Netgedichten

netgedicht (nr. 83.253):

VONDST

Gezeten in zacht gras
tussen twee schaduwstruiken
mijmert de verlamde man
over lang vervlogen jaren
waarin lang wandelingen
zijn ware lust waren
de verte steeds wenkte
veel nieuws en verrassingen
liet ontdekken

onderdrukt gezoem
een plotselinge prik
de boze hommel wekt hem
uit die gedachtenwaas

uren kijkt hij om zich heen
slaat voor het eerst verborgen
kriebelleven gade
binnen sprieten halmen
en laag luchtig lover

het zien van dwalingen
vol draaiing en oponthoud
speurtocht naar begeerde buit
voortdurende arbeid
binnen de kleine omtrek
opent een wijde wereld
van ongekende werken
die blijft boeien
het brein verrijkt.