Alle inzendingen over woordenvloed

De woordenvloed - fenomenaal - maakte Gloria en haar gemaal door het klétsnat kletsnát. Zoveel spraakwater zat er in 't communicatiekanaal.…

Gedachten overstromen, de steen waarop ik sta Eén been opgetrokken met ingehouden adem Het andere is vochtig van het woordenvolle water Lucht loopt uit mijn longen Het water wijkt terug Eén toverspreuk voldoende Eén woord tegen alle…

Als je in bent vaar je wel je bent je bewust van het te spelen spel Je dirigeert aan een tafel het gesprek jouw woordenvloed heeft geen gebrek Snelle woorden duidelijke taal weinig haperingen je bent geniaal Je bent in je bent populair je hebt flair je staat aan de top jouw aanwezigheid is geen flop Je hebt je bewezen je…

Zachte blos zwelt aan tot felle kleur en woordenvloeden barsten los uit haar enorme scheur. De fotograaf drukt op z'n knop en maakt 'r wat bekender. De plaat is gaaf en prijkt nu op de grote scheurkalender.…

Overweldigende uitbreiding van onoverkomelijke woordenvloed. Geen ontkomen meer aan. Letters vluchten, naar de enige uitgang. Een wit vel papier. Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

het was in een vlinderloze tijd dat een onafzienbare woordenvloed zich vastklonk aan de werkelijkheid en onze wereld vastliep tussen twee traagstromende haperende wateren het was in de tijd dat we te elfder ure de kracht van de zachtheid van de verbeelding vonden het was in deze tijd dat vlinders tussen palmvarens fladderden…

Elkaar dan niet te kennen, ineens. Of al heel lang: altijd. Niet, het gaat hier om niet. Sommigen zeggen dat dat, precies dat, het essentiële moment is, het moment ‘niet’, dat het daar om gaat. Maar dat is wat sommigen doen: praten, altijd maar praten. Muziek in een lift. Hadden ze gelijk, ze zouden zwijgen. ----------------------…

De zee heeft haar woordenvloed ingeslikt, want er is geen woord dat meer aanspoelt, liever dat in ruil voor haar poëtische lichaam.…

in ieder woord spoort mijn trein naar verre oorden ongehinderd door station en rails reizen geest en associaties mee passeer steden en culturen zigzag landen en verpoos op tal van mooie stranden voel de mantra’s van op weg waarbij tijd gebeden zegt die tussen bielzen zijn gelegd pas als de woordenvloed is opgedroogd rangeer ik…

toch zijn ze er de kleine klompjes erts die ik probeer te zeven uit jouw woordenvloed jij hebt ze meegekregen maar de snelle stroom slijt kanten af maakt water ondoorzichtig ik heb ze tot een sieraad van welsprekendheid gegoten vloeiend blinken zinnen in een schitterend juweel de strofen strelen ieders oor in ritme en balans wat…

in chaos bevroede gedachten vlieden uit mijn met waanzin en nevel bezwangerde geest tot wegdeemsteren gedoemd onbruikbare woordenvloed die mij noopt tot warrig denken werkt kromme daden in de hand die niet straffeloos verder leven is het de zon? is het de wijn?…

nee is nee, bazin -niet baas- In eigen buik, bekend relaas, Zij heeft haar eigen punt gezet Al ga je nog zo graag van bil 't Is niet zoiets als ja ik wil _______________________________ ME TOODELOO O nee, wéér vraagt #metoo om een reactie Van stiekem voor- en boze tegenstanders Ik hou me in, hier sta ik, kan niet anders Mijn woordenvloed…

te vlot een toost ondoordachte woordenvloed spons over het bord het binnenste binnen weet van waarheid: roetplekken kruitdamp geen phoenix die verrijst…

Hij wou over deze belangwekkende kwestie enkele gedachten verzamelen voor een woordenvloed naar mijn hoofd te laten stromen. Ik zag de bui al hangen. Mijn gefundeerde mening zou helemaal ondergesneeuwd raken, in een wereld waarin voornamelijk nog kwiek-artistieke oma’s van na de oorlog de dienst uit maken.…

Deprimerende schaamte ik veracht u met de verwaarlozing van mijn huilende bossen mijn onbestemde rivieren vissen die in mijn dieptes duiken ik weerspiegel de armoede van het alleen zijn in uw woordenvloed onder de mensen verjongen doe ik niet uw drammerige beken in mijn aderen stromen slapjes door het duinlandschap dat aan mijn…

we grasduinen door onze kleine grote geschiedenis als een vloed mieren worden we gedreven door een onstuimige zee van herinneringen die heen en weer beweegt door de snelheid van onze woordenvloed soms proeven we in die grote kleine geschiedenis de smaak van gal als een steile met ijs bedekte oever opdoemt en de stroom haar…

Maar is er dankbaarheid in vele harten of enkel maar vermaak en drukte, woordenvloed die afbrengt van wat tellen moet voor morgen? ‘k Geloof in kleine goedheid, niet gezien maar voor die ene mens belangrijk, voor de weduwe die juist vandaag haar man heel erg zal missen.…

je bruint in het raken van de hemel tropisch in de rulle sneeuw kou heeft je gekleed mode warmt je strakke lijf dat alles van zijn handen weet je ging om te vergeten om even niets van alles meer te weten terug naar de bron om in de zon je eigen kleur weer te bepalen het afscheid moest sloot de woordenvloed waarin je niet kon zwemmen…

Ze laat zich horen begint haar woordenvloed aan te boren Ze heeft haar eigen persoontje haar eigen karakter Het unieke individu dat ze nu is was ze vroeger al. Het verleden had ook zijn eigen karakter. Eeuwen geleden, hadden dochters ook het stukje ik van hun moeder. Mijn meisje is daar het spiegelbeeld van.…

Rivieren klateren krachtig omlaag, produceren een niet te stoppen woordenvloed Het water vordert gestaag tot het op haar pad, onvermijd'lijk de vlammen ontmoet. Waar water en vuur met elkaar in conflict zijn worden de vlammen gedoofd.…

'k Noem mijn mature gast nog steeds - kindje - Of liever venteke van goud Vorig jaar erg close met elkaar geworden Jawel door toedoen van een knus huisje en een Spike Feelings dikke troef, woordenvloed zo overbodig Zo dankbaar om harten die vaak bloedend rijk roos worden Steeds geloofd in wonderen en toeval bestaat niet Die fraaie Engelbewaarder…

Ik word bereden door een stromende geest; ik shake, rattle and roll terwijl een honingzoete woordenvloed naar buiten rolt als voorgelezen van een overspannen autoque voor mijn geestesoog.…

Laten we nog eens door het water waden En samen in het diepe staan Waar langs geheime sleetse paden De kiezels naar de zee toe gaan Laten we in het wassend water lopen Niet langer door het paradijs bekoord Niet langer slaaf van lust of hopen Gerust en in de stroom gesmoord Kom, trekken nu Verdriet heeft ons alweer de woordenvloed…

grenzen zijn slechts de afspraken uit een vredig ver verleden retoriek bepaalt het heden wie het hardst roept heeft gelijk rijkdom lijkt niet om te delen immers een leidt dan zovelen in zijn narcistisch bestuurd rijk tot de bodem zijn woeste bloed verslindt in haat van hitsig volk de stille waakvlam van de vrede ongeblust door woordenvloed…

Taal van rede met zijn lege vormen Gedachten en gevoelens zwerven onbegrepen We worden uitingsloos door eenzaamheid gegrepen Zijn gebonden aan bedachte normen Ik voel gebrek bij heel veel mensen Naasten op de plaatsen waar ik ze ontmoet Klanken vinden antwoord, maar geen woordenvloed Wel commentaar op vreemde wensen Geen gevoel voor de hoge…

' zo spreekt de hand'laar In een snelle woordenvloed: 'Zie je? een glaasje grog van bessen, Straks in 't Posthuis, dat doet goed. Ik ben altijd reizend, zie je? Nu, enfin, dan kent men dat. Grog en Beiers, - prachtig! heerlijk! Van dat Beiers, fris van 't vat!' 'Och!' zucht nu de burgerjuffrouw, 'Liefe mens!…