Alle inzendingen over 17

Combineer het maar met je deeltijdbaan Want die man wordt nu nog steeds aanbeden Na tien uur mortuarium, onbedekt Begint de jongen de dag nu opgewekt …In India is een 17-jarige jongen ontwaakt in een mortuarium. Hij was 10 uur eerder dood verklaard...…

Spreuken 17:22 Operette van Franz Lehar…

De blanke bloem, geboren In 't witte morgenlicht, Sluit bij het dagvergloren De blaren dicht. Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

De vreugde is 't gevoel van de nakende morgen En tooit elke stond met haar innige lach, Evenals de vrede, na werken en zorgen De weemoed versiert van de kwijnende dag. Wie vreugde nooit eenzaam des morgens liet marren, Hem zijn alle wondren begrijplijk en klaar; De stilte der aarde, de schoonheid der starren Maakt vrede des nachts aan…

door de hele wereld waait een andere wind ooit sereen en zonnig is zij guur en koud nu ons angst boezemend voor het onzichtbare dat ieder bedreigen kan met in toenemend aantal straaltjes van zonneschijn van blijken van waardering door de zorg voor elkaar die wij welhaast vergeten gelukkig hervinden kunnen in het stof van ons hart…

Onderwalde ogen onderlijnen apert een levenslange arbeiderscarrière Laaiend hels ging lawaai kloppen Grijnzend ongrijpbaar ritme bonken Jeugdige dromen verpulverden stilaan tot dorst verwekkend alledaags stof 'Ik werk van mijn 13,5de' zucht hij dof trots 25 jaar in den bouw, 20 jaar hier Soms spuwt deze grijze vos driftige tirades over…

Nu 17 jaar later, Ik word wakker en zie de zon, Het licht verblindt mijn ogen, Het duurde misschien maar even, Maar het voelde als een kleine prikkeling, Die zei lang leve het leven.…

De pastoor in het Brabantse Reusel Weigert aan Prins Carnaval de communie Want homo zijn in de kerk: dat mag niet Wat een schijnheiligheid zo’n geneuzel Priesters die spelen met kleine jongens Dat wel: door de kerk tot seks gedwongen ------------------------------------------ De Volkskrant 17 februari 2010: ‘Pastoor weigert Prins communie…

ook in mijn dromen verricht ik geen heldendaad en draag ik sokken…

Het laaiend vuur spetterde warm en fel De éérste prille liefde, weet je wel? Die juf moraal vond ik bizar Ik schrok op en dacht: niet waar! Ze orakelde:" na tien jaar samen is de vlam gedoofd" Mijn hoofd draaide als een tol, ik heb haar niet geloofd. 34 jaar later liggen wij sprankelend en nog steels... In bed, fris, kirrend en kakelend…

Ze willen niet meer bij je horen en zijn chirurgisch gecoupeerd je oude hart spreekt als herboren dat alles is geaccepteerd blijmoedig zitten met de stompjes die met ons uit wandelen gaan wij zijn de hulpeloze hompjes in jouw bedlegerig bestaan je bent verlicht in alle dagen dat het zo donker is geweest sterker dan benen kunnen dragen…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

. ------------------------------------------------------------------ Bij de ramp van vlucht MH 17 van Malaysia Airlines in Oekraïne…

Hij zag het Al Sham van Jasmijn En fontijnen wijken voor steenhopen Voorspelde elkaar bekijvende steden Heenlopen onder een ware barrage Zoals lang geleden Israël en Judea In ravage deden verstommen Wee het gelag dat deze Levantijnen Met hun belastende bagage Nu in stoetsgewijs vlieden van drommen Tot gelijkelijke verstrooiing dwingt…

Gehouwen heb ik je Uit boterzachte mergel Gewonnen in het zuiden Van ons eigen kleine land, Gevijld heb ik, geraspt, Geschuurd zelfs, en telkens Heb ik wolkjes fijnstof Uit je naden en kieren geveegd Met een vederzachte kwast Die elke paar minuten tastbaar Laat zien dat ik iets gedaan heb, Gewerkt heb, terwijl mijn ogen De vooruitgang…

Er heerst voor altijd droeve alteratie over Hrabove in de oblast Donetsk verbijstering rits men niet meer dicht bewoners blijven verstoken van stilte meer nog kommer over verre grenzen waar knuffels en beelden domineren onder ronken van overvliegende storm op weg naar eeuwige vrieskou er branden weer ontelbare kaarsen want kerst en nieuwjaar…

Ik ben nog jong Ik moet nog rennen In de richting Van de wind Ik ben nog jong Ik moet verkennen Waar zich mijn geluk Bevindt Ik ben nog jong Ik moet nog wennen Aan de mens Voorbij het kind…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…

onzichtbaar reist sneller dan razendsnel wat ieder infecteren kan tot ademloos de longen ons het leven laten laten grommend wild spugend met wilde de holle ogen vreet met ontblote tanden het beest zich in ons leven dat het gierig van ons neemt het gekroonde virus slaat de wereld in en om het hart met angstige achterdocht voor dicht…

een schot voor de boeg dan bulderen de kanonnen over de heide doffe ploffen symboliseren veiligheid oefening baart kunst zegt men dikwijls... laat de Russen maar komen…

dans la piscine klonk stemmige muziek van Satie voor de vrouw die heel alleen in het water baantjes trok een welkome stimulans om toch vooral in dit tempo door te gaan…

Hoe erger het is, hoe minder ik anderen lastig val met mijn ziek zijn ik wil wel verbonden zijn, maar weet niet hoe mijn chaos in vriendschap te vangen ik doe mijn best er is geen geheim er zijn geen verboden gedachten, ik zie je graag omarm je als het kan onder de bloesembomen maar wacht alsjeblieft tot ik beter ben, nou ja, goed…

Als een bloem, zo is het leven Het begin is teer en klein De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang Weer anderen blijven even Vraag niet bij welke je behoort Dat is het geheim van het leven --------------------------------------------- + 17 September 2005, San Diego In loving memory of Eric…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

een één en een twee en daartussen spelen jaren in onstuimige velden van jeugd jij schudt de cijfers door elkaar, laat dagen bewegen op een racebaan van de zon kijk maar, mama zeg je en in mijn liefde, nog groter dan ik ooit had kunnen voorspellen knikker jij planeten en éénentwintig naar vandaag 17…

zwijgend zwevend in stilte met de natuur en geluiden rondom me heen pratend met gebaren en bewegende ogentaal ben ik heel af en toe even stilzwijgend observerend aanwezig om dan later met al de opgedane energie door actie en verbale communicatie me volop te laten ontstillen © Senna Desert 17 mei 2012…

' Het is voor mij een heksentoer om Ora te bekoren, dus ora et labora ik, misschien zal zij mij horen. 1 Thes.5:17…

Prachtig rode luchten Langzaam gaat de dag Zinkend zonder zuchten Over in de koele nacht Vier ogen vol ontzag gericht Wachtend op wat komen gaat De zon verliest haar felle licht Slechts nog een dunne draad Een dag als alle andere dagen Miljoenen mensen keken reeds met evenveel wensen als vragen Niet beantwoord zoals steeds Een dag…

Donderdag 17 juli Gitzwart De dag gegrifd in het geheugen Met levenslange inkt De pluche beer die ontheemd Zijn eigenaar zoekt Maar zijn roep is als een holle klank, Een echo der vergetelheid Wat echter nooit daarin zal geraken Is het gemis dat als Een verwelke roos In een verder onaantastbaar veld De onberispelijkheid tenietdoet Nu en…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…