Alle inzendingen over vlammen

Als vlammen schaduwen werpen op de muur en lichamen vaag in glanzend licht weerkaatsen in spiegels Als lekkende tongen geur verspreiden en adem bevangen is van overgave Dan neem ik je mee naar mijn uitgestrekte rust…

Onze dame Onze Grand dame in de greep van vlammen die om zich heen grijpen als een dolle verzot zijn op droog hout Onze dame Onze Grand Dame lijkt niet te blussen daar de vuurzee nietsontziend om zich heen slaat Onze dame Onze Grand Dame kijkt machteloos toe evenals de Parijzenaren waarbij een gat wordt geslagen in het hart van…

Het olympisch vuur was even in ons landje Inge had de fakkel stevig vast Het slechte weer gaf wel wat overlast Maar toch kwam er een pre-olympisch brandje Dat kon, het echte vuur was bij de hand Dat brandde fel oranje en constant…

Polijst je nagels maar, de vale glans van de spiegel we hebben nog uren te gaan alvorens de ochtend te dopen. Gordijnen paraderen ons voorbij het licht valt dood op mijn schoot gedaan, voorbij met vergeten de vergeelde toetsen te raken. Er tikt een klok, ergens. Ver weg herinneren oude mensen dat er een nacht was.…

je verschijning was als een openbaring voor mij ik dronk je ogen en je gestalte was een streling je bewegingen vloeiden als golven tegen de branding. ik wilde je aanraken, maar het geheim moest bewaard blijven kon ik je maar zeggen, maar zou de werkelijkheid niet smalen als een dronken persoon die de bloem vertrapt. nu ben je ouder en ik…

Met kerst mogen we kaarsjes zijn met geelkartonnen vlammen de mensen mogen aan ons zien hoe mooi de lichtjes branden. Door al die vlammen wordt het warm en zal de kou verdwijnen, ook in het donker is het goed als je een licht ziet schijnen.…

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

verlangens vlammen als dansende vuurvliegjes lichtjes in de buik…

Opgaat - hulpverlening Is ter plaatse - En ik besef terwijl De vlammen zich aan Het wrak tegoed doen Dat ook mijn innerlijke Zorgen in vlammen opgaan…

[Haiku] bloeiende vlammen in het zonbeschenen gras – jonge krokussen…

Brandend verlangen en toch ervoor blijven gaan ondanks de vlammen.…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

jouw ogen vol vuur slaan vlammen in mijn bodem brandend de liefde…

denken aan een spiegel in stukken of mijn gebroken geluk Het is onmogelijk te beschrijven hoe geluk schijn schijnt te zijn en als de zon weer begint te schijnen blijkt het geluk niet daar te zijn Het is wel waargebeurd maar net niet helemaal Net Telegraaf: herschreven Op het moment dat jij het leest is de waarheid weer verdreven door de vlammen…

De vlammen gingen doven Ik miste jou niet meer Ik kon niets meer beloven Toch deed het einde zeer Ik zocht jou, in heel mijn zijn Maar het vuur was afgekoeld Het besef doet teveel pijn Dat er niets is wat je voelt…

Een duister licht, een doffe vlam Maar sterker dan voorheen Vuur van passie, zuiver warm Verloren en alleen Sterker dan het licht des levens Sterker dan een stil gebed Een onvervulde kille leegte Zoekend naar een nieuw couplet Vul mijn leegte niet met woorden Geef geen antwoord op mijn pijn Niemand kan mijn ziel verwoorden De passie…

soms spatten er nog vonkjes uit het smeulende vuur maar de rook is al opgetrokken het vlammen bedaard grijze as bedekt de nog warme kern van zijn prominente plek ieder heeft zich vaak gekoesterd aan die laaiende gloed zijn vitale straling is langzaam gedoofd maar het nagloeien voelt goed…

hij is geen god maar zijn sporen vlammen op in het landschap van verbleken zijn warmte is lente brengend na een zoektocht vol miskenning en afbrokkelend respect door wegen die zij hebben afgelegd in de dorheid van niet begrijpen na het misoogsten van jeugd hen is geen deugd gedaan maar hij heeft hart en hand gegeven om hen…

Zijn manier van de aanraking waar zijn handen contact kregen met mijn fluwelen vingers ontstak het vuurwerk in mijn hart, de uitnodiging van de lippen die bewogen sensueel terwijl hij zweeg terwijl een gevoel van geluk mij overviel vol ongeduld stond op uitkijkt te wachten, werden de beelden, oog doorgrondbaar in een kort film afgespeeld…

(voor Kitty Meijering) Je danst met de balletdanseressen mee jouw benen zijn je penselen die de danspassie gepassioneerd weergeeft Je doet de kleuren bewegen terwijl je je eigen schoonheid op de achtergrond houdt juist dat siert je elegante integriteit Je mystieke sferen boren door mijn hart je bent mooier dan je kunstwerken maar…

Zoals vlammen, die gestorven hout tot nieuw leven wekken. Wanneer moedige mensen sterven, leeft hun gedane arbeid voort. Zijn hun allerlaatste woorden, nog niet gezegd.…

waar is het tasten elkaar verkennen in de toppen van je vingers het zachte raken contact weer maken mijn cellen vragen waar je bleef herinneren zich jouw strelen dat nooit is gaan vervelen omdat ik voor je leef ons vuur zal vlammen zonder einde want in raken word ik jou en jij altijd de mijne…

zacht knetterde het vuur de verhalen van dronken vlammen in de kleine uurtjes van de nacht als het slapen wacht nog speelt wind met warme en koude vlagen die de gekruide geuren van de maaltijd dragen in het laatste kwartier van de maan hier zacht neuriet de groep hun dank aan de gastheer zingen vrouwen lachend van een goede…

Vliegende vonken Vlammen vurig van mijn hart. Zodat het smolt En het smolt Door jou En aan jou Vast.…

Rivieren klateren krachtig omlaag, produceren een niet te stoppen woordenvloed Het water vordert gestaag tot het op haar pad, onvermijd'lijk de vlammen ontmoet. Waar water en vuur met elkaar in conflict zijn worden de vlammen gedoofd.…

ik warm me altijd als ik het vuur in je ogen zie branden en kleine vlammetjes opkomend uit de rood smeulende gloed hun dansjes maken dan even rust weer oplaaiend tot hun brandstofhonger eindelijk is gesust soms gaat het fout dan knettert en sist venijn het gebrek aan voedingskwaliteit loeien grotere tongen sproeien vonkenregens…

Zoals twee vlammen spelen in de nacht, En nijgen naar elkaar met bleker gloor, En trillen sneller in elkanders gloed, - Tot bei opvlammend in de lucht, in 't zoet Verenen beven, - dan, de nanacht door, Brandt één grote vlam, in kalme pracht.…

En zielen, die Gij komt verrassen, Laaien als vlammen uit haar assen En voelen zich met U vereend.…

de hemel opende zich in jouw nabijheid niet eerder zag ik mooier blauw een vuur feller vlammen voelde het hart zo warm hoe aards voorbij nu ook nog altijd onderga ik je…

Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…