Alle inzendingen over OR engel OR weerzien

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Lang geleden weg gevlogen, Engel op haar vlucht. Een boodschap in dromen gefluisterd, Omhelzing in hogere sferen, Verdriet wordt weg gekust. Even afscheid genomen, Alles een plaats gegeven, Eindelijk is alles duidelijk, Uiteindelijk, Zullen wij elkaar weer tegenkomen.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Om een engel te mogen zijn, lijkt me geweldig lijkt me hartstikke fijn, alleen jammer dat er behalve de beschermengelen, niet meer op Aarde te vinden zijn.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Weerzien is niet vanzelfsprekend en zeker niet alledaags Wie verzekert er dat je degene die je vandaag vol vertrouwen gedag zwaait, waartegen je zegt: tot weerziens, dat je diegene na verloop van tijd heelhuids weer zult zien?…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Bij het doordraaien bleek het weerzien ongepland een binnenkomer…

Hoelang is het al geleden dat wij elkaar aanbeden? Niet konden wachten, steeds weer dachten dat het nooit voorbij zou gaan? En nu… daar staan we dan, voorbij de tijd, gelouterd door het leven. Herken je iets van wat eens was? Herken je iets van hoe ik was? Ik zie een lichtpunt in een traan. Spijt...? dat het ons zo is vergaan…

Te lang heb ik je niet ontmoet. Te lang heb ik je niet begroet. Maar nu, op elke wang een kus en één vluchtig op je mond, die ik altijd al te vluchtig vond. Ben dolblij je te zien. Luister jij, luister ik naar dat wat ons beroert, en wat ons samenbrengt en bindt. Twee wegen door het land dat 'leven' heet en hand in hand waar wegen…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

Ik moest gaan, liefste ik moest gaan, hier ver vandaan Maar ik kom terug, ik beloof je, die dag komt eraan. Dan zullen we lachen en dansen Dan maken we plezier Want ik kom terug met de zon in mijn hart. Deze reis, deze lange reis is ook goed voor ons twee, want mijn geest laadt zich nu weer op En gesterkt kom ik thuis en dan zien…

Het moest schijnbaar zo zijn -na al die jaren-, maar het was alsof je steeds hier bij me was, en ik dacht aan je, menig keer Het was zo vertrouwd en het gekke was dat het weerzien ons beiden -we zagen er eerst wel tegenop- best goed is bevallen We bezochten wat bekende plaatsen en -jij protesteerde niet- daar in de duinen vond ik…

Als je straks terug bent weer hier, bij mij, zo binnen handbereik dan gaan we weer praten en lachen, maar ook zwijgen als het moet Dan zie ik je ogen weer en je mond en je haren, je heldere stem doet me goed maar van je aanwezigheid geniet ik nog het meest Daar zal ik me dan nog het meest over verbazen en knijp ik mezelf en weet…

Reikhalzend kijk ik naar wat komen gaat vragend, vol verlangen, dromend ben ik nu al stil je schoonheid weer bewonderen doet me zweven Zal ik straks sterven, badend in het zweet of zal ik morgen verder leven Als ik het verschil dan nog maar weet.…

Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw, telt de dagen, soms wel tien, tot een volgend weerzien. Het kind reikt tot zijn schouder, straks is zij wat jaren ouder, en niet afhankelijk van moeders gril, dan kan zij komen zo vaak ze wil.…

ik laat jou geboren worden in mijn nieuwe droom je was er al maar nu weet ik dat je ook in mijn heimwee bent vergeef me het gemis ik ken je al zo lang zoals de duinroos en de golven waarin ik schelpen gooi en waarin ik me op den duur ook eenzaam weet omdat jij de meeuwen niet kan zien ongeschreven zoals verwondering in het lichtste…

hoe stil legt herfst zijn hand over de aarde de verste klokken hoor ik nu geluiden die de witte berken voor me bewaarden en ieder die hier is ook de vogels grijs en traag zien bomen rillen ik wrijf over schaduwen maar er is niemand die wat vraagt…