Alle inzendingen over weggeweest

Er hangt iets astronomisch in de lucht wat tussen nebula en cumulus en stratocirrus in gaat radiëren de spanning tussen hemel en de boog van gas en nevel in de atmosfeer zal in 't polaire noorderlicht verdampen het is de derailleur der circonflex die spaceship earth met al z'n kosmonauten koers doet zetten naar het licht der zon…

ik wil niet thuiskomen van weggeweest ik wil thuiskomen van er geweest en terug te zijn…

daar ben ik weer terug van weggeweest daar ben ik weer terug van het donker ik zal blijven hier in deze wereld ik zal blijven bij het licht nooit zal ik gaan komt op hetzelfde neer nooit zal ik gaan ik ben er net ik ben er weer terug van weggeweest ik ben er weer en ik blijf.....…

Het heilige vuur nog nooit zo ver weggeweest en toch ontvlambaar…

kou is terug terug van niet weggeweest…

Ik slaak een diepe zucht Rechte straten, Brintapap Door het nat naar huis gesjeesd Ik ben weer terug van weggeweest.…

De reiziger reist Zijn tenen blauw Ontdekt, bewondert Herontdekt, vergeet Om nooit thuis te komen Uit te rusten Te slapen Niet meer te weten Dat hij is weggeweest…

Bij de moskee een dwergooruil en wij te laat om dat te zien het moet de Eufraat zijn geweest die zich bewoog maar nooit is weggeweest.…

Eventjes weggeweest Moorse paleizenpracht Flink kathedraaltje ook Plus Parasol Zelfs nog gefietst langs de Guadalquivir-rivier Wel lekker warm met die Zon op je bol…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties. Wonderlijk leven vol klankkleur waarin hun muziek ook nog eens voortdurend is doordrenkt…

Mijn Vriend is weer terug terug van nooit weggeweest ben blij dat hij weer hier is ben blij dat hij steeds hier was zo mis ik het afscheid en zie ik uit naar zijn komst We begroeten elkaar in een altijd hier. Mijn Vriend is weer terug.…

Terug van weggeweest Het verleden ervaren Een verlate weg Stilte wordt niets in de weg gelegd Voor de natuur een feest Rust raakt snaren Het bos wat je nog zoveel zegt Stilte die je van alles uitlegt De tijden verleden Stilte van heden Menig mens was er heen gegaan Natuur heeft de rust weer overgedaan…

Hij is terug van weggeweest, de elft. Persoonlijk ben ik in een puike stemming, verdwenen is een dichterlijke remming: we hebben weer een woord dat rijmt op ‘helft’. Ook elders wordt er gniffelend geknord: het beest is meer dan welkom op ons bord.…

Ik heb een tuin om fijn in weg te dromen, Want werken in die tuin doe ik niet graag. Na mijn vakantie is altijd de vraag: Hoe is de tuin die weken doorgekomen? Het antwoord op die vraag stemt mij niet blij: Fantastisch staat het onkruid er weer bij !!…

Brandganzen, samengeklonterd In onbreekbare V-vorm Die hen veilig naar oorden Achter de horizon brengen zal - Vleugelslag na vleugelslag Verlangen ze er nu al naar Op deze plek terug te komen En dan zal het voelen alsof ze Hier nooit zijn weggeweest…

Vanochtend toen het tochtte en hij een deur meende te horen kraken verwelkomde hij ze zacht; ze waren nu lang genoeg weggeweest. --------------------------------------------------- uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee'.…

Hartstochtelijke liefde, voor altijd samen, nooit weggeweest. Alles doorleefd, zeven jaren, nog altijd verliefd. Innig houden van, elkaar aanvullen, de heuvels op en af. Dichterbij gekomen, steeds een verdere stap, nooit meer uit elkaar.…

Verloochen echter nooit je jonge jaren, En daarom viert Wim Overweg nu feest, De punter is terug van weggeweest.…

Hoera, we zijn terug van weggeweest, De site was dagenlang niet te bereiken, Waardoor er dagen zonder rijm verstrijken, Maar nu is het weer een poëtisch feest. Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

En je geen plek kan vinden om op mij te passen Of misschien waar ik die van mij heb losgelaten (om nooit van weggeweest te zijn?) En eindelijk plek heb om op mezelf te passen?…

Vrouw Boulonois is plotsklaps opgedoken, Na één lang jaar terug van weggeweest. De zondag wordt gelukkig weer een feest, Aan vrouwvolk heeft het hier te lang ontbroken. Ach Inge, doe ons zestal het niet aan Door nog een keertje ervandoor te gaan.…

de zon schijnt tussen de wolken door alsof hij nooit is weggeweest sta op, haal diep adem je voeten ruiken een spoor dat over de horizon leidt door dat bos op die heuvel nog even dan zweeft een luchtballon warmte happend voorbij…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

Ik hoor weer ouderwetse oorlogstaal, En zie bewegingen van tanks, raketten, Als op een schaakbord plaatst men nieuwe zetten, Symptomen van een akelige kwaal. Zo blijkt dat, hoe je ook om vrede geeft, Je altijd in een interbellum leeft.…

‘Ik ben er weer’, zei de man, van wie niemand in de gaten had dat hij was weggeweest, ‘maar ik ga er zo meteen weer vandoor.’ Geen sterveling die het opmerkte toen hij voorgoed vertrok om nergens aan te komen. Zijn bestaan viel nog het beste te vergelijken met een boot in de mist. Je ziet alleen de mist.…

De zon is eindelijk terug van weggeweest, wel een beetje bedeesd kijkt ze naar de zaden op de grond, ze voedt ze met haar stralende mond. Ze neemt hen, in haar warme armen ze bloost en zoent hun knopjes, die worden bloemenkopjes strijdvaardig als ze is gaat ze de aarde verwarmen.…

De Coöp keert terug van weggeweest, Maar nu wordt het een zaak van louter hoeren Die met elkander het bedrijf gaan voeren, Een winkel waar gepijpt wordt en gepeesd. Waar elke meid haar eigen raam kan huren, Je kunt er mannen om een boodschap sturen……

alsof het nooit is weggeweest…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…