Deprimerende schaamte
Deprimerende schaamte
ik veracht u
met de verwaarlozing
van mijn huilende bossen
mijn onbestemde rivieren
vissen die in mijn dieptes duiken
ik weerspiegel de armoede
van het alleen zijn
in uw woordenvloed
onder de mensen
verjongen doe ik niet
uw drammerige beken
in mijn aderen
stromen slapjes
door het duinlandschap
dat aan mijn avond komt
het meanderen van wanen
zang van verloren tranen
het eerste maanlicht mild
in beschaving van het verlangen
naar eenvoud van de dood
u brengt het dichtbij
uw bruin verdorde gras
deprimerende schaamte
door u heb ik mijn kompas verloren.
Geplaatst in de categorie: spijt