er wonen spotvogels in het zand
ik leg ogen apart
los van hun lichaam, los van mijn eigen weg
een ogenblik kijken ze me aan
is het een teken zoals een zwarte veeg
dat mij overbodig maakt
is het hier, tussen zaadlozers
en woordvluchtigen, tussen losgetornde liefde
en verdampte voltooiing
dat gezichten zonder weelde
uit het landschap vallen
naakter dan hun trekken
ooit zullen zijn
met scherpe vleugels
heb ik je ooit beledigd, vraagt hij
met beide handen
ik draai me om
en drink woestijntranen
* n.a.v. "Op zomaar een zondag"
poëzienamiddag, 15 mei 2011
Hombeek (B)
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 17 mei 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie