Alle inzendingen over verwondering / bewijs / vondst

verwondering is de vondst van het onverwachte met 't gedicht als ultiem geschreven bewijs…

Wat kunnen woorden meer doen dan verrassen met wat schoonheid verwonderen met een lichte lach verbazen door een onverwachte vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk…

Eén uitvinder kan niet weten, waartoe zijn vondst kan leiden. Wie kent de regels van de spelen, die we samen leven noemen? Wie kent de ultieme eigenschap, die onze samenleving mist? Welke deugden missen wij? Is het.... Bescheidenheid? Dankbaarheid? Verwondering? Diep ontzag? Schaterlach?…

bij de heilige Mont-Ventoux denk ik altijd aan Petrarca aan zijn voettocht naar de top met als beloning het uitzicht op verwondering in een wereld die nog mystiek was...…

daar sta je dan BEVRIJD van alles eenzaam en verweesd mooi te wezen op de website van gedichten.nl honderdvijf keer bekeken en niemand die om je geeft niemand die de moeite doet om je waarde uit je regels te zeven quotering nul schrijver Jan lul adieu van mij hoef je geen inzending meer te vrezen…

Kijkend naar de maan in het duister van de nacht, voel ik de stilte om mij heen. De schoonheid van het koele licht. Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen. En denk aan hem die alles maakte, hoe groot zijn liefde wel moet zijn. Zijn macht die hij gebruikte, voor zon en maneschijn. Hij vat de zeeën in zijn hand, weegt de bergen in een…

Neem me mee naar de zee, beter nog naar kersenwonderland Schenk me nogmaals verzachtende helende sterke hand. Feeërieke toverkracht mijn lieveke Steeds weer dat wonderbare hartendieveke. Je aanbeden, vaak geleden zo puur, moeder natuur k Zie je graag en heb je broodnodig venteke yep spetterend vuur. Pak me en ontvoer me naar eilanden zonovergoten…

Ze werden kunst, massa ontstegen Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen Een metafoor in huidig heden Hoe platina mijn kronkelwegen Op die manier aaneengeregen Met goudaders wist te bekleden Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen…

Er is bewijs van wat ik had en deed: tekens -- dat ik heb bestaan.…

Je verhaal stuitte op ongeloof hoewel je steeds de waarheid sprak zocht men het bewijs dat nog ontbrak…

bent Wat is dan het bewijs dat je er was Is dat de herinnering aan je lach Je bankrekening Of dat je danste bij nacht Of het feit dat die telefoon nog steeds gaat Aan die andere oever Van je bestaan…

Breng steeds een bewijsstuk mee als je terugkomt van 'benee' of misschien wel van 'hierboven', als je praatte met Sint Pieter of met een of andere geest, anders zal niemand je geloven als je zegt, ik ben er geweest.…

voor het besturen van een auto is een rijbewijs nodig op straffe van op- en uitsluiting een soortgelijke regeling zou moeten gelden voor het beoefenen van poëzie…

Waar hoogmoed vaak gevolgd wordt door de val, Kon Nik nu -uit de losse pols- bewijzen Hoe je het snelst van a naar b kunt reizen, Met onder hem een gruwelijk diep dal. Bewezen werd, door even flink te stunten: Het is de rechte lijn tussen die punten.…

light verse normaal gesproken heb ik Bart Chabot best wel hoog maar zijn bewering dat de meeuwen een vliegbrevet hebben gaat mij wat ver vissen hebben toch ook geen zwemdiploma…

ik vond je leuk ik vond je hart ik denk dat jij mijn vondst bent!…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

Gezeten in zacht gras tussen twee schaduwstruiken mijmert de verlamde man over lang vervlogen jaren waarin lang wandelingen zijn ware lust waren de verte steeds wenkte veel nieuws en verrassingen liet ontdekken onderdrukt gezoem een plotselinge prik de boze hommel wekt hem uit die gedachtenwaas uren kijkt hij om zich heen slaat…

Schrijver en tekenaar treffen elkaar in een zaal vol schone werken: hun levens en kunst waaien samen over de wereld.…

Ik hoef niet zwervend door andermans vuil te gaan; mijn geluk ligt thuis.…

Zorgvuldig jouw woordenschat Mooi. Net als jij is vandaag het weer, de dag, wij samen Jij, wij en ik wie weet, echt vanaf nu dan…

Herkennen van de nieuwe haartjes in je huid, verlangend naar het licht Het straalt uit jou en is altijd onderweg om weer thuis te komen Als woorden tranen zijn of regen je veegt hen uit je ogen om droog scherper verder te kunnen kijken gelijkertijd jezelf te blijven Dan alleen op dat moment ben jij me liever dan al die anderen op zoek…

niet de taal uitvinden maar naar woorden zoeken die als een puzzel passen op de juiste plek zoals zoeken het bewust kijken is naar een mogelijke vondst zo zal het altijd zijn de dichter maakt zich ondergeschikt aan de taal de taal staat het verwoorden toe van een gevoel...…

Angst is alleen maar bewijs. Bewijs van onbegrepen leven.…

de aarde broeide vandaag letters ontloken als bloesembomen verzen werden geschreven uitgesproken ook door dichtersmonden die verwondering vonden in de universiteit van het leven kunstige sterren straalden op open podia ook muurbloempjes namen deel lazen op het enge toneel gedichtendag emotievol, glimlach trotse dag…

Toen alles al was uitgedacht, en in wetten vastgelegd. Wat blijvende normen zijn, wat eeuwige waarde heeft. Wat moest worden opgebouwd, wat weer afgebroken. Wolken breken. Water bevriest tot ijs. Sneeuw smelt onder de zon. Rivieren stromen. Mensen worden ongevraagd geboren. Tranen stromen zoals rivieren stromen. Ongevraagd moeten wij…

almanak gevonden op Koninginnedag op straat gouden vondst heerlijk reageer je even hoe jij de 10 Geboden vindt?…

Vogelaars, snelt naar De vondst van de eeuw! Lazer toch op met die Ornithologenkliek. Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

Verwonderlijk ben je jij die me lief hebt me alles geven kan wat ik nodig heb wat ik wil verwonderlijk ben je jij die de vraag stelt met liefde wachtend op een antwoord van mij verwonderlijk ben je jij die van de daken schreeuwt hoe je me lief hebt van me houden zal tot in de eeuwigheid verwonderlijk ben je jij die je bent…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt bij mij de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt…