Alle inzendingen over 1912

Schaduwen van wie er gaat ingedoken over straat, kleren, hoofd en voetenhak weggeëffend, grauw en vlak als lei.   Tuin en schutting allebei, heesters, perken en jasmijnen opgetild in een verdwijnen en het uitgerafeld pad heeft ook zijn stil verlies gehad. Tussen bleke huizenmuren hangt de dag van trage uren, evenwicht naar alle zijd;…

Wij zijn te zamen maar alleen, mijn bleke liefde, en over tijden en ruimten gaat mijn mijmring heen met u door lege luchten glijden; daar kan geen tegenstand ons beiden; gij ziet mij van de hemel aan, als vroeg gij: waarom al dit lijden? ....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan. Ik ben maar liefst met u getweên, gij zijt althans…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten. U die ik niet begrijpen…

en steeds het onveranderd-ijle aan elke nieuwe horizon; aldóor de dagen áldoor varen een onverschill'ge avond toe, en eindeloos het loom verzwaren der lamme leden, hooploos-moe; en nimmer, nimmer slapen mogen, maar steeds naar horizonnen spiên met starre en pijnlijk-sperrende oogen die zelfs de zwarte nacht niet zien... 1912…

't Is nu de kentertijd dat de vrouw naar nieuw levenswater glijdt; diep water, waarin bare' als Bergen klimmen; wijd water, en ver aan de verre kimmen verwaast vredes zacht-bloeiende kust. 0 Maatschappij, gij zee, die kent geen rust, uit de luwe kreken van het verleden zwemt de vrouw naar uw ruwe machtigheden. Het is nu ook de tijd…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart…

Ik die had kameraadschap uitgegeven tot levenswachtwoord in mijn jong getij, ik word nu door de makkers uitgedreven en kan geen schred meer houden met hun rij. Er is geen plaats in het broederlijk leven, bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij: nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven en hullen in herin'rings grauwe pij.…

Onze meester zegt ons: Lieve knapen, zegt hij, Hier en valt er, zegt hij, Niet te slapen, zegt hij, Maar te leren, zegt hij, Zoals ’t hoort, zegt hij, En te luisteren, zegt hij, Naar mijn woord! Onze meester zegt ons: Lieve kindren, zegt hij, ‘k wil u ’t spelen, zegt hij, niet verhindren, zegt hij, wel te weten, zegt hij, na de klas,…

- vrezig-blij te voelen hoe 't koeler voorhoofd, vredig-moe, gaat ter hand-palm wegen... 1912…

Er was geen nood, er was geen zonde, Die ik niet aan u zeggen konde. En alle zorg en alle wee Verzonk in uwer liefde zee. Gij had geen woorden en gebaren, Het licht, dat fonkelde in uw haren, De glans die in uw ogen lag, Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag, De milde zon, de frisse winden, 't Onwrikbaar aan elkaar verbinden Van morgenkalmte…

Het leven van de Nederlands kampioen op de weg in 1912 - tevens mijn opa - wordt beschreven in mijn pas verschenen biografie Hervormd op wielen (Soesterberg 2005).…

--------------------------------------------- uit: Vroege gedichten (1912)…

. --------------------------------------------------- Nagelaten verzen - Drie (oktober 1912 . mei 1916)…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…

We laten achter ons Wat we mogen laten gaan Een periode voor nieuwe dromen breekt aan De wereld zal weer spelen Een ster is ons voorgegaan Het roodborstje zingt haar lied Zoals ze altijd heeft gedaan…

April 1912.…

O lief mijn lief, het was een mooie zomer de bonte kleuren doven langzaam uit De wereld wordt voor mij steeds monotoner en nog wat witter wordt mijn witte huid En ook al kunnen wij nu nog maar even elkaar de lust van liefde geven, jij bewaart mijn ziel voor altijd in jouw leven in wie jij zelf geworden bent met mij Ik hoor jou zacht in huis…

Je vindt zinloosheid als je van buitenaf zoekt -- naar bedoelingen.…

In de nacht van 14 op 15 april 1912 was er volop vertier aan boord, ter ere van de eerste reis van dit legendarische schip. Oorspronkelijk werd de botsing met de ijsberg beschouwd als een onderbreking van het feest. Passagiers bekogelden elkaar met kleine stukjes ijs en dachten niet aan de ramp, die zeer spoedig zou komen.…

De Titanic verliet april 1912 de haven van Southampton en had bijna een aanvaring met een kleiner passagiersschip de "America." De kapiteins van de beide schepen wisten een ongeluk te voorkomen. Het vermeende onzinkbare schip begon aan zijn eerste reis.…

In het museum staan we stil bij de suppoosten: een gangster een strandmeisje met slaapogen en een net niet omvallende man die opschrikt en weghinkt naar de zaal met glazen grafstenen We zien mensen somber wachten, op het einde nog genieten van een sigaar de ramp lachend verdringen aan de piano, bij hun man schreeuwend hun gelijk halen…

kom over tien jaar terug de druiven hangen te rijpen boven ons hoofd en een griek schenkt de nieuwe wijn zijn zoon stierf voor vrijheid kom over tien jaar terug de troebelste wijn wordt helder in veel kortere tijd het gaat om gewone dingen om schoenen en een dak voor je kind dan komen ook de poëten met wijn die steeds sterker wordt en…

Hoe vaak stonden er tussen droom en daad Niet praktische bezwaren - zie de mens Doorbreekt hij in zijn leven ooit de grens Waarmee hij als taboe zichzelf verslaat? Wilbur en Orville vlogen met hun kite Eerst heel gewaagd, maar achteraf best (w)right…

Jij zong over liefde, bergen en zeeën. En vrijheid voor Chili uiteraard, maar ook voor ons. Je bracht troost, solidariteit en blijheid voor je volk in verdrukking, dus ook voor ons. In het stadion werd je stem gesmoord; lachend sloegen ze juist je handen kapot. Daarna werd je met 30 kogels vermoord, want hun zieke geest was totaal verrot.…