Alle inzendingen over zullen

Koud is de twijfel die we delen in onze verre dromen die we dromen met de angst dat we altijd wakker zullen blijven en dromen onze laatste laatste herinneringen zullen zijn…

Nooit hebben wij onze geest in kloven van `t sneeuw geworpen kennen dus ook de verrukking van zijn koude niet daarvoor willen wij niet heet genoeg als te lauw ontworpen wij kennen van de geest slechts vonken zien niet het aambeeld dat hij werkelijk is zwijgende blijft onze echte geest in de wreedaardigheid van zijn hamervonken liefde wordt…

. ______________________________ ZULLEN Nu is zij wat zij was, maar zal voortaan Tezamen met haar neef Infinitief Heer Zullen, net als zij intransitief, De toekomst wijzen tussen zon en maan Met hen zul jij, als ik, die rol vervullen Van wij en zij, die, net als jullie, Zullen…

idee van liefde wordt weerspiegeld, in die monoloog wij zijn de geesten, verbindingen die ons drijven en waaruit schrijvers hun onmogelijkheden delen het onbeschreven blad weer om te slaan wat zich zichtbaar maakt in mensen een wereld zonder grenzeloos onderscheid, bewijs als metafoor van deze tijd, dat de lichtste woorden altijd zullen…

Kijk, het water ademen waarvan we zijn gemaakt, nog aarzelen onze lippen, eens zullen we elkaar drinken, maar misschien zijn we morgen al te oud.…

ik heb namen opgevangen en met stilte gerespecteerd, hun klanken zijn op sterren neergelegd de zwarte lijnen rond een scherp symbool beschrijven nu wat wreedheid zegt daar schijnen ze in weerwil van verdwijnen door een koude hand is er een mond die werkelijke vrede ziet? in de adem van verdriet ruist elke naam opnieuw het zijn…

Dansen zullen we op de graven. En huilend bij de kist zeiken op elkaar. Dat een ieder een ieder ook mist. Resteert nog de meewarige erfenis van de last, de schuld, en de leegte…

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

ja we gaan en verdwenen allebei in het grijs - ‘t spoor bracht ons samen - lieve ogen warmden winter kou verdween koffie met geklets glimmende koontjes - een schater lachte ons toe - de verlate kok bakte wat moois en lekkers van het vers gesneden vlees en net gevangen vis - blikken wisselden met woorden - tevreden tikte de…

Zullen we samen naar boven klimmen hand in hand zoals we vroeger bedachten? Zullen we dat doen? En als we dan daar boven zijn zullen wij dan drinken tot het laatste glas wijn? Zullen we dat doen? Kom klim mee. Het is mooi, de weiden zijn uitgestrekt en groen. Zullen we dat doen?…

En toch, ook daar, eens zullen wij elkaar wederom begroeten; onze werkelijke elementen zullen zich herkennen in elkaar: lichtlichamen in zielen tussen mist en stofdeeltjes: wij zullen zijn!…

Daar stonden we dan beiden onwennig alsof we ons nooit eerder verloren hadden ik ga dan maar, zei hij heb je nou alles, vroeg ik terwijl ik het vergeten snel in zijn koffer stopte zo treuzelden we ons afscheid dichterbij ga nou maar, ‘t is goed zei ik quasi nonchalant vluchtig keek hij langs mij heen zullen we doen alsof we…

Jij twijfelt, maar toch vraag je me: zullen we? Ik stel me voor dat het al zo is op de manier waarop ik denk dat het zal zijn, met die en die voor- en nadelen en vraagtekens ik sluit mijn ogen om het te voelen en te weten wat ik zou antwoorden als jij me dán zou vragen: zullen we nu weer net als toen?…

Zeker, mijn liefste, ze zullen, maar wij zullen meer, ze zullen zullen, maar met speels gemak zullen we meer wat ze ook zullen: ze maken geen enkele kans want wij zullen meer, we leven allemaal niet meer dan gemiddeld tachtig jaar, zij niet en wij niet maar zie maar mijn liefste wat wij uit die zeg veertig jaar nog kunnen peuren terwijl…

Zullen we het nog een keertje doen zoals toen toen ik smoorverliefd vroeg hoe je heette en jij mij die avond laat zo verlegen als ik was liet weten komt ie nog die eerste te verwelkomen zoen Zullen we het nog eens overdoen net als toen gewoon voor dat gevoel zodat we nooit vergeten Laat ons nog eens in die vijver van verliefdheid…

Als dappere bewaker van de vrede Staat Jan Soldaat straks onder Duits bevel, Want kennelijk mag deze keer dus wel Wat fout was ruim een halve eeuw geleden. Maar deze nieuwe lichting Oostfrontstrijders Zijn dan ook geen bezetters, maar bevrijders.…

We zullen doorgaan, met de stootkracht van de milde kracht We zullen doorgaan, in de sprakeloze nacht We zullen doorgaan, we zullen doorgaan We zullen doorgaan, tot we samen zijn We zullen doorgaan, met de weifelende zekerheid Om door te gaan, in een sprakeloze tijd We zullen doorgaan, we zullen doorgaan We zullen doorgaan tot we samen…

Zullen we wandelen naast elkaars passen zullen we liggen op elkaars lippen zullen we draaien om elkaars assen zullen we springen van elkaars klippen zullen we vlinderen door elkaars werelden zullen we breken elkaars lansen zullen we magnetisch zijn in elkaars velden zullen we gokken op elkaars kansen zullen we lopen in elkaars schoenen…

'Waar zullen wij afscheid nemen?' 'In de regen.' 'Zullen wij schuilen?' 'Nee!' 'Hoe zullen wij ons voelen?' 'Ziek, vals en verlegen.' 'Wat zullen wij zeggen?' 'Wij zullen het niet weten.' 'Wat zullen wij denken?' 'Was het maar gisteren, morgen of nooit.' 'Zal een van ons gelijk hebben?…

De vogel is nogal intelligent Toon hem het cijfer vier, hij zal het krassen Dat soorten op hun tellen moeten passen Is aan de evolutie inherent De kraai zal overwinnen en een restje Gekooide mensjes doet een vogelnestje…

Het is weer feest beneden de rivieren Erboven wordt de wenkbrauw diep gefronst Bij ’t gerstenat dat wild naar binnen plonst Men kijkt naar ’t zuiden waar ze vrolijk vieren Dat ze zo anders zijn dan noorderlingen Die nimmer hossend door het leven springen…

Die ogen zullen vertrouwen horen zullen naar klanken luisteren ze zullen geluiden waarnemen en doen zwervers niet meer ontheemd vervreemden.…

voluit eten en de torren zullen nimmer weten de smaak van waarde…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

lang van stof zijn en beeldend acteren beiden zullen gaan voor hun waanzinnige waarheid beiden zullen uiteindelijk definitief het toneel verlaten…

we zullen lachen zonder gillen we zullen weten en soms niet en daarna makkelijk vergeten wat niet weet en wat niet ziet we zullen eten en soms vreten tot we weer veranderd zijn we zullen eten weer verspillen al is het restje nog zo klein…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Lieve mama We zullen je missen, als moeder, zus en vrouw. Afscheid was er nauwelijks, want het ging veel te gauw. We zullen je missen, ook als vriendin. Maar we zullen je het meest missen, in dit gezin. We zullen je missen, met alles wat we samen deden. Maar we zullen het onthouden, als een kleurrijk verleden.…

Niet de nachten zullen tranen al kust het kussen jouw verdriet nee, de dagen zullen slikken wanneer men oogt en waarheid ziet niet de oren zullen horen noch de stemmen zullen verstaan nee, de monden zullen spreken vertalen verbeten levenswaan niet de handen zullen reiken nimmer zijn zij meer gevuld nee, zij breken sterke dijken klauwen…

In de herfst van je leven zullen de blaadjes altijd vallen al zullen het bij de kerels wel eens groene kunnen zijn!…