Alle inzendingen over vredes verlangen

door wateren omspoeld in oneindige beweging en peilloos diep ligt geduldig het kleine land, blond rondom de randen ruig het geplooide lijf wind doorspeelt de flora dirigeert de zacht zingende bossen zijn bladmuziek. vogels in hun nesten slapen - met opgewaaide kraagjes - een vloeipapieren slaap. de zee neuriet tevreden en schiet haar…

In de vredes-groet van Christus ligt met name de geloofsrede voor ons (s)amen!!…

Tong val Oorlogstaal Verbaal non-verbaal geweld Vredes wens ontdaan…

Elke vredes-slam werd vredes-lam nu elke gesprek te gronde liep op oeverloze ruzies over wie gelijk had en wie niet en wie er eerst begonnen was met schelden en waar de eerste klap gevallen was die de vrede neersloeg met de wil om... Ja met welke wil eigenlijk?…

"vredes-politiek" waarin ik met mijn dochter beschermend een vredes-ultimatum stel...…

Trump heeft de verkiezingen gewonnen Een felicitatie waard De Democratie is bewaard Europa het steigerend paard De schok was groot Voor wie bang voor hem zijn als de dood Met een oorlog zonder weerga Die rondwaart door Europa Hopelijk doet hij zijn vredes-beloftes gestand En gaan de mensen weer hand in hand Door vredesbesprekingen en rede…

Natuurlijk is er een oplossing 'n natuurlijke een heel natuurlijke waarom veel wat intrinsiek slecht is beslecht wordt, kapot mag gaan, kapot moet en vooral de mannen, de holigans, meer tot mensen maakt DE DIENSTPLICHT Daar, dan leer je oorlog op het echte strijdtoneel en niet op een groen matje in een voetbalstadion Want voetbal is…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Vredesduiven wit vliegen bevlogen, ge- bogen, tegenwind slingers, witte verenkleden vallen en landen, continenten bestoven met de wind Witte veren, vredeslint!…

Geluk, liefde en verdriet weven we als een rode draad door het leven, maar velen hebben alleen verdriet omdat oorlog, honger en terreur hun bestaan ontspoort...…

Trump heeft voldaan de Knesset toegesproken De gijzelaars zijn eindelijk bevrijd (Van Israël althans). De vredestijd (Voor Israël althans) is aangebroken De Palestijn beseft dat hij of zij Één vorm van vrij zal kennen: vogelvrij…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

Het is vandaag de rustdag van de Heer zondag 9 maart 2025 met zon en fijne temperatuur en daar ga ik me volledig aan overgeven, dus geen Westerkerkbezoek noch de Binnenwaai op IJburg geen bezoek aan mijn geliefde dochter Giulia geen bezoek aan de nieuwe NIEUWE-VREDES-BEWEGINGsbijeenkomst geen Jan Pronk dus: oude wijn in nieuwe zakken wel…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Bij het windloos zuchten schemeravonden verlang ik meer en meer naar lente... " lente-hang !"…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…