Alle inzendingen over wij keken onder een

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

wij keken wij lachten wij dronken wij huilden (als onze glazen) wij liepen wij zweefden wij praatten wij zwegen (als de dood voor onzinnen) wij fietsten wij vielen wij aten wij zaten en daar zat ik dan.…

we keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij onze eigen grenzen grenzen aan het zien grenzen aan de groei grenzen aan 't leven kortom wij keken en zagen zover wij het konden verdragen…

Wij keken toe, wij hebben niets geleerd.…

Wij keken toe, wij hebben niets geleerd.…

jij zocht ik zag ik kwam jij keek wij keken we kletsten we kwetterden tetterden kusten we wilden we deden waren zo gretig zo dwingend zo naïef zo onwetend zo veel zo vlug te onbewust te onmachtig te gewond te bevechtend te weinig tevreden waren wij dat? wie was jij? waar was ik?…

Wij konden op water lopen mits licht genoeg, twee kinderen die elkaar schreven en voorlazen want het schrift was alleen ons bekend Wij keken naar de tekens groot en zwart in de krant Voor jouw handtekening koos jij een zonnebloem ik tekende een hand…

Wij keken naar het zwart dat ons voor ogen kwam. Een groot diep gat, zo dichtbij, dat God wel moest bestaan. Na het amen werd het licht. Scheen de zon in heldere groentesoep. Doopten wij ons wittebrood. Zagen wij de hemel in onze diepe borden.…

zij speelde kleuren danste muziek zong sterren van de hemel maar mij kende ze niet ze was die pluizenbol tussen opgeschoten bloemen ravottte op de hei de hele dag dolblij wij keken naar elkaar deelden een omgeving er was goed voelen zonder enige beleving wij een beweging eten en weer gaan maar echt vertrouwelijk nooit liet…

Wij keken in elkanders ogen en herkenden al de eeuwen, tegelijk. De grote vriendschap was geboren, de vriendschap voor altijd. Niets kon ons geluk verstoren, geen heden of verleden en geen toekomst en geen tijd alles was bepaald, millennia te voren.…

Lentekriebeltjes in wei langs strakgesneden zijrivieren in omhelzing met elkaar waar witte pluk zich zalig vond hier gingen wij de heuvel op in kronkeling van holle wegen burgemeesters van geluk gelijk Romeinen in verbeelding en wij keken naar het water waar nog bladeren in dreven helder water waar het meilicht stille dromen in verzonk en…

Wat hebben wij genoten en heeft hij wat afgeluld nu een enorme leegte zijn kloffie niet meer gevuld Wat rest zijn oude beelden wellicht een Docu op tv natuurlijk over een tijdje de hele serie op DVD Joop, bedankt voor al die jaren dat wij keken keer op keer het ga je goed, waar je ook bent Swiebertje, ach Swiebertje is niet meer……

er waren lastige obstakels als open wonden omringd door berggraniet de vastgeroeste ophaalbruggen van een beschadigd verleden wij keken door de kieren van onze gordijnen even maar want bang voor het daglicht lichtschuw onthand en pijn vermijdend nog altijd rijp maar te oud voor een lichtzinnig avontuur.…

wij keken uit over zee wat verder op het strand gleed de zon over zand wind speelde blond door je haar ogen wolkten nog donker langzaam werd de bui geklaard snel als de golven kwamen je woorden in oneindige stromen ik liet ze komen als een tsunami van ijskoude dromen het luchtte op samen te praten en niet op de vlucht voor jouw…

En wij keken bij gebrek aan een gebruiksaanwijzing toe. Voor we het wisten zaten we in elkaar: bange vermoedens dat het blijven moest. ------------------------------------------- uit: 'Infauste dienstprognose', 2000.…

Hij zette mij midden in de kring, eerst had ik niets in de gaten maar toen Hij tegen volwassenen zei dat zij moesten worden als wij keek ik omhoog en zag ik verbaasd dat lieve gezicht van Jezus. Zijn hand op mijn schouder Zijn stem zo dichtbij. Hij boog zich naar mij over. Wat Hij verder nog zei was te moeilijk voor mij.…

keken naar bij voorbeeld hoe buiten lui publieke ruimten uitgerekend foei misbruiken…

Ineens danste je weer om mij heen ik wist niet dat ik je zo gemist had ik vond het wel prima zo alleen er ontbrak iets maar ik wist niet wat Jouw schoonheid kwam aanwaaien als een prachtige zomerse dag ik mocht jouw verschijning weer aaien en genoot intens van jouw stralende lach Wij keken elkaar weer verliefd aan met zo’n blik die ik…

Wij keken van de ramen naar de kale muur en wij verveelden ons, luidruchtig a-verbaal. Na jaren kwam ik in 't verpleegtehuis hem tegen; hij was op zaal. Rondom werd weer gelald. Hij tikte lijdzaam met zijn lepel. Ik wendde mij verlegen en groette hem, wiens werk ik had vergald. Hij las zijn boek van Z tot A.…

Jij zag, de zon langzaam verdwijnen wij keken mee, met jou en de verdwijnende zon. Jij sloot je ogen, na nog eenmaal in de rondte te hebben gekeken, de zon ging onder. Jij ging. De avond naderde kwam ging langzaam over in de diepe donkere nacht, die jij niet meer zag.…

Een lijster: die hadden we nooit gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren stil zovaak wij keken, avonden lang aten wij gebukt, het kon niet op tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij wegbleef.…

Op het zachte gras zaten wij aan de kant van het water. Wij droomden over vrede en dachten niet aan later... Dauwdruppels op het riet, wij keken naar de hoge blauwe hemel en rookten weed. Soms dreef er een grijze wolk voorbij, maar die bliezen wij opzij. Helder blauw moest het zijn en de zon zou schijnen voor iedereen.…

Verrast, wij keken beiden in die sprekende vissenogen wilden graag weten wat zij ons toch wilden gaan zeggen, zo kwam het dat wij ons steeds verder voorover bogen nieuwsgierig te weten wat zij ons hadden uit te leggen.…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Ik keek opzij en weg was jij ...…

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet, mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend bij mijn grijze haren, maar ik staar naar het scherm, naar de Chinese vaas, met de nu onscherpe rode en gouden figuren, mijn ogen dwalen onzeker door de kamer, het gemis aan scherpte doet me verdriet, vooral wanneer de wind uit het noorden blaast, met zijn…

ik dacht aan de zee en dat kleine bootje waarover we spraken, weet je nog we vonden geen woorden je proefde het zilt van mijn lippen, ik de jouwe je tedere groet verloor zich in de ruisende branding ik stond daar je keek niet om…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

Het liep niet, zoals het lopen moest En wij keken toe, hielden ons als ouders, koest! Dan verstrijken de jaren, zijn we uit beeld Gebeuren er dingen, al dan niet verveeld En ineens is dan een berichtje daar 16 jaar later, en een relatie is klaar!…