Alle inzendingen over zandwegen

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…

Wie nooit gaat slapen komt hem tegen Wie volgt zijn zandwegen? Hij is hier vaak, maar nu heeft hij geen tijd is hij moe En doet klaas vaak zijn ogen toe…

de landweg is weg het grindpad is weg de zandweg is weg snel weg voor de snelweg wij snellen weg via de verharde weg naar nergensthuis…

een zandweg in een grassenzee strandvrij de duinen zijn hier uitgewaait er is alleen de glooiing van de beek een schaterende, schetterende vogel wat koeien achter een omheining en weiden met duizenden boterbloemen…

(tanka) Langs heel de zandweg glanst een dichte rij struiken in 't vroege zonlicht, dat zacht siddert en voortglijdt: stil smeulende smidsvuren.…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken. Binnen de stammen…

Zo spannen we elkaar in voor elkaars karretjes, die over zandwegen gaan. Heb je ook zo'n zin? Zin om te gaan wandelen? Samen.…

'k Wed -­ dat je 'em op de zandweg vindt, Of moog'lijk wel daarnéven... Hij komt niet weer thuis, die vrind!…

Toch zie ik aan de horizon op een zandweg witte paarden naderen ze zijn te vroeg om echt te zijn meer schoonheid kan de dag nu niet omsluiten.…

Zoektocht Zwervend door het ruige land met enkel wat bomen aan de kant van een zandweg loopt hij wat en hij zwijgt voor zich uit hij is de beschaving ontvlucht op zoek naar wat lucht op zoek naar het hemelsblauw in plaats van het stedelijk grauw hij is nu onderweg naar een plaats waar de zon achter de bomen verdwijnt en niet achter…

het is het lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept het is de verdwenen zandweg de oude afgepelde verflaag op een deur de dag van nevel en dauw het stuurse zwijgen het is de beklemmende namiddag het dorp dat nooit het mijne werd de korst…

het is het stille lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept de verdwenen zandweg de afgepelde oude verflaag het is een dag vol nevel en dauw de beklemmende middag het stuurse zwijgen het dorp dat nooit mijn dorp werd de korst van afstand…

Langs bergen, dalen, stoffige zandwegen overal kom ik God in mijn leven tegen. Hij wijst mij elke dag weer de weg verdwalen doe ik nooit met Hem. Zijn hand leidt mij langs ravijnen met Hem zal het leven verfijnen. Elke dag is een nieuwe uitdaging Ik ben blij dat ik met Hem meeging.…

Als ik autorijd rijd, kijk ik opzij zie het land als een film de straten als een fragment Ik kijk dagelijks of er een nieuw hoofdstuk komt bijvoorbeeld de zandweg waaraan een oude boerderij stond De film is duidelijk met soms een mistig moment al herken ik altijd de contouren van het dorp Ik rijd dikwijls auto soms snel een ander keer…

Een karretje op de zandweg reed, 't was in het groene dal, in 't stille dal, waar kleine bloempjes bloeien overal. Klein vogelijn op groene tak, zingt daar zijn lustig lied, terwijl in 't schommelend wiegje, het wonder is geschied. Ei,ei, 't was in de Mei, ja, ja.…

met paard en wagen doet hij zijn ronde het is de laatste keer de vuilnisman heeft een vrachtwagen gekocht een stukje zandweg wordt verhard achtergebleven sporen vinden hun graf er komt asfalt misschien iemand krabt oude verflagen van de muren als plots een zware beklemming over de warme middag valt zwartgrijze rookslierten…

Levend landschap schepte je op mijn vlakke hand tussen rivieren voorvoelde jij bomen brakend struikgewas voorzag jij van vruchten sterren schenen over de landtong een tongland hemelde op jouw lange woorden liepen als zandwegen onder regenbogen terug naar zelfbehoud die toen dringend dijken omringden jouw geweten…

Op de zandweg glimmen bruine bollen, geboren uit de darmen van het rijdier. Aanstaande geschiedenis, vol vertier of schrik, schuilt in die geurende drollen. Een paard nadert, begint bang te dollen. Plotselinge waarschuwing toont zich hier: "Al mijn eigen pad, onder streng bestier," kwam uit een ander en vreemd ros rollen.…

Onbarmhartig werden zelfs de zandwegen en handenwringend boog de ellendige. De rivier van vonken, de luchten vuur. -------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen', 2003.…

Wandelen over de zandweg -heide aan weerszijden- over het pad door het elzenbroek langs het ven -roerloos staat een reiger bij de waterlelies- langs de rand van bos en heideveld -het aroom van hars en nectar-. Ik ben zestig jij bent twintig.…

In de zandwegen hoog- stens karresporen; blijde vinkjes laag op hun tak. Ongeloof stortte neer op 't ganzenbord. -------------------- uit: Tirade, 1993.…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

Op een zandweg buiten beeld, staan de wandelaars, centraal onderaan. ‘Mooie foto’, zegt mijn zoon. ‘Met mijn ouwe C2-Nokia’, zeg ik. Hij fluit verbaasd.…

Het oude woud Stil en verlaten Slechts wild heeft je hier in de gaten Ze voelen zich vertrouwd Al eeuwen heeft er bos gestaan Men hakte voor het bestaan Oude wegen kronkelde door het bos Hessenkarren gingen met paard of os Het oude woud De zon spiegelt als bladgoud Oude stuifheuvels heb je beklommen Dood hout oogt verwrongen De tijd…

Genietend van veldkrekelgeluiden Langs oude zandwegen met schrale bermen Sferen die op zomers voorjaar duiden En visioenen die zich over innerlijke rust ontfermen Het rustgevend gesjirp komt je tegemoet Trillend zonlicht gelardeerd met warmtevisioenen Het landschapsbeeld waarin jij de vrede ontmoet In volle tred met je wandelschoenen Uitgestrekte…

Als een mens van te voren weet, wat er gebeurd, dan: maar geen mens kan van te voren zeggen, wat er voorvalt, bij het nemen van een rechte weg, bij het inslaan van de kromme zandweg, bij het nemen van de hoge berg, bij het nemen van, onneembare bergen.…

Eens was ik een rechte zandweg tussen bloeiende weiden waar vogelzang en -strijd moed en bescherming gaven voor het verzorgen van nesten boerenwagens hobbelden over mijn ruggen en kuilen koeien en varkens kietelden me dikwijls met hun trappende hoeven wanneer de haastige tocht klonk tussen stal en open leven over heel mijn huid werd…

Een zandweg, zo het vroeger was. En bovendien het regende, met steeds maar weer een modderplas. Ik droeg een wijde regenjas. Een beetje geelachtig groen. En ik reed met grote snelheid. Ik zag alleen die donkerbruine weg, steeds vooruit, o grote goedheid. Maar ik voelde me geweldig. Geen angst had ik daarbij.…

Kamp De Beetse gebouwd voor de werkverschaffing loodzwaar werk, bestraffing dat je werkloos was wildernis werd akkerland alles met de schop, de hand een meter diep omgespit je sliep twee rijen houten barakken naast een rechte zandweg in het kale land verder niets.…

- De abelenbomen liggen langs de grachten heen, die de oude zandweg zomen, hals en handen afgesneên!…