Alle inzendingen

in kleurenhoutsnede zonder titel varen we door een stroomlandschap we zien stormschade in olieverf op doek we kijken naar de zwarte golfbreker basalten wachter aan zee op doek hoe het water beschrijven haar tinten haar tonen met blauwzwarte inkt de schittering van zilveren strepen onder een tere witte lucht hoe…

wie rondstrompelt in de overbodige tijd volge de mens die zich verliezen kan in het tijdeloze…

Ik ben zo verliefd, dat ik het haar maar opbiecht: ik kan niet dichten.…

Vijf dagen al ben ik nu tachtig jaar, Ik ben dus in de winter van mijn leven. Nu nog de honderd halen is het streven, Want ik ben met het leven nog niet klaar. Vijf dagen tachtig jaar bevalt mij goed, Ik ga een mooie toekomst tegemoet.…

Ik wacht tot de appel niet ver van de boom valt of de zwaarte ontstijgt. De appel is rood en hardstelig; hij hecht aan zijn tak, zwelt welbehaaglijk. Ik heb tijd zat. De appel weet niet dat de zwaarte kracht, wet is, dat de tak zijn dracht moe wordt. Het is herfst: appeltijd. De appel doet of ik ver van de boom of lucht ben voor hem…

God verlangt naar rust, de mensen zetten hem steeds -- meer aan het denken.…

Er woont een dwingeland bij haar Ze noemt hem meneer Dwang Hij zit al jaren in haar hoofd En maakt haar dagelijks bang Hij vertelt haar elke dag Wat hij wil dat ze doet Hij is niet gauw tevreden Ze doet het dan ook zelden goed Ze moet bijvoorbeeld controleren En niet gewoon één keer Nee, dat moet veel vaker Soms honderd keer of meer…

ik wil de dood ontlopen want ik ben gaan dromen heb al vroeg contact gemaakt met alles om mij heen voelde aan de aarde en zij warmde terug aaide stenen die spraken elkaar achter mijn rug wuifde naar wolken en vlaagde met de wind had ontzag voor zwaar onweer het donderde zo hard ik leefde in mijn dromen voelde al als kind…

de vroege morgen strijkt zijdezacht lentelicht over de velden…

(voor de werkloze A. N. B.-ers) in 1914 'n Zang, 'n zang van weergeboorte, 'n zang die u, uw Vrijheid meldt, mijn makkers zo terneer gestoten, mijn vrouwen, moeders zo ontsteld. Zie 't hert dat van de berg neerviel in 't diep ravijn, sta op, sta op! het likt de bloedgeschonnen hiel het heft de schrikkensdonkre kop: en o zo goud…

een oeverzwaluw strijkt langs ‘t lome water van de Spiegelwaal…

In alle openheid een oproep doen Om volop oorlogstuig te produceren? Maar willen zij, die dit zo stoer beweren, Dan ook een dodental van een miljoen? Ik doe niet mee met deze hitserij, En eis terstond een vredesmaatschappij.…

Je mag ieder gedicht van mij graag zingen maar niet altijd met een gezicht of begeleid met hoe heten die dingen, lieve vreemdeling. Ikzelf, ik fluisterde mijn woorden pas als de schemering de tekst verduisterde en ik zeker was dat niemand luisterde, maar als je echt moet in het publiek is een beetje muziek en de hele rest mij ook goed…

In het schemerlicht rust en stil vinden elkaar het magische uur Wanneer schakeringen van gele - en rode kleur in geleidelijk donker wordende lucht me aanspreken, in vervoering brengen en raken waar diverse vormen van licht branden op het netvlies tegelijk laat verstrooiing enige sporen na in mijn hart. Hoe dankbaar ik ook ben voor wolken…

de tijdgeest bezocht de graven om te zien dat niet alles goed was een dwarrelend woord zonneklaar op wintergraf de zachte landing in het winterlicht lopen over zwart basalt acht hertenpootjes het ijskoude graf vastgehouden door de dood zo stil zo stil nu de stilte is wit ijsbloemen op de graven het kraaien gekras…

Als een vlag om m'n hoofd staan m'n haren in de wind, als de woelige baren langs het strand en de mensen maar staren o ik wou dat ze er niet meer waren 't Is moeilijk bescheiden te blijven voor mij, want die aap dat ben ik, 'k heb nog tientallen verzen te schrijven aan Van Buren, die maakt zich zo dik Wil jij dan mijn haar fatsoeneren…

Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

Op haar bed denkt ze aan prille liefde, zo vaak -- lees je daarover.…

doodlopende weg in een doolhof vol vragen nergens een antwoord…

Ik heb gekeken op vakantie in Duitsland de bakermat van de Oranjes naar Koningsdag 2024 in Emmen En wat vond ik er van ik vind, ik vond het een Koninklijk Koud Kunstje En heel veel van het zelfde en heel veel niets, niks, nada, nieuws bij dat 'spontane' interviewtje Ingestudeerde nietszeggende antwoorden  gewouwel van die prinselijke…

De rapper Ronnie Flex is in protest Top Notch, zijn label, zou te slecht betalen Dus Ronnie Flex besloot zijn gram te halen En met een 'disstrack' doe je dat het best Barbaars? Het zou de wereld niet misstaan De ander slechts met taal te lijf te gaan…

Duifje moet de naald weer rusten? Zijn de doekjes afgezoomd? Of hebt gij van stille lusten, Van ene andre taak gedroomd? Pronkstertje, wier blinkend huifje In de kastelnij niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij brassen…

wij zijn aan het graven zoeken naar nieuwe bodems die ons leven en bestaan kunnen dragen de fundamenten voldoen niet meer zijn sleet geworden erop leven wringt steeds meer en doet behoorlijk zeer wij zijn ze ontgroeid omdat wij te lang zijn blijven bloeien zijn blind en te gemakzuchtig om ze te snoeien wij zijn lang gebonden…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

Afstand is een weerspiegeling van verloren tijd in de ruimte we bezitten een hoop illusies maar de wind gaat er vandoor met onze nederige fantasie vanaf het plafond van de donkere kamer is de wereld omkeerbaar we zien het niet zoals de mensen het zien we dwalen, zweven, vliegen zonder de dweepzucht van het bestaan we zijn gevleugeld…

Waarom zou ik nog schrijven? Wie luistert nog naar mij? Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen…

Als de zon ondergaat, is het ongetwijfeld het mooiste visuele spektakel dat in het leven plaatsvindt Subtiel kleurenspel van zachte toetsen: van rood in blauwe lucht, onderweg oranje strepen met gele accenten tegengekomen. Romantische sfeer in open hemel maakt het plaatje compleet maar het zijn ook de wolken die als ware parade van goed uitgebalanceerde…

Ik zit tevreden thuis, de waterketel zingt -- en de regen tikt.…

ik klokte klassiek drumde sereen alle seconden uit de minuut voordat het uurwerk sloeg een extra systole in voorwaardelijk falen en ook dit keer zal ik het gaan halen met alle kleuren aan de regenboog alleen de pot goud stond een horizon te ver breeduit te blinken is voor de rijken alleen zij kunnen zo ver reiken omdat…

Ik stond in verwarrende verwondering in de Liebfrauen Basilika in Trier dat viel een volle vrouw in de verte met een volle lach op Ik had net een hartenkreet geschreven onder andere over deze kerk, zie 3 Kerkenluik Trier www.nederlands.nl Ze lachte niet alleen, ze straalde ik werd naar haar toegezogen Duitse geslotenheid en Nederlandse openheid…