Alle inzendingen over vlammetje

diep diep diep in mij daar brandt een vlammetje een vlammetje zo klein zo diep in mij diep diep diep in mij bij dat vlammetje daar kan alleen goede vriendschap bij bij dat vlammetje o zo klein!…

Iedereen heeft een licht vlammetje in zich. Soms zie je het. Maar ook vaak niet Dat is jammer. En daarom: Hou je licht niet verstopt, Hou je vlammetje niet voor jezelf.…

duisternis om warmte te geven in koude tijden zachtjes flikkerend in een plotse windvlaag maar onverstoord verspreiden ze hun licht klein doch standvastig weerstaan ze alle testen van het leven voor niemand bang geven ze mij het vertrouwen overal door heen te kunnen slaan te vertrouwen op mijn eigen kracht en wetende dat ook mijn vlammetje…

Een ontmoeting, oude liefde Die vonk in je ogen Van vergeten verlangen Toch is er dat vlammetje, onbewogen Warmte en wederzijdse liefde Dat vlammetje flikkert Als sintel van die liefde ’s Nachts lig ik wakker, onmacht Voel me alleen Herinneringen zijn verdwenen Geen arm om me heen Als verloren sterren in de nacht Het zoete licht van de dageraad…

voelt zo typisch Alsof het dondert met noodweer Ik wou dat alles zo mooi was Als in mijn mooiste dromen Daar voelt liefde als liefde Zonder dat er complicaties bijkomen Mijn hart behoort bij jou Als je dat maar onthoudt Neem de juiste keuze Voordat mijn liefde ophoudt Ik koester je in mijn hart En draag je op handen Maar eens zal het vlammetje…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…

IJslandse loodgieter loopt hier constant met zijn oog in ’t verband: Checkt door een ernstige vakdeformatiekwaal bij elke geiser of ’t vlammetje brandt.…

Een purperen vlammetje, kreitst en kranst een vlinder, een vuurrode vlinder, en glanzedanst en zwiert en zwaait en licht en laait nu hier dan ginder, doch komt en keert altoos, altoos naar de zelfde roos! Duizend bloemen met open monde, duizend bloemen geuren in 't ronde...…

het was ons vlammetje dat speelde warmte lekte en pijn deed die maar langzaam heelde onze blikken liet vonken in kostbaar samenzijn liefde kleurde in uren zonder tijd met fluweelzachte vergetelheid een vuur dat nog altijd brandt tussen hart en hand…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Mensen vinden Daar waar je ze zocht een wakkerd vlammetje dat de storm overwint lieve lachen overschaduwen de tranen vechten tegen onzichtbare vijanden -slaan op gevoel- daar waar messen snijden drogen tranen Harten bevriezen in de grootste vlammenzee...…

De verdorvenheid In de spiegel Zie ik alleen Achter de lege ogen De draden van de dood Het zwarte slijk Plakkerig, stinkend De rotting begonnen Verlorenheid zo zoet Als drijfzand Het laatste stukje wil Omsluitend In de verte Een lichtpuntje Het vlammetje van hoop Een dochter Een vriendin Een moeder Is ze te laat?…

een man vraagt een vuurtje hij straalt charmant op deze hete zomerdag het waait een beetje z'n omhelzend woord spreekt in meerdere talen het vlammetje dooft meteen wanneer ik zijn vriendelijk verzoek afwijs en zeg dat de slagroom in mijn koffie al gesuikerd is zijn verbeelding smelt ter plekke…

druk op een knop en er is een vlam nu kan je zeker beginnen te klagen over het verlies van het vuur als natuur maar in de supermarkt krijg je er drie voor een euro het is waar dat je het vuur en de vlammen die zomerdagen en dat gloeiende hout niet terugvind in je plastic aansteker maar elk vlammetje dat je ziet steeds…

Het vlammetje is bijna uit. Ik wacht , op een zachte wind, die langs jouw gezicht zal strijken. Ik wacht, terwijl ik je handen in de mijne neem. De wind komt eraan en jij gaat mee. De vlam is uit, de wind is gaan liggen.…

Dwerglampjes en kaarsen schijnen bij Kerstversiering mild brengen gezegend samenzijn verdwijnen wanneer de feestdagen verstreken zijn maar moge een enkel vlammetje heel het komende jaar geleidend mee zweven in alle bescheidenheid de stille wenk geven het verheugende Woord van de Blijde Boodschap te gedenken.…

Ik heb een kaarsje aangestoken dat je nu voor je branden ziet een theelichtje, meer is het niet waaruit een vlammetje is ontloken wakkerend probeert het moedig de hele kamer te verwarmen je in eenvoudigheid te omarmen klein, verlegen maar warmbloedig Ik stak dit kaarsje voor je aan niet omdat ik een god vertrouw maar omdat ik geloof in…

Aan gloed ontbreekt het je niet flonkerend knetterend vlammetje met je bitter blauwe stammetje dat oranjerood vertakt in 't verschiet. Ik kijk graag naar je tongen die zoveel stemmen trekken en de zomerdromen wekken die ik ooit heb verdrongen.…

Ik laat je dan verbazen je misschien wel omverblazen Maar ik voel dat ik heb gelogen voorgelogen, gepiekerd, bedrogen Je zou stiekem versteld staan het zou je vast niet raken mijn woorden, die het toch niet maken het vlammetje, dat vonkje het springt maar niet naar jou Waarom maak ik me hier druk om Want ik weet, dat ik nooit zal zeggen…

het landschap verandert door zijn blik het gras wordt grijzer de bomen wiegen slomer het kabbelen van de beek wordt een zucht het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan stramme gewrichten in een oude schommelstoel zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op geen vlammetje meer te vinden in dit monotone…

in kaarslicht krult de werkelijkheid raken vlammetje aan mythen sagen en legenden leesbaar in hun rode hart het geel verwarmt een ander vlak soms zichtbaar in kabouterpad waar feeën dansen en met gnomen en kobolden sjansen dit sprookjesachtig gaan is voelbaar bij een volle maan als de kaars gaat walmen en gesnoten wordt dan geurt en…

Kartonnen dozen, Gestapeld tegen mijn muur Één vlammetje voldoende voor een hemelreikend vuur Geelblauwe vlammen kropen stil omhoog Glimlachend keek ik naar hoe het staal verboog Zwart rode resten, vallend om mij heen Mijn glimlach is verdwenen omdat ik zachtjes ween Het skelet slechts bleef overeind, mijn wereld is verlaten Waar…

Er brandt een kaars in het duister het vlammetje is kwetsbaar en klein God geeft Zijn Licht aan het duister door Hem zal er altijd liefde zijn.…

Een wijnglas op een natte terrastafel verlicht door het vlammetje van een kaars. De wind speelt met de druppels die over de tafel rollen tot zij vallen op een blad dat gekleurd wacht op een zachte dood. Binnen wordt stil bemind voor de open haard.…

moeder spin het spel van al je oerkrachten geeft mijn leven liefdeszin geen dromen noch felle regen houden mijn verliefdheid tegen snak naar jouw welwillendheid als jij je mooie benen spreidt geen leven wil ik geven aan de goddelijke zegen die ons heeft verbonden in het samenspel der zonden geloof in mijn vurige hartstocht dat als een vlammetje…

Er waakte heel lang een vlammetje in mij symbool van een liefde haar tijd nu voorbij Opgelaaide passie door hete kussen, ontstak in een liefde door niemand te blussen Die vurige blik vol hartstocht, soms nijd verdween uit je ogen net als jij, met de tijd Elk sprankje hoop door jouw kilte gedoofd Achter bleef slechts een hoopje…

Ogen star van angst Trillend de ogen Die niet durven kijken Gillette-mesje gevaarlijk Vastgeklemd in zijn Rechterhand schuift hij Het witte goud naar De spiegelrand waarna Al gauw de lepel volgt Die in de kilte van het Moment de warmte Van een mager vlammetje Vangt en poeder oplost Tot medicijn - en na Het shot zelfvertrouwen…

wijken willen weten in hun hoofd is 't overvol genoeg basta finito hoe vreemd is het als de dood op jouw deur klopt ben jij dan klaar of ben je als de dood ik in ieder geval niet nog lang niet geef mijn portie maar aan fikkie ook al word ik niet oud voor nu heb ik nog genoeg te doen om naar uit te kijken voor te leven zodra dat vlammetje…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…