Tweezaamheid
Wanneer vochtige nevel zacht
schimmig de dageraad begroet
terwijl vroege zonnestralen
licht lachend zoute zandkorrels
verwarmen, aanschouwt zij
spiegelend een nieuwe morgen
vingertoppen raken zwijgende
handen terwijl vurige lippen
passievol eenzaamheid, even
bezield in tweezaamheid, deze
zwoele nacht sprakeloos achter
laat in verbazend heldere dromen
langzaam wandelend naar het nu
spelen gevlochten handen nogmaals
voorbij langs wijzers van tijd
maken uren vluchtig een nieuwe
afspraak met de immer twinkelende
doch sinistere nachtvlinder
Geplaatst in de categorie: liefde