Alle inzendingen over zijn verteringen zij

mijn lichaam bewaart de herinnering aan wat geweest is attendeert op wat vergeten leek de sporen volgend verteer ik het onverwerkte…

Verteerd worden en verteren. Uw lijf en leden zullen eens vergaan. Stof tot stof. As tot as. Als mest zult u wederkeren. Uit mest bent u ontstaan. Verteerbare schrijvers hebben gewoon geluk. Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

verteren het tot een herinneringsplek. peinzend herkauwend.…

is Peters En Laat me jou verteren In mijn brandend maagzuur.…

Een gast in een eethuis in Veere Liet onlangs een schnitzel serveren Hij werd spontaan ziek 't Was net elastiek Zoiets is toch niet te verteren?…

Dromen op de klippen Van de lach om haar snoetje Snijden dwars door me heen Verhang me aan haar lippen een dodelijk ondergoedje Vurig verterend als Acetyleen...…

Kabels verterende, motorontmantelend knabbelen rovers door marteralarm.…

draag mijn schaduw tot aan het donker waar angst slaap zal ontberen want het zal weer morgen worden zo had de zon bedacht -een stralende opkomst- maar voor mij niet licht te verteren…

op de buis is discussiëren wat je niet behoeft te leren alle dames en ook heren willen daar vaak iets beweren wat ze niet konden verteren in het kort: dat’s communiceren….…

Haar en mijn leven vergelijkend tot schoonheid te beperken laat onderling leed als verdringende modaliteit bezweren; zij en ik tot in een lengte van decennia te doen sterken, in harmonie met het karakter dat eens schoon te verteren.…

in kleine porties is het beter te verteren je zou stikken in een bord vol het smaakt bitter als uitgekotst gal resten in de put moeten met grof geschut worden doorgespoeld dat is al ik hoef niet meer…

wanneer wanhopige alles verterende angst mij bekruipt in die gestolen seconden van onachtzaamheid hak ik mij los in camouflagekleuren sluip vermomd door het traliewoud effen een pad dat leidt naar een vrijheid een denken oplettendheid…

Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

Pasen als poëzie, door de tijden, hard of zacht, altijd verteerbaar. Opengevouwen openbaring van de spijs, kleurt dichters brood. Verhaal blijft drinkbaar evaluerend prisma in glas, vol gedecanteerd.…

verdriet is een brokje graniet met scherpe randen verdronken in tranen en pijn diep in het gemoed het duurt lang menige eb en vloed voor het een glanzend keitje wordt maar het blijft voor altijd want graniet dat verteer je niet…

als kind een woordenwonder slechts een wereldzonde want een wereld zonder eveneens een zon gaat onder eet me op en trek mijn gedachtenspinsels met je kiezen uiteen verteer mij tot de stoffen waaruit ik ooit ontstond draai me terug…

hand gelopen éénetmalig plan de zonnegodwagen door zwaartekracht neerwaarts getrokken met stuurloos paardenspan, verschroeide aarde onder zich achterlatend zich niet bewust van hybris' zonde valt Icarus zelf zieltogend ter aarde hominidae verterend neanderthalers sparend…

wat de observator onderscheidt is surplus aan opmerkzaamheid kraakt het bed onder zijn vrouw die zich klaar maakt in een vouw met van buiten soortgelijk geluid hij zal het meteen determineren bijvoorbeeld als schielijk verteren door muizen van een rol beschuit…

Als ik de wind ben en jij het vuur, zal alles verteren. Tot de wind zich legt en het vuur is gedoofd, de melodie blijft klinken. Eindeloos.…

levend begraven in de zwarte aarde van het verleden bijtende kou zaait verwarring in onrustig denken tranen verteren lang gekoesterde hoop op een lichtpuntje van de wereld verlaten in verstikkend donker lig je daar…

We moeten weer gezonder consumeren Geen kaas of koffie zelfs geen oliebol Ook geen versnapering met alcohol Het is toch bijna niet meer te verteren Die schijf van vijf...vast veel gezonder leven Maar bier en worst...ik heb mijn schijf van zeven…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

Wat doen wij hier, waarnaar zijn wij op zoek wanneer de onrust ons zo komt verteren; wat wil het leven en die vraag ons leren dat wij niet kunnen vinden in een boek? Ga, wandel even buiten in het licht en vang de zonneschijn op je gezicht.…

Groot is de leegte die je vol praat met kleine woorden die als insecten je leugens verteren. Je bent geen tovenaar maar je goochelt met emoties van iedereen die volgt als je lacht en weet elke zwijgende dankbaarheid is jouw deel.…

als ik ooit dood ga als het dan per se moet… dan wil ik onder de grond geen vuur maar aarde liefst zonder kist zodat zonder enig beletsel maden wormen microben schimmeldraden nematoden doodgravers en pissebedden mij verkleinen en verteren tot hapklare moleculen in mijn dode hand houd ik een kastanje die ontkiemt terwijl ik verteer die…

Het vuur Laat zich niet doven Is verterend En doet pijn Een pijn die blijft Brandwonden Moeilijk te genezen Littekens, onzichtbaar Diep van binnen De nachten Gaan voorbij En ik,..... Ik ben niet meer Wie ik eigenlijk had willen zijn Mag ik opnieuw beginnen?!…

alles wacht hier, daar in donkerdagende nachten het lijf vol ogen gedwongen om het geweten te verteren als een reiziger en alles wat beweegt met deuren dicht vergelijk het maar met nuttige tijd gisteren was het woensdag vandaag afscheid is het geweten niet de echo van de ziel ?…

Elke krater door één reuzenstap gemaakt maakt stinkende wonden en verandert geluk in haat, verterend het voelen het verlangend bedoelen vernietigend elk teder woord er is niets dat dan nog baat... Oorlog is slechts zelfverraad!…

Hij leek verwikkeld in een tweegevecht, Voor echte Vlamingen niet te verteren. Wie dankt ons regelmatig 'voor die blóémen'? Ik ben geneigd als antwoord hem te noemen.…

is de kudde niet het ultieme feest voor de simpele van geest of is de stal de schuilkerk van het heden waar opstand wordt beleden acties worden voorbereid in het wollig niemandsland zonder enige morele verantwoordelijkheid bij zwarte schapen lichten ogen op door een alles verterend vuur zij kennen plaats en wachten op het uur de…