Netgedichten

netgedicht (nr. 83.201):

De witte hoofdletters

nauwelijks
hoorbaar
speelden
onze woorden
hun eigen
kastelen
in het natte
zand van
het strand

alleen
de witte
hoofdletters
van krullend
schuim waren
het zichtbare
begin van
weer een
nieuwe zin

tussendoor
zong de wind
zoutkristallen
en scheen zon
de flonkeringen
die oplichtten
in elkaars ogen
tot in deze kleine
strand seance

het zeewater
langzaam onze
lieve beelden
verdronk in
eb en vloedgetij
wij lieten die dromen
tot ons komen op
onze schitterende
smartphones