Alle inzendingen over zomerse uitdaging

Er waren rozen rode, uitdagende, onstuimige rozen van een zomer En jij in die kamer zo stil, zo wit, zo jong Er was een vogel die ergens postuum voor je zong... En hoe ik ze toen haatte Toen en ook veel later De rozen en de zomers uitdagend, onstuimig en rood Zij kwamen terug Alleen jij bleef dood.…

Vaak zie ik ’s zomers vrouwen manoeuvreren, zwaarbillig zwetend op hun fiets. Dat kan nadenkend stemmen en zo peins ik dan hoe of ik later wil reïncarneren. Als architect, als arts, als man van adel, desnoods als aap… maar nóóit als dameszadel!…

Ik kijk je uitdagend aan, Durf je het aan…?…

Je uit hier kritiek Plaatst soms een gedicht, stellig citaat Best wel chique, edoch zeg eens waar jij staat Geef jezelf gewicht, verschuil je niet achter Driek Ommedraai, ommezwaai Schrijf jezelf eens, Jerry Panday !…

Kom maar op met je morgen kom maar met je hartstocht en je liefde en je vuur Maar bespaar me je avond bespaar me je beslagen ruiten je tot snot gekookte spruiten, je vagevuur Geef het me mijn verlangen geef het weer aan mij terug zal ik straks weer van je schransen met mijn handen op mijn rug.…

Er werd een man gevonden bij een sloot blijkbaar beschonken de man bloedde dood ik las het in de krant man dood aangetroffen bij een sloot hals geschonden de man bloedde dood een ekster deed het de ader blonk uitdagend rood hij wikte niet maar pikte de man bloedde dood…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

ik zag woorden dansen op het vrolijk oogcontact in de muziek van hun woorden refreinde regelmatig schat handen speelden het spel van uitdagen en toegeven vooral niet te snel de lach wisselde in vaak gevat wederwoord de slachtofferrol bekoort zij groeiden een klein stukje lente in een zomer die niet mocht bloeien…

vrouwen krijgen in de zomer de verontrustende vorm van bewustzijnsverruimende hersenschimmen op een koele plek in het zwoele bos wat zij doen met hun vrijelijk toebedeelde rondingen gestifte lippen lila nagels onbebrild niet waarneembare strings is een groot raadsel voor d’argeloze dwaalgast die zich haast-je-rep-je uitkleedt al zijn…

te vervagen raap ik hem liefst op om in mijn hart te bergen elke zomerdag weer weerhoudt mij het liedje van spelende kinderen dat in mijn oren deunt als in hun kleine handen ouders een ijsje stoppen elke zomerdag weer herinnert mij het plezier van klein jong en groot oud dat ik niet wegnemen mag wat met gouden warmte zovelen de zomer…

Het intresseert me niet wat voor werk je hebt Ik wil weten wat je verlangens zijn. En of je durft te dromen over dat waar je in je hart naar hunkert. Het intresseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het aandurft naar liefde te zoeken, je droom na te streven, Het avontuur van het leven aan te gaan. Het intresseert me…

in volle zee tegen de stroom in meet je kracht met het naakte lijf dat elementen tart een ogenblik van extase een illusie van macht tot met een zucht van minachting een golf je uitrochelt zich honend terugtrekt en dan je beursblauwe tenen speels met zout zand toedekt…

Het is nieuw Je voelt je onveilig Kijkt om je heen En sluit je ogen Je droomt iets moois Alles is bekend En je ziet je vrienden Het voelt zo veilig Je legt je neer bij het onbekende En gaat alles aan Je hebt een winnaars mentaliteit En gaat overal voor Je staat open voor verrassingen En gaat de uitdaging aan Je zult het goed doen…

onbevreesd tegemoet gaan het zegt niet ik ben niet bang maar ik durf mijn angst te trotseren kijk die met open ogen aan zo spreekt ze met een fluister vastberaden in de wind ook al zijn er vragen ook al zijn er voetklemmen en angels onderweg ik denk dat ik het antwoord er op wel in het “leven zelf” ga vinden…

slapeloze nachten brengen mokerslagen gebroken ben ik in staat het te poëtiseren…

"God heeft een binnen- en een buitenkant" schreef dichter Achterberg ooit in een van zijn gedichten en ik zag de gezichten een wonder in licht ik sprak met de zon die de maan niet vreesde vermeed die dwaze mensenbuitenkant van egotrippers en ijdeltuiten tactieken en kornuiten betweters en knuffelkonijnen ik zocht een tocht naar binnen…

de warmte valt schijnend uit de nacht de ochtend daagt uit want de zon is er weer maar keer op keer struikelt zij over de drempel van de zee de kim stoomt haar klaar de dag is gedaan…

Ik daag haar uit zo goed als ik kan toch geef ik me niet snel gewonnen zo heeft ze mij al tuk nog voordat de dag goed en wel is begonnen…

Natuurlijk liggen er droge handdoeken klaar. Natuurlijk krijg je zoveel warme chocomelk als je wilt. Een mobiele sauna, allemaal allang geregeld. Kom op zeg, even niet janken en gewoon de Beringzee over zwemmen.…

Mijn uitdaging is: Vrij zijn in mijn doen en laten Er mogen zijn Accepteren en zijn wie ik ben En mag zijn waar ik wil zijn…

Iets als uitdaging bestempelen is een deugd -- maken van een nood.…

In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt.…

wanneer de nacht komt is het zomer in de stad?…

Mijn geestige geest is geestelijk rijkelijk bedeeld, om vele geesten in de geest van de mens van geluk, glorie, hoop, kracht en strijdkracht toe te bedelen. Opdat vrede en harmonie geestelijk de wereldlijke wereld gaan overheersen boven het heersen van afgestompte, zieke geesten. Geestig genoeg?! Je had moeten zien met welke geest ik…

Och, zinderende Hollandse zomerdagen van rond de vijfendertig graden zon op tuin en het balkon zoele bloemengeur alom en ach, geen zuchtje wind beweegt de zonnebloemen met het dorstig hart naar de hemel gericht, en o zo tevreden met het blijde verloop van de dag waar de lang verwachte stortbui tussen lag dat het hete stof van de bladeren…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

Volkomen van de wereld afgesloten haar ogen turend op het rijk der zinnen is ze een zombie of person displaced door de magie bedwelmd op haar display Enkel geluid komt draadloos bij haar binnen blue tooth zorgt voor een steady drum and bass wat rauwe funky rappers en zowaar een keyboard met een sax en basgitaar Ze zit los in the blues…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

applaus verlicht je stappen zingen hoger sferen de hete zomer is voorgoed voorbij het zachte oogsten leek voor even heel dichtbij…

De ramen kraakwit marineblauw de hemel wat een uitdaging…