Alle inzendingen over wandeltocht

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

Gaan wij ons voor een wandeltocht bepakken Versterkt dan nog eens extra dat gevoel: De onvolprezen wegwijspaddestoel! Nieuw rood met witte letters op de vlakken Het eigentijds gewicht zal ook verschillen Spillebeen kan zelf z'n paddo tillen…

Hun wandeltocht lijkt meer een zwemvierdaagse!…

Blonde kuiven van volwassen pluimen grassen boven zomerheide, golvend naar het einder. Een aflopend vergezicht welk zich verliest in een paarsblauwe waas... Contouren, impressies van een indruk van bossen of wolken,onduidelijk wat het oog zou moeten zien. Zomergevoel.... Tussen de graspluimsoldaten een zandpad meanderend als was het een…

En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde, een wenk, een oogopslag, een stout begeren als blauwe heuvels, schemerend hier en daar door dichte stammen van het donkre bos. -------------------------- uit: Verzen (1912…

Van de wandeltocht ben ik moe, wil omkeren of even zitten. Maar wind door kale peppels geeft me drang verder te gaan. Gele herfstbomen worden ijler en dunner. Dan verlang ik naar druppels witte wijn, die zacht op mijn tong vallen.…

Recent bedacht een wandelende tak: “Helaas gaat die Vierdaagse weer niet door. Toch zet ik zelf mijn beste beentje voor – aan annuleren heb ik takkelak!” Het dier kreeg echter wél een wandelkruis: het werd bij Lent verslonden door een muis.…

je hebt hem net gekocht is er soms iets mee misgegaan op onze wandeltocht? hij zei: laat mij er eens naar kijken het kan toch niet veel zijn zo'n ding kan niet opeens bezwijken die kans lijkt mij te klein ik hoor alleen maar kraken wat is hier aan de hand? wat zou dat toch veroorzaken?…

Ik zie onze picknickplekjes liggen, weet nog van onze wandeltochten, hoe bij het geruis van populieren onze handen elkaar zochten en vervlochten. Nu zie ik hoe het regent, over de polder en m’n dromen, die als verwaaide wolken met de Waal mee stromen.…

De tocht naar Santiago viel niet mee, het was beslist geen fluitje van een cent. Maar toch liep hij dat liederlijke end en vierde dat toen in een klein café. Een wonder was het wat hem overkwam: eerst kon hij lopen, daarna was hij lam.…

Terwijl ik een kind zie ploeteren in de modder, ondervoed en moe van de lange, al te lange wandeltocht, zijn vader drijft hem voort, kom op, mijn zoon, nog even volhouden en dan zal alles straks veel beter gaan!…

Alles zou ik doen en geven.. voor liefde als lijkt het glas de scherven niet te geloven, mijn stille wandeltocht doet elke glimlach doven. Ken mijzelf.. want ik ben de keuze, ga tot het universum en terug ..…