Alle inzendingen over wonen

Gordijnen kun je lang op doorborduren: Je schuift ze ‘s morgens open ‘s avonds dicht, dit ter voorkoming dat een vreemd gezicht je in je eigen huis staat te begluren. Ook wil je zeer beslist niet dat de buren, terwijl je snurkend op de sofa ligt -want zeg nu zelf dat is toch geen gezicht- je zo vanaf de straat staan te begluren. Aan ’…

als zachte armen in omhelzing zo is dit huis mijn tweede huid zuiver als het witste licht spelen kinderen met het kleine weinige in hoopvol klarende kleuren als een groot verrukkelijk geluk het huis…

wat het mooie was: een laatste trein natuurlijk obligaat haast gemist natuurlijk mijn voeten glijden weg, natuurlijk seinhuis thermostaat en schuin -net boven de eerste doornen- afgesneden cadeau gegeven: gele rozen wel gegeven en bedankt wentelen gesprekken tot een zich goed verstaan in Woerden dat, -weten we allemaal-, slechts bestaat…

In Laren is het uitgelezen wonen Daar til je bij het eerste straaltje licht Het sluimermasker zacht van je gezicht Een dag in 't paradijs gaat zich weer tonen De nimmer teruggekeerde heer B. Botje Heeft naar 't schijnt alhier een tweede kotje…

Wonen in de Rozenhofstraat wou je wel,in een smal huis met luiken en een klein balcon, een diepe tuin met ouderwetse bloemen - je naam in meesterhand geschreven op de aubergine deur. We lopen langs en kijken hoe de zon het huis belicht. In dromen is het even anders.…

Nou, hier woon ik dus 't Is niet groot Maar ik zit overal dicht bij Midden in de stad, erg handig Ga zitten Mijn polsen Ach, 't is niks Je mag het wel zien Doorgesneden Het deed geen pijn Alsof je een envelop dicht likt En je tong snijdt Wil je koffie 't Is stil Zag mezelf liggen Een dode merel op het tuinpad Kon…

Woon ik hier?' Dan staat u op, loopt naar de gangdeur toe, die openstaat, en leest uw naam voluit. Vanmiddag komt uw man, en die weet alles. ----------------------------- uit: 'Woon ik hier', 2016.…

Wie... er woont? je weet het niet er is alleen een roodstenen pand in 'n stille straat De huizen hebben er ogen van glas vitrage als een voile bij bruiden... Valt samen met het luiden van zondagsklokken een orgel in de verte .........en samenzang Ik ben bang dat de bewoners van dit pand hun God vereren -even goed-…

uit de ruimte vallen verhalen iemand grift ze op een oude steen iemand wrijft over letters schudt vergeefs aan iedere steen of wacht op de zon tot de woorden glanzen en bloeien tot een schitterend verhaal iedereen kan daarin wonen…

Waar een miauw en een waf waf me tegemoet komen voel ik me thuis Geplof in de zetel erg dicht bij dat gepelsde zo lieve gespuis. Dicht bij elkaar, fijn warm ook zo gezellig Mijn vaste stek, toeverlaat, buitenverblijf zoveel is stellig. Dat knusse peperkoeken huisje maakt me steeds weer blij ook vrolijk 's Zomers de speeltuin in met ijskoud…

Thuis voel ik me hier Al was ik er geboren Eén met schepping, Met mens en dier, Elke boom, elke struik Zo eigen, zo vertrouwd Zo veilig voel ik me terwijl Mijn leven zich hier ontvouwt…

Ik woon in de bergen, ik woon in het bos. Ik zit in de bomen en veel tussen het mos. Ik woon in een rivier, ik woon in de zee. Ik lig daar lekker te dromen en maak een heleboel mee. Ik woon in de duinen, ik woon in een baai. Ik zwem daar tussen de vissen samen met een haai. Ik woon onder de grond, ik woon in een kanaal.…

tijd is want ik woon in mijn hart Als mijn hart ophoudt met slaan hoop ik tenminste dat ik mag wonen in het hart van menigeen…

We hebben nou het ergste wel gehad De wereld ligt welhaast weer voor ons open We hoeven geen café's meer te ontlopen Als buitenbeentjes in de binnenstad 't Is morgenvroeg al niet meer aan de orde Het kan alleen nog feestelijker worden…

Nieuwbouw steekt zijn kop uit de terreinen op. Wij gaan langs het skelet, de stalen reigerpoten. Het land dat wordt ontsloten begint een stil verzet. Allerlei groen venijn - distels en chichorei, hondroos en varkensgras - loopt in ruigten te hoop tegen bouwplan en waterpas, koop en verkoop. Het land biedt weerstand aan de sleutel…

Als een vogel spreid ik mijn vleugels, Zoekend naar een eigen stek, Uitgevlogen van het ouderlijk nest Zoekend naar een boom, Een boom die geeft wat ik wil, Rust en veiligheid. Een boom met een uitkijk, Over een grootschalig bos, Op zoek naar de hoogste top Gestuurd door de wind, Drijvend door de wolken, Maar, naar beneden kijkend.…

ik leg ogen apart los van hun lichaam, los van mijn eigen weg een ogenblik kijken ze me aan is het een teken zoals een zwarte veeg dat mij overbodig maakt is het hier, tussen zaadlozers en woordvluchtigen, tussen losgetornde liefde en verdampte voltooiing dat gezichten zonder weelde uit het landschap vallen naakter dan hun trekken…

grijs getinte heuvels tekenen zich af op de ramen van mijn doorzonkamer ook al is de zomer reeds lang op zijn retour en de dag allengs meer bekort is het stof nog kraakhelder zichtbaar op mijn vinylen vloer en dressoir de hoge zetels hebben, door het oktoberlicht beschenen, nog niets aan waardigheid verloren het gobelin bloeit als nooit…

waar je woont wil ik weten welk blok om welke hoek? welke voordeur in rood? doe open! ik wil je vinden en de deur achter ons sluiten…

Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen, je vindt ze zelfs aan plein en boulevard, haast nooit architectonische juwelen. Ze zonnen door, ja dat is vaak wel waar en hebben tuintjes waarin kinderen spelen. Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen. Het groeit maar…

ik zie voor mij uit over de oude gracht waar aan beide zijden rijkdom wordt herdacht het is een verstard beeld op dit te vroege uur een enkele rimpel in 't water laat mijn ogen iets bewegen; het voorkomt leeg getuur boten, ijzeren huizen achter elkaar, groot in getal liggen aan een verhoogde kade daar woont men in het dal verstild…

Muziek, waar verliefdheid kan wonen.…

neergevlijd de wind spuit met zijn boodschap de oren van de schepping uit zaad wortelt zich tot bomen waaruit oneindig de onbespoten appels vielen, mand met alle deling en zonder kruis waarin iedereen kan schuilen in het klokhuis van gebroken wit in schil spontaan gekleurd Als dat eens kon, er bestaan geen verliezers en iedereen die won…

Waar dromen niet kunnen wonen. Is alleen maar plaats voor de werkelijkheid. Daar is het zaak de tijd goed te benutten. Is het zaak dat je aan jouw tijd volledig bent toegewijd. Tijd is geld is het credo van een harde realiteit. Ik wil mij in mijn tijd nuttig maken.…

Een doorzonwoning droomde de zonnekoning mijn grootste gemis.…

wonen in een kasteel met voor iedere vlucht een opgehaalde brug alleen de kroongetuige van het water onder de oude brug dicht met kroos van donkere wakken geweken om daar lang herinneringen vast te houden verdiepen of in de traag schemerende watervliezen te verliezen thuis komen achter gesloten muren met kleine vensters…

In Zoetermeer bouwt men klimaatneutraal Met als gevolg een hoop gezondheidsklachten: Benauwdheid, hoofdpijn en doorwaakte nachten, Het middel is weer erger dan de kwaal. In Zoetermeer voltrekt zich nu het wonder: De mensheid gaat aan duurzaamheid ten onder.…

'n paar vragen voor wonen op de maan...!…

kom wonen waar ik woon het gras is groener er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien zoekt bomen wuiven in de wind diepe grachten waar je volop boterbloemen vind kom wonen waar ik woon het gras is jonger er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien mist.…

wij elkaar de een met dit de ander met dat samen komen we er uit waar ik woon in holland in holland staat dat huis mijn eigen huis mijn plek onder de zon waar ik woon in holland rotterdam de hesselskamp daar woon ik…