Alle inzendingen over vitaliteit.

het licht is snel donkerte nog vlugger dan een schicht ik warm mij op aan nummer drie van de schakelaar en werk de lijst steeds meer af eer ik de naam van het kind noem mijn aarde krimpt alsof mijn glazen beslagen raken het gevoel onderscheidt zich niet meer van de smaak van wortelen slechts een verschil in…

Kracht als uiting van het feit Van eigen vitaliteit. Jouw levenslust Is nog niet uitgeblust, Je leeft in goede gezondheid. Deze levenskracht beklijft, Zolang je maar nieuwsgierig blijft.…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

De klimop klautert, klimt zo graag, zo veel wil ze omhoog ze loutert mijn luie deel, ze spoort me met haar kracht aan in te grijpen, haar te begrijpen want hoewel ik haar telkens snoei, aan haar nieuwe scheuten trek uit angst dat ze mijn bomen, struiken bedekt en wurgt, trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan en wortelt, klimt onbedaard…

Heeft u nog wel tijd Voor uw vitaliteit. Heeft u uw energie Volledig onder de knie Of lijdt die aan slijt. Is het juist niet de levenslust, Waar geluk altijd op rust?…

Heeft u nog wel tijd Voor uw vitaliteit. Heeft u uw energie Volledig onder de knie, Of lijdt die aan slijt. Is het juist niet de levenslust Waar geluk altijd op rust?…

uit een schatkamer van beelden dansen dromen en sprookjes hand in hand op muziek van lang en kort geleden klinkt in woorden en gebeden hun gezang ze kleden zich met kleuren die spotten met gewoon in alles bruist vitaliteit breken alle banden voelen zich niet meer gevangen in het ontstijgen van de werkelijkheid laat ze komen…

zij kende geen pose in de verstilling van het moment altijd waren haar ogen aan beweging en voortgang gewend souplesse en charme gaven haar zwier met een lach van plezier haar dynamiek piekte velen tot zaken die zij anders gewoon zouden laten zij ging hen voor zonder drempelvrees door de poort van een ongekunstelde wereld…

Ik heb besloten niet te treuren om mijn geboorteland, de bomen van mijn jeugd, ik wil geen foto's Ik heb besloten niet boos te zijn op mijn vader, zijn regels en de trotse familie die zwijgt Ik heb besloten geel te leven zon in mijn huis, op de muren mijn buik en mijn blote voeten Ik heb besloten te dansen mijn eigen verhaal te zijn…

ik zag in je ogen het onbezorgde spel van kleur en muziek waarbij armen en benen als vanzelf meebewogen op de natuurlijke ritmiek je stem lachte melodieus lokte hoog uit en herhaalde verlokkend tot consensus in toon het warme gevoel tussen ons gewoon zacht vibreerde wel geladen met shotjes hormoon die golfden tussen ons…

vitaliteit in levenloze schepping stroomt vibreert aspireert inspireert daalt neder wind waait verdorde bladeren van bomen ongrijpbaar niet te vatten creativiteit reis langs paden van de zegewagen stilte verandert kleur…

Ik droom over jouw vitaliteit. Ik droom voor jouw bestaan. Ik leef in jouw kleurrijke aura. Ik cirkel om jou in een baan. Lief, leefbaar voor eeuwig. Jouw liefde biedt een notie. Met een waardevol leven. Om te voelen met emotie.…

misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen dat gloeit en straalt in een gezonde oranje vitaliteit…

ik had mijn ogen gesloten voelde in passeren jouw warmte intrigerend langs mij scheren bewegen dat vitaliteit aan het creëren is in de adem van de zon keer jij je om haar golven lijken het leven te bezielen jij die het de hand reikt naar volwassen gelijk in een land waar dromen nog niet durven uit te komen…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

Sierlijk danst zij in het licht verborgen en geheim vitaliteit creativiteit stil verbonden met verborgen iets wereld die niet de onze is alles zingt ontwikkelt evolueert verheft, wens tot éénheid komen zoals jij en ik; eten van de boom des levens toelichting; schilderijgedicht te bezichtigen op http://www.freeartandbeauty.exto.nl…

jij zweeft beleeft het bestaan met passionele magie jouw ogen stralen een vitaliteit die het ongeborene wekt je lach danst op het oeroude ritme van liefde en samenzijn je zang rolt golven op het strand uit je warme woorden zee kom neem ons mee naar je mystiek paradijs toon ons dat hemels verblijf…

waar het gebaar altijd zo sierlijk was hapert nu de gratie van een ronde waterpas altijd goed gestyled tot in een laatst bewegen werd jou de hoge graad van majesteitelijk met eer gegeven joyeus in een verblindende vitaliteit stralen ogen en verbiedt je lach nog altijd donkere depressiviteit zonder woorden kaatsen blikken…

ik verwater er klinken geen klaterende spitsvondigheden meer kleuren roepen tevergeefs om het dansante gaan ik blijf gewoon staan in het kijken kan ik nog enkel vergelijken met vroegere decors de innoverende details ontgaan mij raken niet meer aan mijn vitaliteit waar ik eerder de werkelijkheid beleefde in speelse dromen…

jij scherpte mijn beelden van jou nog iedere keer als de cirkel rondde in schoonheid met een jeugdige levensluchtige vitaliteit in de kleur van het eeuwig zeldzame elixer een verleidelijke lieve uitdaging om halsoverkop te zoenen met de uitdagende ondeugd in het donker van je ogen daar raak ik helemaal van ondersteboven…

parfum rook ik even de feestjes het plezier en vertier van het uitgaansleven geen losbandigheid maar de ongelimiteerde handigheid in flirt en subtiele hofmakerij zag in ogen het ongeremde jezelf verwennen met drankjes en pil de zoektocht naar het nieuw onbekende grenzen verleggen in het je niets laten zeggen helaas heeft deze vitaliteit…

Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een intens gevoel van schier eindeloze vitaliteit . . .…

weer brandde geestdrift zijn heilig vuur trok vitaliteit zich niets aan van jaar en uur ik speelde als kind met hagel en sneeuw wind liet ons dansen in een wereld van voorheen het tijdelijk wit had alles begraven waar wij eerder om gaven het voelde zo een in samen smelten warmde eeuwige jeugd kou deerde mij niet wist dat de zon…

krijgt leven de geest uit een andere dimensie voelt buitengewoon op een tintelfrisse frequentie geschoond dragen takken en boom hun gestalte wat grootser vullen ruimte in ijlere lucht wiekt een vlucht ganzen hun v voor de wind in het laatste rood van de vallende avond waar je droefgeestig door duister verwacht bruist de sfeer van vitaliteit…

Er valt in mij een stilte die ik niet kan duiden alsof het allemaal voor niets is geweest een ingewikkeld vragenspel, onwerkelijk niets vermoedende onwetendheid alles achterhaald door het kwaad op zoek naar een werkelijkheid omdat antwoorden nooit komen – adem zuurstof, vitaliteit die ik haalde uit het rouwproces uit het verwerken van…

wij spraken dezelfde taal maar jouw woorden dansten hadden dat lenteachtige vlinderden flamboyant in een charmant eerste ontmoeten door prille kleuren geroepen jouw ogen kaatsten voorjaarsontwaken vol vitaliteit en talloze vragen over onze vroegere levenswijs jij hemelde aarde weer op tot paradijs zoals in het eeuwenoude scheppingsverhaal…

Ik schilder nu de kleuren van je hart in vormen fris en fruitig ben vaak in de kamer die je hebt aangegeven je ademt daar een eigen leven in helderrood zie ik je gaan in de vitaliteit die jij kunt geven je ontboezemt in herinnering het bloed stroomt trager in het vage blauw van zuivering zacht penseel ik de balans vernis je kleur…

je streelde met voeten de grond terwijl je ogen dansten in een eigen choreografie lichaam en handen hun aparte ritmiek verkenden in mystiek een brok beweging in ongekende vitaliteit ontdaan van de kluisters gewoon en tijd vrij met een lach in de kracht van een gelukkig bestaan vol overtuiging dat jouw vat geen duig zal misstaan…

zelfs haar blote voeten smaakten subtiele succesjes in het raken van moeder aarde iedere stap ontbond een stukje contact herstelde dat snel in de volgende trede ritmisch dansten ogen en lach in het zwierig passeren van zoveel vitaliteit met alle gemak zelfs de choreograaf applaudisseerde voor de kunstzinnige interpretatie…

ik zag hoe zij in passeren de kleine auragolven van ieder activeerde kleuren lichtten op werden warmer en feller in het uitkristalliseren van de persoonlijkheid haar bel van energie raakte niet leeg pulseerde steeds heftiger in samen beleven vitaliteit vonkte ruiste en bruiste geestdriftig werd nieuw elan geboren stralende ogen…