Alle inzendingen over zomer strand

je lachte ik zag hoe jij de wereld bedekte met een dun laagje goud voelde jouw warmte gloeien in hoe jij alles lieftallig met zijden bestreek zag tedere gebaren in ogen die staarden naar jou als bron van de zon raakte je hand wist in je blik licht witte wolken jij golfde al zee op zomerend strand…

ik zie lente in je ogen bloemen in je hand je lach is nu al warm als een zomers strand toch sta je nog wat nonchalant te dralen met blonde zonnestralen in je lichtbewolkte haar proeft dan vleugjes warme wind waar in een hoge kinderlach het langverwachte voorjaar klinkt…

je vonkte gouden regen rook naar zomer strand en golfjes zee die pure volheid van het leven toen lach en ogen stralend in een zoen ik nam je mee de wereld in doldwaas verliefd op jou mijn eigen griet we zijn gaan lopen naar de horizon dansten schaduw in het rode avondlicht ik wist nog dat de hemel kierde toen ik jou zacht kuste…

soms lijkt het of de dag van gisteren niet is geweest niet heeft geleefd als beest, maar weggegleden is tussen vingers die niets wilden als zand beland in de vergetelheid van zomers strand hezelfde ruis stuurt trage uren in het huis waarin je leven slijt in het nutteloze hemel turen dan is er spijt breekt morgen al op voorhand…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

strand opkomend vlaagje schuurt ruw hoofd lichaam been en hand dan komt hij opgewonden pas echt weer uit de hoek hij stormt over dorpen vlaktes zeeën en daken hij zorgt voor angst en onrust maar verjaagt ook vermoeide zorg vermomd zich telkens anders ja is verbaal een held die teder troost het kindje verkoelt het tere hete lijfje…

Rood De zomerzon Langs het strand Mensen gaan naar huis, Verbrand Langs Het strand De vleesgeworden welvaart Badend in de hete Zomerzon Zomer, Zomaar luieren In de zon De warmte als een Deken Na De lente Komt de zomer En is de herfst Aanstaande…

Zomerse gedachten brengen oesters mee die watertanden op het strand.…

een zomerse dag zee en stranden lopen vol iedereen geniet…

zon koestert rode schepjes in het zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer…

lief raadsel sluimert als een zeef van vergeten golven bidden witte slingers de zee is een zoutwater bak het schip een blauw plaatje aan de einder geplakt de zon brandt een kus op roerig stuivende kinderen ze vieren valken aan de hand die bovenaan weg duiken de vleugels uitslaan badgasten luieren in een slaapkamer het bed is het strand…

het is een dag uit de vrije hand auto’s met open kap draagbare radio’s jongens hebben pokerspel ingezet op gestifte lippen losse slippers geladen hoorngeschal claxons lokt feest flessen worden afgespoeld aan het strand een kus op de hete achterbank de hemel staat blauw groot onbedaarlijk in de nooit eindigende zee luidruchtige kapers…

een sneeuwbui in de zomer draait mijn wereld om nauwelijks van de schrik bekomen voel ik het bevriezen van mijn verbrande huid bekogel ik strandgasten die vluchten van het strand met verse ballen van sneeuw het ijs smelt op de blaren en koeling helpt niet meer mijn zomer is bevroren het strand slechts binnenbrand laat nu de voorjaarsregen…

En uiteindelijk: altijddurend zomers licht, intenser dan de sterkste laserstraal, licht, zo hoop ik, dat voorgoed mijn blindheid geneest. Ook: trouwzomer, treurzomer om moeder, zomers met kinderen op het strand.…

Ik weet niet of ik van de zomer hou. Ik krijg het altijd zo benauwd van al die zon en al die mensen. Ik kan me betere dingen wensen dan volle wegen, steden, strand. En al het jongs dat hand in hand of anderszins hun pril geluk wil tonen. Het is of zomer, zon en zij mij honen: ‘Voorbij, voorgoed voorbij voor jou!’…

die altijd warme zomer, zo licht en zo groot, kinderen die vrolijk spelen, in het warme avondrood die altijd warme zomer, vol bloemen en vol leven, en een paar witte wolken, die een klein beetje schaduw geven die altijd warme zomer, vol zand en vol strand, zoveel verliefde stelletjes, altijd hand in hand...…

daar tuimelen takken van zomers loof daar tinkelt het ijs van berijpte bomen daar loeit het strand in gemene golven waar de wind waait daar wil ik zijn…

Zo maar even zomer gauw de wollen wintertrui in de wasmand en snel in je korte broek naar het strand je moet je haasten dit is jouw land korte zomers, weinig zon je wou soms dat je ergens anders wonen kon maar hier leef je in vrijheid die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…

Liggend in de vloedlijn baadt Ik mij met kosmisch licht Mijn koude huid wordt gezandstraald en mensen al om Ik zie dat vanuit de zwarte horizon een vrouw zich losmaakt En mijne kant opkomt Ze is mooi. Ze is fraai. Ze is mijn alles. Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat? Ze loopt mij straal voorbij, ze…

ik heb mijn liefde voor jou verpakt in zilte golfjes mooie woorden rollen langs het strand zo hier en daar met schuimig kuifje dat dus met kus zomaar op je lange winters witte benen belandt wij kenden al het strand de zomerse warmte van het hete zand ook bij de eilanden gelukkig hebben de meeuwen daar geen randstadmanieren…

Zal ik hem met de zomer vergelijken? Zijn verzen stranden niet in klamme dagen Maar spiegelen om hoogmoed aan te klagen En weten haarfijn pointes te bereiken Zo lang de mens kan lezen en kan spelen Zo lang zal Shakespeare’s oeuvre niet vervelen…

voorzichtig slipperden wij over de hete stenen van het trottoir beneden glinsterde het lichte zand tegen de robuuste rots boulevard de vormen van het spel anderdaags leverden een fantasierijk strand om zo op te duiken toch moesten wij eerst tot een mooie plaats besluiten moeders had hoogte gekozen een goed zicht op het…

Zon, zee, strand Surfers in de branding De roodgoude gloed van de ondergaande zon op het water Strandwandeling voor stelletjes……

nauwelijks hoorbaar speelden onze woorden hun eigen kastelen in het natte zand van het strand alleen de witte hoofdletters van krullend schuim waren het zichtbare begin van weer een nieuwe zin tussendoor zong de wind zoutkristallen en scheen zon de flonkeringen die oplichtten in elkaars ogen tot in deze kleine strand…

in alle maten strandbloot uitgedroogde eeltslippers dieprode zweetoksels en gebruinde spataderkuiten een donkere zonnebril is geen overbodige luxe want het is weer volop genieten buiten…

het was warm in het spel van zon en wind dat zomert langs de kusten verstrooiing geeuwt zijn honger in gedachteloos vervelen schoonheid bleekt in veel gezichten delen drinken is gegund omdat het dorstige tekort wordt aangevuld met bier en wijn voelt verbranden nog geen pijn pas veel later als de vlakte weer verlatenheid blakert…

De middagzon tingelt als koperen belletjes, jij ligt slapend naast me. Glanzende druppels vallen van je lichaam op het zand, je omtrek achterlatend. Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

ik zie je staan op de rand van water en zand een speelse wind blondeert in lichte golven je haar je lach ruist blauw met opspattend schuim dat wit vervliegt in het warme diep van het duin je blik straalt al een lente ontluikende zon jij bent natuur met niet meer dan een niemendalletje om…

stappen duizenden bergen en daaltjes zonder te laten zien naar welke kant zelfs de wind zucht een kleine rust waar schaduwen zijn heengegaan het is te heet om hier te staan in dit niemandsland heeft herkenbaarheid geen sporen nagelaten zon zindert en schuchter komt vloed dichterbij golfje voor golfje herneemt de zee zijn gladkoele strand…

Het zilte nat dringt in neus, zand in haren, tussen tenen overal. Vlagen kinder kreten, een geel schepje spoelt kopje onder. Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…