11464 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Afscheidsbrief
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.065 Ik koester
Jouw laatst gestuurde brief
Een brief
Waarin je afscheid neemt
Niet lang
En zonder sentimenteel te zijn
Wijs jij
Op een naderend einde
Een einde
Tussen jou en mij
Natuurlijk vloeide er een traan
Ontstond er een orgasme van pijn
Maar ik begrijp waarom je moest gaan
Waarom je niet meer bij mij kon zijn…
Gouden kleuren
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 783 De natuur gaat zijn gang
Bladeren kleuren zachtgoud
Nog even dan mogen ze sterven
Ze hebben hun taak volbracht
Heerlijke verkoeling gegeven
In de warme zomer
De natuur gaat zijn gang
Zacht wiegend op de wind
Nemen de bladeren afscheid
Van hun geliefde plekje aan de boom
Met een zekere waardigheid
Zwevend nog even in de vrije val
Dan de…
de boom, het blad en de wind
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 2.797 de bodem tikt
Is het enkel nog de boom die snikt
Het afscheid had eerst heel natuurlijk geleken
Maar niemand heeft sinds die herfst naar de boom gekeken…
30 december
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 op de één na laatste dag
van het bijna verlopen jaar
hebben we in de middag te maken
met een natuurlijke vorm van vuurwerk
d.w.z. bliksem en donderslagen
juist door die flinke klappen
en het heldere flitslicht
krijg ik het vermoeden
dat het jaar 2012 ietwat vooruitlopend
op het einde al een beetje afscheid neemt…
Open raam...
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 2.674 Door het open raam
vangen je ogen de blauwe lucht
Nog even genieten
voor je allerlaatste zucht…
Vogels laten zich meedeinen
op de zachte adem van de wind
Je ogen stralen in het schemerlicht
Even voel je jezelf het kleine kind
De angst voor je laatste reis is weg
Genietend neem je afscheid van de natuur
Nog één keer glijden je ogen de hemel…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.560 Natuurlijk kom ik
terug, zei je
en pakt de stoute
schoenen
ga maar, ga maar
en tart mijn tere
ziel
loop langs de zilveren
stranden en waai de wind
die zacht je
ogen kust
en leg je lege lichaam
in de duin, die afscheid
heet
ga maar, ga maar
ik zal je later
zoeken.…
Waardevol
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 69 Een waardevol afscheid
verdien
ik als mens zeker.
In mijn hele leven heb ik
zoveel
mogelijk gegeven.
Natuurlijk had ik ook
mijn fouten,
maar dat heeft ieder mens.
Nu ben ik zover om
straks te kunnen gaan.
Het is moeilijk
om dat te moeten
doen.
Eén ding is zeker:
ik heb alles
gegeven,
wat in mijn vermogen
lag.…
Winterkoning
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 477 17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren,
dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld,
een kleine winterkoning kleurt de struiken,
ik voel dit tere en slordige hoopje veren
oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld,
kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt,
dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje,
grootste woorden helpen nu niet…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 221 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
winters moment
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 281 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
regen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 171 wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname.
in mum van tijd, wat tellen later
als hemelsluizen opengaan
verlangen akkers drooggestaan...
naar bakken vol met regenwater.
de regen daalt nu heftig neder
het levensvocht voor vele dingen
laat dier…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Afscheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 635 Ik herinner mij jou.
Die schuine ogen van je
die ondeugende blik
met daarachter
dat immense verdriet.
Hoe ik mij steeds verbaasde,
over die vreemde combinatie
van levenslust en levensmoe.
Dat dwars door de pijn heen leven
terwijl je bezig was te sterven.
En nu, zonder jou
gaat de tijd gewoon z’n gang
zonder jouw oren
om mijn verhalen…
oudjaar
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 367 oudjaar, het is over
het is bijna gedaan
er resten je nog enkele uren
afscheid doet lijden
mijn hart doet pijn
velen hopen reeds op het nieuw
laten het oude onterven
ik kan het niet meer aanzien
zoals bij alles in het leven
is het ook voor jou zo…
alle schoonheid moet sterven
vaarwel …
tweeduizend zeventien!…
Aan een boom in het Vondelpark
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.788 Er is een boom geveld met lange groene lokken.
Hij zuchtte ruisend als een kind
terwijl hij viel, nog vol van zomerwind.
Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.
O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen,
met slepend haar en met de geur van jeugd
stromende uit zijn schone wonden,
het jonge hoofd nog ongeschonden,
De trotse…
Wolkenhemel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 666 donker grijs getamponneerde wolken
steken af tegen het vuile wit
hier en daar wringt een winters zonnetje
om het blauw in de zee te weerkaatsen
wentelende golven te verlichten
die af en aan rollen op het strand
meegebrachte schelpen slijpen
in het tij aan het natte zand
wanneer zonlicht het wolkendek breekt
en het water kust, schept het…
Laatste strohalm
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 nu de zomer
doet alsof
ze pas gestart is
grijpen groene
bladeren hun kans om zich
helemaal vol te zuigen
met leven
zodat de landing,
voor wanneer ‘ie dan ook
geplant staat,
aanzienlijk zachter
zal zijn…
Dichtbij en veraf
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.796 met veel liefde
werd tijd rekbaar gemaakt
en lange tochten
werden vruchtbare reizen
naar gloedvolle jaren
in natuurlijk samenzijn
tot een laatste zonsopgang
de rietkraag aan de overkant verlichtte
een laatste reis wordt werkelijkheid
het afscheid is zwaar
maar,
de onbekende bekende zwaait
laat de koffers maar staan
een hand…
Afscheid
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.822 Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer.
Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer.
Afscheid voor een tijd is niet fijn.
Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn.
Afscheid voor altijd doet verdriet.
Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 716 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!
Ze wervelweven,
ondereen,…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 157 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de nevelbrug
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 181 In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen.
het klare water zo zacht kabbelend,
zocht kronkelend zijn weg naar zee.
zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee,
de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.
het onbekende van dit woelig…
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
als stille getuigen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 twee blauwe houten klapstoelen
achtergelaten op de vlonder
de boot in dezelfde kleur ligt
op zijn kop ernaast
ook op het droge getrokken.
gereed om ze op te bergen
voor een volgend seizoen
een nieuwe zomer….
stil kijk ik uit over het meer
het is of ik de echo hoor van
kinderen die hier lachten
zwemmend in het koele water
op de klapstoelen…
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 98 Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…
Eenzaat als wandelaar verdicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Niet gewenst,
maar door natuur mij opgelegd,
bewandel ik eenzaam aardse dreven.
De richting onbepaald,
want zonder rechtuit streven.
Zelf ga ik niets bouwen,
want niets is er dat bindt.
Hoef niets te onderhouden,
geen huis, geen vrouw, geen kind.
En als de tijd van afscheid komt:
ik was gelijk de wind.…
Boom
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 209 De boom vertelt een groot verhaal
Van honderd jaren lang
Zijn takken bergen nesten
En zijn vogels zijn niet bang
Zij weten niet van dreiging
Van hun vredige bestaan
Van mensen die natuur en wind
Hun gang niet laten gaan
Ik hoop dat je mag blijven
Want jouw zuurstof geeft ons lucht
Nog eenmaal schuil ik naast je
Afscheid met een diepe…
Natuurlijk is het de natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel
ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…