Netgedichten

netgedicht (nr. 61.879):

Het walhalla

ik ben in het
walhalla geweest
van mijn eigen god

een ruimte waar
mensen spiegelden
maar niet wat ik zocht

zij keken wij spraken
in nemen en geven
ontsnapten we aan het leven

voor even
buiten ruimte en tijd
een snelle vlucht in vrijheid

maar bij het landen
voelde ik weer de pijn
van altijd gebonden zijn

ik zag ze gaan
na het evenement
in donker en licht gebogen

soms flitste er iets in
een onverwacht moment
uit hun reflecterende ogen