Alle inzendingen over zwoele nachten

In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn ogen Verleid ik je Streel ik je Mooie lijf In de zwoele nacht Wil ik van jou zijn Met mijn handen Omarm ik je Leer ik je Het spel der liefde In de zwoele nacht Mag jij van mij zijn Met mijn lichaam Verover ik je Bemin ik je In het vuur van liefde In de zwoele nacht Zijn onze lichamen…

Warme zwoele nacht wakker voor de roomservice één roos bij haar bord.…

In deze zwoele nacht wil ik van jou zijn Met mijn ogen verleid ik je streel ik je mooie lichaam In dit intieme moment wil ik van jou zijn Met mijn handen omarm ik je leer ik je het spel van liefde In deze zwoele nacht mag jij van mij zijn Met mijn lichaam verover ik je bemin ik je in een vuur van erotisch verlangen In dit nacht'lijk…

Zwoele nachten stille krachten zachte warme huiden mysterieuze geluiden intens gevoel wat is het doel later, diep in de nacht het slotakkoord in al z'n kracht…

De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen. Terwijl een schijnen-rijke wâ mijn brein omwindt, komt uit de diept geen dageraad mij tegen-langen, omvangt me een woel'ge duisternisse die mij bindt. Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden; geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood.…

Brooklyn Bridge in deze zwoele nacht laat mij los als ik spring in de diepte m’n vleugels spreid en zweef over East River Losing My Religion For the one I love…

In de rozentuin, jouw blauwe ogen, je blonde haren in een zwoele nacht. Dat vergeet ik nimmer meer. Terwijl de wind speelt met ons haar en de maan schijnt op ons gelaat kijken wij naar de sterren en dan weer naar elkaar. En we hebben elkander eindeloos lief tussen hemel en aard.…

de avond valt, de schemer streelt zacht ze brengt me 'n zwoele nacht mijn zomertuin en ik....…

geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd we zijn je kwijt voor altijd kwijt…

’t was of de sombere nacht lichter leek te dragen vonken warm oversprongen toen twee eenzame sterren elkaar verlangend bestraalden ’t was of de zwoele nacht strooide met verse bloemen toen armen zich omsloten lippen elkaar beroerden wensen zich vervulden ’t was of de kortste nacht bijna eeuwig duurde maar toch voorbij was in een diepe…

In de zware zwoele nacht, opgaand in 'n alomvattend geheel; heeft de maan zijn taak volbracht, met zijn schijnsel in de nacht. En met de vroege vrede van het duister, met de schemer in zicht. Door zijn kalme geruststellend gefluister, heeft het 'n aantrekkingskracht naar het licht.…

Kom mee met mij pak mijn hand laat ons reizen over het uitgestrekte land Kom mee met mij in de zwoele nacht jouw wang dansend tegen de mijne dat voelt zo zacht Kom mee met mij zoen me innig in 't veld met zoveel passie dat het onze hartslag versnelt Kom mee met mij mijn handen om je gezicht laat me je bekoren tot aan het ochtendlicht…

Kom mee met mij pak mijn hand laat ons reizen over het uitgestrekte land Kom mee met mij in de zwoele nacht jouw wang dansend tegen de mijne dat voelt zo zacht Kom mee met mij zoen me innig in 't veld met zoveel passie dat het onze hartslag versnelt Kom mee met mij mijn handen om je gezicht laat me je bekoren tot aan het ochtendlicht…

Zij ademt zijn naam in een ruit vol waas als druppels vocht lopen de letters door haar leven Zij fluistert zijn naam met zachte klanken klinken klinkers als een streling in de zwoele nacht Zij roept zijn naam met uitroeptekens even raakt het hem maar door gehard glas isoleert zijn gevoel Zij schreeuwt zijn naam met harde klanken…

Ons wacht een stralende en zwoele nacht. De ochtendzon zal warm en teder zijn. Dus leef, m'n lief, naar dat wat je verwacht. Aan alles komt een eind: ook wij gaan dood. Maar als na herfst en winter lente lacht, dan zit er toch een kring in 's levens lijn. Dus leef, m'n lief, naar dat wat je verwacht.…

nacht tot ze stuitten op een bankje met een schim starend in het water ~wordt vervolgd~…

Ik kus de zachte zomerwind en hoop dat die jouw lippen vindt die zuiverheid van puur satijn die schittering van kristallijn ik ervaar een zoete siddering bij deze schone herinnering en beleef opnieuw die zwoele nachten waarin al wat we verwachtten crescendo zijn voltooiing vond tot aan de vroege morgenstond Nu heb ik nog alleen mijn dromen…

nachten met de sterren in de herfst, wanneer de dagen grijs zijn kleurt hij mijn leven met zijn gezang liefdesliederen, gezongen in de nacht, voor mij terwijl de regen zachtjes tokkelt op het raam oh mijn lief, hij draagt me door seizoenen…

of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters alcohol , ga je lekker wild... want de zwoele nacht die bruist, laat je elke avond zuipen zo maar al die jaren aan een stuk. en wat is dan het uiteindelijke gevolg? juist...geen geluk maar wel een onverwachte vroege dood!…

Zwoele warmte hing als een gordijn in ‘t ravenzwart duister rondom ons Liefde vloeide royaal uit ons fontein door ons opgezogen gelijk een spons Verlangend in mijn armen gegleden al in het begin van die zwoele nacht Haar pyjama?…

Met nog eenmaal verheffing van de laatste warme zonnestralen die de zomer met weemoed doet zwijgen in alle talen het einde van zwoele nachten en zonovergoten stranden vogels die vertrekken naar warmere landen het begin van sprookjesachtige verkleuringen in vlammend rood en okergeel met ieder z'n eigenheid in blad en vorm in het grote geheel…

dan, als je gaat, schijn jij mij nooit geweest en vind ik mij als uit een trance ontwaakt, verlangend naar een volgende zwoele nacht om oude leugens lievend te genezen maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad al is het zonder jou alsof de wereld dood; het vuur dat mij van jou laat houden wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan…

De balalaika vloeit haar tonen trillend door de zwoele nacht de donk’re stem van ‘n nomade zingt vol ontroering een ballade over wat ‘t leven met zich bracht De aangelegde ketens knellen en beperken een tijdloos dwalen dat kriebelt in het zigeunerbloed hen drijft naar verre zonnegloed in wens de einder te bepalen Het vuur laait likkend…

nachten En bij trieste films elkaars tranen vingen Mist ze niet mijn teder strelen Mijn warme handen op haar zijden benen Is met haar liefde ook mijn beeld verdwenen Nu wij niet langer een strenge winter delen…

tastend in het donker op zoek naar zekerheid verlies ik mijn vertrouwen in mens en eeuwigheid verdwaal ik in de gangen van elk droomkasteel waarin ik mijn verlangen luchtig met een ander deel verkoop ik mijn gedachten tegen ieder aannemelijk bod waarmee ik zwoele nachten verkwansel met mijn lot vergeet ik mijn bestemming verdoe ik steeds…

Wanneer vochtige nevel zacht schimmig de dageraad begroet terwijl vroege zonnestralen licht lachend zoute zandkorrels verwarmen, aanschouwt zij spiegelend een nieuwe morgen vingertoppen raken zwijgende handen terwijl vurige lippen passievol eenzaamheid, even bezield in tweezaamheid, deze zwoele nacht sprakeloos achter laat in verbazend…

nacht sta op en pak je vrijheid verdwaal in je droom pak de juiste halte ik wacht daar…

Vooral regelmatig na het zoet van weer een zwoele nacht die als een luide lokroep menige gedachte heeft gebracht.…

Hij zorgt voor spanning in mijn leven Geeft wat schwung aan mijn bestaan Ook al is het steeds maar even Dat hij met me vreemd wil gaan Het zijn lange, zwoele nachten Steeds weer in een ander hotel Waar ik op hem zit het wachten Om te genieten van zijn overspel Zijn vrouw hoeft niks te weten Hij heeft haar niet verteld Dat hij anderen wil…

Meenge mooie meid door de zware, zwoele nacht. 6 juni 1916…