Alle inzendingen over OR onmogelijke OR onmogelijk

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

Ik wil verdwijnen Naar het onmogelijke Op een onmogelijke manier Met onmogelijke voorwaarden Was het maar mogelijk…

Dan was ik ook niet voor je verschijning bezweken, Je bent nou eenmaal onmogelijk om te weerstaan. Ik laat alles maar op zijn beloop, en ik zie wel waar het schip stranden zal. Ik zal wel altijd aan je blijven denken en hoop, dat jij dat ook zal doen, vooral !…

nu de tijd aan je beeltenis knaagt omring ik mij met mensen waarin ik stukjes jou herken en zodra het ’s avonds schemeren gaat puzzel ik mijn dagverse herinneringen tot een deken voor de nacht wikkel ik mij in jouw armen die me omsluiten als water -verdampt tot mist in mijn hoofd de volgende dag-…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

ben jij mijn droom of droom ik slechts van jou om niet te hoeven ontwaken is ons fysieke samenzijn werkelijk samen zijn of zijn we samen nog steeds alleen tussen de lakens slechts op de rand van je bewustzijn waag je je op de rand van mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij…

mijn moeder riep de fluitketel fluit, zet hem lager of zet hem uit mijn moeder zei de kachel staat te hoog, zet hem lager en ik antwoordde, hij staat al op de vloer het rijmt soms behalve om half twaalf hoewel ik door een ongeluk belandde op zaal F fluitketel en kachel bestaan niet meer humor op een laag pitje, de kool is gestoofd…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

Een onmogelijke liefde in de ogen van anderen Een ware liefde die stormen zal doorstaan.…

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Als het praten stopt, Spreken de ogen. Stilletjes, fonkelend, Smachtend staar ik in je stralende prachtige zee, Wordt mijn waarheid ook de onze? Net als Mark's lovestruck Romeo, Is het moment verkeerd. Ik stap niet uit de schaduw, Maar ik geniet van je lach, Van iedere dag, van het moment, Dat ik met jou zijn mag. Rebelse momenten vragen…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd wat geloofwaardig is is nooit hetzelfde ik hou mijn armen vast draai mijn ogen om duw mijn nagels naar binnen plant mijn haren lik mijn enkels voel mijn cellen want wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Als alles veranderlijk is en vergankelijk in de tijd Is in herhaling vallen een onmogelijkheid…

De keerzijde van zeer getalenteerd zijn is doorgaans ook zeer onmogelijk zijn…

drijfjacht vol hagel ontsnappen onmogelijk dieren in het nauw…

onmogelijke keuzes brengen een mens in spagaat op het punt van scheuren…

Ik pluk de mooiste bloem uit het diepste dal omdat ik van je hou ik haal de mooiste ster uit het heelal alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik geef je mijn diepste gevoel omdat ik van je hou waar ik ook ben, ik sta achter je alles wat onmogelijk lijkt, doe ik voor jou Ik zal voor je vechten de zwaarste strijd omdat ik van je hou…

Het onmogelijke werd bewaarheid In een relaas van onmogelijkheid Uitgesproken in bijtende woorden Met open vizier zonder schroom Geen verhaal op fluisterend vertrouwen Warme liefde bevroren wederzijds Slechts blinde woede en verwensing Gegooid met etterend pus brandend in hel En lijdzaam onderga ik dit alles En zie hoe het dons op je…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

zeg me hoe ik mijn geliefden zoek in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat ik leven moet stappen zetten moet dat ik graven moet naar de liefsten in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat dat ik niet meer terug…

maar lief schijn jij zo lief te zijn zo waar te zijn van mij zo raar is het zo lief te zijn zo onmogelijk lief als jij…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…

Wederzijdse uitwisseling Is onmogelijk Wanneer je je gevoel niet toont Geven en ontvangen Zijn in werkelijkheid één…

Ken je ook dat gevoel van “haar” niet kunnen bereiken, die altijd aanwezige pijn, van onmacht en onmogelijkheid, om ooit van “haar” te zijn. Ken je ook dat gevoel? Ken je ook dat gevoel, van wel willen , maar niet kunnen, leven, als geliefden naast elkaar, al zouden we zo graag willen, de gedachte al is raar. Ken je ook dat gevoel?…

elke keer als ik aan je schrijven denk schieten onmogelijke werelden door mijn hoofd beelden beperken om toch te beginnen moet ik me beperken tot eindeloos een gevoel voor jou dat ik koester zoals ik me in jouw uitstraling koester zoals ik uren zou kunnen blijven staren en een konijntje op een bospad baren maar langzaam dringen dan echte…

maagdelijk was de jurk als het wit van onschuldig dromen duister is haar verlangen had zij juist gekozen één hart moest zij breken een onmogelijke keus stil verhulde tranen zacht liet zij ze gaan…

wordt alleen maar erger En je kan er steeds maar niks aan doen Een maand later, je praat niet meer Af en toe knijp je in m’n hand Maar praten doet teveel zeer Je ziekte heeft je overmand 2 dagen later word ik gebeld Je bent heengegaan Je lichaam gaf het op Je hart kon het niet meer aan Ze gaven je een jaar Je hebt er 5 weerstaan Een onmogelijke…