Alle inzendingen over weggooien

Ik werd verstoten ja, weggegooid omdat ik niet voldeed maar jij zult je stoten, na mijn beraad ben ik het, die jou meed gaf ik niet voldoende liefde, was ik niet jouw zalige geliefde?…

Bedenk onder het weggooien maar eens goed wat je met je grootste liefde doet.…

Voedsel weggooien schande, roept de mestkever tegen de strontvlieg huichelaar, gilt Bacil liefhebber van keverkak en verse vliegenpoep…

Veel weggooien, Veel schaven en schuren Minder is beter Minder is meer Je bent nooit klaar met zo 'n gedicht Maar als je door gaat wordt ie wel - licht Kampioen ..... eh…

deze oude vieze wereld die kun je gerust weggooien: de romantiek van uilskuikens het is verdomd moeilijk om te leven zie in de hemel: alles is rotzooi maar als we maar hoop hebben zolang we maar hoop hebben...…

Het moet gezegd worden en ook tot verbijstering van zijn prinselijke zoons die man heeft geprobeerd het milieu al decennialang op de politieke te krijgen niets zomaar weggooien weet ook zijn ega Camilla dat beroemde tamponnetje dat gebruikt hij nog steeds!…

Solidariteit werkt pas door wezenlijke eenheid maar daar wringt de schoen want alle mensen zijn anders, pluriform, en divers afwijkend: ieder mens, een uniek potje genen die knellende schoenen snel weggooien!…

Ik schrijf met plezier menig vers op papier dat ik weggooi, misschien niet zo schrander. - Maar een bundel van mij is verkrijgbaar, als jij een paar schrijfseltjes kan kopiëren met een printer - zo klaar! Niet ze dan aan elkaar. Ik zal gaarne die bundel signeren.…

Ik loop met zware zakken Gevuld met mijn gedachten Ik heb ze goed vol gestopt Opdat ik ze niet steeds horen kan Maar zelfs vanaf mijn heupen Schreeuwen ze mij om de oren Tot stilte manen baat niet Weggooien kan ik niet Steeds doe ik mijn best Werp ze van mij af Maar vastgekleefd aan mijn hart Komen ze fluisterend terug.…

De treurigheid van vriesbrand in mijn brood Of ander voer dat ooit was ingevroren Ach, hoeveel kilo ging bij mij verloren? Ik schaam mij, als ik erop terug kijk, dood Voor weinig geld wordt heel wat waar verworven En daardoor zijn ook wij massaal bedorven…

Nihilisme zal me altijd vreemd zijn want ik zat, zit en zal boordevol gedachten, gedichten, ideeen blijven dat zie je niet direct aan mijn buitenkant wel als ik praat, teveel, te lang, te druk maar niet meer aan mijn interieur daarvoor kies ik nu het primaire met af en toe een secondair boeket met als basis een gelijmde gebroken vaas…

Omdat je in de oorlog altijd hoorde van vóór de oorlog, hoe argeloos ze waren, ben ik nu heel voorzichtig. Gooi ik iets weg, bijvoorbeeld een kartonnen doos, dan hoop ik dat die doos mij nooit meer zal heroveren in vorm van zelfverwijt: weet je nog wel, hoe zorgeloos, we gooiden gewoon dozen weg! Als we er één hadden bewaard, één hadden bewaard…

vandaag alle rouge en schmink van de wereld verwijderd kostuums en decors weggedaan naturel aan het werk gegaan maar ontmoette slechts vreemden in een onverstaanbare taal gaf kussen op gevoelloze wangen schudde handen in weggooi gebaar geen kleur te ontdekken in het grijze circuit dat uniek zijn ontkende er is geen toneel in…

het leven is als reizen in een boek doorheen de bladeren van dat wat al geschreven is een roman ook die je niet weggooien kunt of dichtklappen wilt noch teruggeven aan de uitgever waar de jaren verjaren doet verlangen naar meer ons nieuwsgierig de vingers de bladzijdes omslaan het vervolg van de expeditie de voleinding open nog…

Ik wil de deur openen, de sleutel weggooien. Weinig tijd, en veel gevoel. Het meer is breed, ik kan er niet overheen, ik heb je hulp nodig, Rusteloze nachten, van rennende gedachten. Vindt een rivier, en stroom mee, drijf op vleugels van gevoel, zonder doel, en zonder bestemming.…

ik kwam ze tegen de aangevers vanaf de eerste stap oogcontact dat vervloog in de plak die de waarheid uit zichzelf kristalliseerde loste op tot weggooi prop we boodschapten zonder geheimen kenden elkaar niet maar herkenden wel gedeeld perspectief dat als rode draad langs de wereld liep onzichtbaar voor die zich er nooit in heeft…

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

Honger! Honger! Honger in het land, Wordt geschreeuwd, geyeld, De voedselbank platgebeld - Waar blijft mijn groente, Waar mijn brood! Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

we smeten je papierwinkel de afvalcontainer in je hele hebben en houwen (aanmaningen, afschriften, herinneringen) vloog als een cluster dartelende vlinders een onbestemde toekomst tegemoet opgetogen bijna dat het zware soms zo licht kan zijn net als die dakpan toen die ik van boven zag komen, in vertraging haast vriendelijk naar me zigzaggend…

Mijn schuurtje, aan vervanging toe, is een berging. Het is een plaats om te bewaren, op te slaan, niet weg te gooien, nog niet definitief afscheid van te nemen, een locatie van uitstel tot ooit, een keuze voor her- overweging, een gelegen- heid om te kunnen terugkomen op de aan- zet tot nooit meer kunnen bezitten of een nooit meer terug…

Na Samsom over Wolfsen in een kroeg Na Wilders die de Polen liep te zieken Na Mauro, Job Cohen en na de Grieken Is 't gvd nu echt een keer genoeg Men lijkt er politiek wel aan te werken Om houdbaarheid van ménsen te beperken…

Uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee.   Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

leeft niet lang genoeg en voorbij vliegt de tijd van honderd heerlijke keren spelen dood te gaan, de tijd van steeds weer vragen waarom zus en zo, dit of dat, en hoe dan nieuwsgierig kennis knippen en plakken, schreeuwen en boos wegsmijten uitgeput gaan liggen huilen, maar toch opnieuw beginnen de halve antwoorden herschikken of weggooien…

maar niet achter waarom je dat nou zei ik wil het zo graag weten van binnen sterft er iets in mij Dat je zoiets zou kunnen denken dat je het nou echt niet ziet dat onze vriendschap zo zou eindigen nee, dat geloof ik nog niet Een jaar lang elkaar alles geven verkering hebben en alles voor elkaar zijn en dat dan op zo'n manier weggooien…

Dapper haalde zij de dames in en vriend'lijk sprak zij deze zin weggooien doe ik wel voor u! geen reactie was haar loon nu vraagt zij zich steeds weer af welke taal spreekt deze allochtoon? Als meer allochtonen naar Nederlandse les mogen, begrijpen we elkaar beter.…

Dochterlief, zo zoet en fijn Uit een bokaaltje ben je ontstaan Mama was echt met je begaan Toen was je nog heel klein Bijna een verwarde tijdslimiet Vreugde op die manier weggooien Leven toch niet omplooien In gedachten zong ze jouw kinderlied Familie deed alles wat ze konden Veranderen deed je niet zo snel Zij herkende je nog wel Alle…

Een donkere bladzijde uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee. Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

Er zijn te veel ikjes Die de ego’s in stand houden Vrouwen onderdrukking en oorlogen door nare en gemene demagogen De bodem van onze aarde wordt leeggeroofd Ten behoeve van de bevolking Het winnen van gas en aardolie Voor vervoer en technologie Voor de plasticsoep in de oceanen Is de oplossing is nog niet bedacht Onze weggooi maatschappij…

Een snelle greep in de vriezer jawel dat heb je wanneer weggooien geen optie is awel Wat bakjes van de afgelopen week menu voor vandaag is weer compleet Maar zondag is een vrije dag zegt men toch iets waar 'k best aan wennen 'ken' Want een beetje 'vrij' zijn op de zonnige zondag is iets wat men niet versmaden mag.…

netjes maken zit in mijn genen en is aangemoedigd door wijlen mijn moeder zij altijd in dat schort niet uit te krijgen soms lukte het dan speelde ik obertje had de afwas al gedaan de keuken opgeruimd en koffie met wat lekkers op het dienblad gezet heb ook veel van wijlen mijn vader vooral bewaren, bewaren kan ik nog gebruiken 'weggooien…