Alle inzendingen over woonoord / ruimte /vrijheid / tijd

Dit landschap onder torenhoge luchten ik wil die grootsheid jaarlijks ondergaan en raak door rust en ruimte aangedaan mijn ik gevoel verkleint en staak mijn zuchten.…

Gegeseld in tijd gevangen in ruimte gegijzeld onder de zon en vastgelegd in wetten pretendeer ik vrijheid in een ongelijke strijd.…

verpakte verlangens gestapeld in dozen door ezels vervoerd vinden vrijheid in gevleugelde ruimte in ademloze tijd…

Mij aanpassen Daar ben ik Altijd Goed in geweest Ik geef De ander De vrijheid De ruimte En pas Me daar Bij aan Nu aan het leren Zelf ook vrijheid en ruimte In te nemen…

verraad Mijn woonoord in het heden, mijn toekomst, vind ik niet op moeder aarde want haar kinderen doen mij nu zoveel verdriet…

ik woon in een boom en moet er 's avonds voor eten en bed weer uit komen zo heeft hij het mij geleerd hij hielp je met het verwezenlijken van je dromen en een woonoord te bouwen van hout taai en verweerd hij is nu eenzaam en oud bouw je eigen onderkomen zei hij die het verlies van z’n eigen nooit heeft verteerd weet je jongen was…

Leef in ruimte. Ruimte in veld en woud. Geniet van water ruisend golvend riet. Een frisse wind om je hoofd in hoge kruinen het vogellied. Geniet van vrijheid die ruimte ons biedt. Vrij als vogels hoog in het zwerk bewonder de horizon die het oog bijna niet ziet dat is ruimte en vrijheid. Gun elk mens ruimte.…

Ik kan niet leven in een stad Waar lawaai heerst en kwade dampen, Waar huizen als konijnenhokken Op elkaar zijn gebouwd van steen en beton Waar men geen zon aan de kim ziet rijzen Nee ik kan niet leven in de stad Ik kan niet leven in het bos Met zicht alleen op bomen Al ziet men stammen groen van mos En kan men zomers daar tot rust komen…

kom sla je vleugels uit word neem de ruimte je gegund de vrijheid je gegeven liefde, liefde omarm jezelf de ander blijf stromen geloven hopen het is waar het is beloofd ik nu ik nu ik nu ik nu bewegend startpunt in de tijd…

Ruimte en vrijheid bij zonsondergang aan zee. Golven die ruisen.…

de geur van ruimte gestapeld bijeen liggend vrijheid in het bos…

De zee, één water van vrijheid, Dansend oneindig licht, De lucht, één ruimte van vrijheid Zonder gewicht Zij spelen de een met de âar, Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.…

In de duizeling van vrijheid waagde je de sprong. Slaap, slaap nu maar voorbij de moeite, de nood. Zweef nu maar voorbij de pijn, voorbij het zwart. De raaf zal je in kneedbare ruimte en tijd beschermen. Hij koestert de herinneringen en gedachten. Als niets meer vanzelf spreekt, niets meer hetzelfde is. Als ik je het meeste mis.…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…

Ruimte om je heen. De tijd gaat er dwars door heen. Die heb je te leen.…

Hier, vanuit tijd en ruimte Wordt aandachtig geobserveerd Hoe het met tijd en ruimte staat Of alles is gecatalogiseerd. Al die onzin over dit verschijnsel Over wat je hoort en ziet Alles uit de lucht gegrepen Je gelooft je eigen oren niet.…

hoe sneller de omzwerving, hoe tijdiger de buitengrens -zie het contrast met een onbewoond vertrek in vrije ruimte de nadruk ligt op de deur waarachter lawaai schuilhoudt indien nodig herhaald waarmee hoopvolle gedachten zich aandienen aan betekenis ontleent elke zin zijn woord totdat het tegendeel is bewezen zetten we het verstrijken voort…

ik ben in het walhalla geweest van mijn eigen god een ruimte waar mensen spiegelden maar niet wat ik zocht zij keken wij spraken in nemen en geven ontsnapten we aan het leven voor even buiten ruimte en tijd een snelle vlucht in vrijheid maar bij het landen voelde ik weer de pijn van altijd gebonden zijn ik zag ze gaan na…

erbij Want ik kan je niet vertellen Ik schreeuw het van me af In een ruimte Op een plek Waar jij me niet horen kan Omdat ik weet we zijn familie En verbonden met elkaar Maar verloren in de tijd Van het uitstellen en wachten Hou ik wel van jou Maar ik wil alleen maar vrijheid Vrijheid Samen met En zonder jou…

geef ze vrijheid om te kiezen geef ze de tijd om mens te zijn geen beperkende belemmeringen laat ze fungeren in zelfverwerkelijking heb lef en ambitie gooi je voelsprieten open toon je impulsen en benut je meerwaarde laat niets onbenut beklim die bergtop wees geen standaardvrouw maar benut je eigen ruimte…

het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige eik die het langzaam begeeft onder een invasie van boomzwam, ze dook even in haar herinneringen, een eeuw of wat terug, de tijd…

Het zijn de moderne nomaden hebben hun vrijheid lief Het laat zich raden dat onderweg-zijn reden is van hun bestaan Zon en maan hun kompas en klok er is voor hen 'n komen en spoedig gaan Zij reizen van zonsopgang tot zonsondergang uur en dag..... van luttel belang.…

'Jij mag alles in mij kwijt' zei de ruimte tot de Tijd. 'En? Wat moet ik dan beginnen?' 'Waarom kom je niet eerst binnen?' En zo zeurt het stel al jaren zonder dat het komt tot paren. Moraal: Als de tijd het al niet kan, lieve lezertjes, wie dan?…

in een lied wat nooit stopt beukt de oerknal tegen de wind en tijd in deze materie waar in wij bestaan beukt een oer drum van maan tot maan van bos boom tot muur en stad deuren gaan open open zelf het raam voor hun die al eeuwen dichten zingen zij zijn herboren in de realiteit en verbeelding sla het op neem met mee leer te leven de…

tenminste als men de voortekens leest ontdaan door de lege ruimten van de tijd nog onwetend waar de reis eindigt of begint, de toekomst diep verborgen in zijn binnenste rolt de mens zijn eigen loper uit.…

Het is zo donker voor haar zelfs zomerse dagen sluiten gordijnen en waar niemand luistert huivert tijd van wit naar duister haar jonge huid ademt geen licht meer ook op de achtste verdieping blijft het schemeren een stap schept ruimte waar armen vrijheid begroeten wordt het leven ademloos het was te donker voor haar…

vrijheid is geen bezit geen eigendom ook ze is of wordt ervaren in het doen of laten van mens tot mens vrijheid is kwetsbaar waar zij ten koste gaat van de een of de ander die over de grens gaat van wat eigen maakt vrijheid is de ruimte te zijn wie je bent in denken en doen In menen en vinden in geloof en liefde vrijheid is verbinding…

technisch is dit een muur die ruimte doet splijten in binnen en buiten hoewel niet van steen is de vrijheid gevangen in gedachten achter ruiten…

nu zijn er alleen nog gedachten aan het dorp met alle spijt opgeslokt door de tijd.…

Ik was weer -even- in de stad van mijn geboorte Het was weer volop leven in 'mijn' stad zon scheen scheutig De lucht blauw -'t was mij niet om het even- gebouwen groeien er nu als peppels tot aan die hemel de Schepper wordt -schijnbaar- geevenaard Door architecten die naam hebben gemaakt niet vergeten willen worden…