Alle inzendingen over 11 november OR heengaan

merg en been gaan door hoofd en hart het schrijnen van de eindeloze tijd drupt dagelijks seconden in bekkens vol verdriet “wat niet is, kan komen” zeggen ze in zoet herinneren beklijft een mensenkind de zin van het bestaan daarom moest het gaan…

juist dan, in het groen bij haar graf... denk ik aan kaarsen thuis Maria van Lourdes met haar blauwe lint incluis het kleine kind dat liefde geeft en vraagt om zelfgemaakte vrede in dit heden hangt nog rijk een wolk vol onbehagen deze dagen tellen dubbel als ik verder dan religie kijk…

Tussen kettingen verroest van de jaren liggen verhalen begraven dood heeft hun de mond gesnoerd onder bemoste zerken wordt geen woord nog gehoord Tussen ontblote bomen hangt laat novemberlicht in vergulde scherven.…

oktober eindigt door een boterzachte herfst wordt bladgoud gestrooid…

er komt een maand van stilte aan het is raar om dan voor even te vergeten dat het soms pijn doet, het koud te hebben wanneer er geen antwoord komt ik draag het voor een tijdje mee trek door straten waar men heeft gehuild jarenlang bloemen liggen open, de bomen, roerloos zwart murmelen over reizigers en een tollenaar ik kan niet,…

eigenlijk achteloos aanwezig was het een dag aan het einde van de reis een dag van de raaf steenmeel en waterlicht de zon lag op de grond en in de lucht hing een inversie van tijd achter de einder bleek geen vooravond te bestaan alles was rustig en niets deed er nog toe…

Het regent op De Ring van Simonshaven En stapvoets gaan er paarden langs de ramen Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen Ik ga mij deels in winterrust begraven Bij buurman nog geen vieren van de teugels Zijn til zit vol met hunkerende duiven Die enthousiast naar buiten willen stuiven Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels…

Tijd sombert verder Onder najaarsluchten De stad verbergt haar gelaat Contouren vervagen Amorfe schaduwen Klimmen gestaag In dit uur tussen hond en wolf En ik Wil nog een keer dansen Op de sintels Van een zomervuur Sluit Ramen en deuren Ben alleen nog duur In de koestering Van mijn winterhuis.…

De November wind doet zich te goed aan mijn onrust.…

Zacht is doodgaan zelden, maar er is niemand die dat navertelt Spieren denken niet, maar doen zo hun best het vege lijf te redden, dat je juist vergaat van een helse folterpijn omdat de tijd ineens vertraagt tot een eeuwigheid terwijl op de slagen van het laatste uur de hemel sterrenloos zwart wordt van een nieuwe zon die aanzwelt…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Je heengaan is een feit, je gemis desastreus je verscheiden is een zekerheid en echt geen eigen keus, je had zoveel te geven, zoveel nog te doen, zoveel nog te leren, een echte regel kampioen.…

miezer en regen denk ik de zoveelste keer: altijd november…

November en nog dansen muggen in de zon de dag is te kort…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

twaalf november, ik word gestoken door een wesp... dag, mooie zomer…

Linde bladval over oude graven het stille herdenken in november wake…

in deze helderheid moet het nog november worden het licht zijn snelheid de ster, de afstand, het stof het geheugen zijn ruimte na afloop volgt bestemming en terugkeer, een trein zijn spoor in haarvaten, eencellig naijlen donkere materie wat grijpbaar lijkt en niet tastbaar is, noch toepasbaar waarover een droom gaat voordat november…

in de vijfhoek met vergrootglas kind van vier breeduit op de stoep het wil in november nog zonnestralen bundelen…

groen krijgt vat op wit langzaamaan drukt het seizoen zwaar op november…

Voor mijn kleindochter 2001 september de elfde niets ooit meer hetzelfde New York brandt de wereld valt stil terrorisme ongrijpbaar en kil om zich heen slaand in een wereld die zich vrij waant vanaf nu denken in ervoor of erna in termen van blij dat ik nog besta en temidden van dit wereld- en politiek geraas eet jij rustig je boterhammetje…

Nu 1 jaar later Zit ik in de tuin september in de zon en denk aan wat er toen gebeurde waarvan niemand dacht dat zoiets kon Zij die achterbleven moeten leven met begrippen als “aanvaarden” En “de tijd heelt alle wonden” Wat betekent nog het woord geluk Voor hen zijn het bizarre waarden 11 september ging hun leven stuk ik hoor ze dapper…

Het summum van amerikaanse dromen In mighty mountains tweelingkathedralen De mammon - zetel der heilige gralen Waar uncle sam nooit iets kon overkomen Geen steen die david naar de reus zou gooien Nooit had bush jr. in z'n bangste dromen Gevaar van flying eagles aan zien komen De zeppelins, nog brandend in hun kooien Geen mens weet…

De disneydroom van hollywood van silverscreen en hall of fame van emmy oscar glitter glamour making money yankee doodle donald trump dagobert duck Bij angstdroom van de zeppelins bij ontij brandend in de nacht en ondergang van de titanic paniek verderf en ongeluk wordt number nine, het n-woord, doodgezwegen het t-woord van de torens…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Sneeuwvlokjes dalen buiten in de koude, maar zij zal met jullie warmte heengaan naar daar. Sneeuw als tranen om haar jarenlange strijd, jullie achterlatend met oeverloos verdriet. Terwijl de sneeuw jullie verdriet toedekt, zal zij rustig heengaan. Omringd door jullie liefde blijft haar glimlach bestaan.…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…