Alle inzendingen over 50 jaar

Barakken, ramen die bestemd waren voor wezen die met ruimteloze schreden de dag afwachtten, muren van prikkeldraad niet zagen verdwijnen eenzaam als de dood, zelfs de andere kant van het draad was zonder licht ze hebben getracht een eigen kamer in de wereld te zoeken uitzicht op vrijheid , plafond en die binten kregen ze nooit meer uit…

vandaag vieren wij vrijheid in Nederland met wappervlaggen toch zie ik schaduwen van angstpredikers steeds meer lengen zolang haat een kans krijgt in ons gezaaid te worden zal vrede bedreigd zijn…

elk jaar steel ik wat takken van de sering zij dankt met meer groei…

Ik ontving een verjaardagskaart met hele lieve wensen van kinderen en kleinkinderen dat was het minste wat ze konden doen bezoekje brengen was te veel gevraagd nu ik zo eenzaam in mijn relaxstoel zit vliegen gedachten door mij heen dat krijg je zo, je bent alleen mijn lieve vrouw moet ik al missen twee van mijn kinderen gingen mij voor…

Ik heb nu meer dan een en dertig jaar niet veel rust gehad, de simpele, die van mensen: ergens naar kijken of luisteren, niet meer denken, slapen als een kind. Lieveling zeg niets. Ik ben een vinger, die alles verkeerd doet zodat hij kan schrijven. Schrijven en weer schijven.…

Drie jaar was ik ongeveer toen ik op een najaarsavond door het raam stond te kijken met mijn neus voor het eerst boven de vensterbank uit zodat ik toen pas ontdekte dat er een huis werd gebouwd tegenover het onze. Met grote beslistheid verkondigde ik: dat halen ze 's zomers weer weg.…

Die interactieve kennisbank verrijkte het internet met klank. Zo smeet ik met durf die knoestige turf van een Britannica van mijn plank.…

De fusie der twintig regioni viert men thans met veel macaroni, met glitter en show en menige vrouw voor bunga-bunga met Berlusconi.…

Politici, kwebbels en kletsvrouwen kunnen er chatten in vertrouwen. Zo'n kwetterwebstek is echt wel té gek voor wie zijn snavel thuis moet houwen.…

Het nucleair Tchernobyl-gevaar bedreigt ons nog meer dan 100 jaar. Maar ons geweten dreigt 't te vergeten. Gelukkig staat Fukushima klaar ....…

Middelmaatje brak bij scholen in en sloeg het bord aan splinters. Luiheid mikte hoge ogen. Ook de mammoet knikte. Je had genoeg aan een zes-min. Stof begrijpen had totaal geen zin: je scoorde pas wanneer je alles pikte, jointjes rookte en de pillen slikte. Kritisch denken was een slecht begin. Hij die nadacht raakte uit de pas en kwam in…

De hofdienaar van de politiek is kneuterig en bedilziek. Zo stelt deze bleke u graag in gebreke. Je blijft beter weg uit zijn boetiek.…

Heb zee van mijn hart in gedachten gesloten in woorden van branding als tijden van eb en vloed over vlakte de kim begroet deinend in regelmatig ritme weer en wind brengen beide roep naar de toekomst aan als slanke witte vogels die zweven over de golven nader komen om te rusten daarna ook weer verder gaan.…

Nu dat het jaar is oud en wit En elk in zijn behuizing zit Over het vuur gebogen, Nu zal een wakkre zang opgaan En dreunend aan de zolder slaan Rumoerend in den hoge.…

wij van wal Dobberend weg van bedenkingen en bezwaren onder een mooie maan en sterren in het heelal Samen hebben wij ons thans al voorgenomen dat deze vijfenveertig jaar de eerste helft pas is We beide zijn dus net op de helft aangekomen dus resten er vijfenveertig als ik me niet vergis…

Met shawl en muts en dikgevoerde schoenen Met wanten en een hoofd als een rayon Denkt Willem aan de scène op ’t balkon Toen hij zijn koningin tot vrouw mocht zoenen W.A. van Buren zegt tegen zichzelf: Tien kruisjes binnen, op naar nummer elf…

We varen deze week over de Nijl Zien wij een glimp van nieuwe machtsstructuren? De euforie van toen mocht niet lang duren En het toerisme blijft ver onder peil Ja, elke revolutie vreet zijn kinderen En deze zal de welvaartsgroei lang hinderen…

Ik herinner me dat ik me vorig jaar voorjaar verbaasde over de knoppen in de takken in de bomen in mijn straat. Dit jaar is het weinig anders.…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

Een weerzien na jaren tussen oude buren, familie, kennissen, relaties en/of vrienden blijkt vooral een (her)ontmoeting tussen mensen die niet moeten maar willen MENSEN: ouder ogende mannen, vrouwen met weinig of minder grijs haar kaal of kalende doorgaans door de jaren gepokt, gemazeld, gerijpt ziek geweest, beter geworden goed levend…

Ik bloeide maar de vorst kwam over me. Ik groeide met honger met veel dorst. Ik bloedde met haat mensen vol woede. Ik verlang ernaar om in zonlicht, de stralen van mijn bloem te laten dalen over al wat leeft. Ik ben bang dat degene, die van mij houdt, de bloemblaadjes telkens plukt met de woorden in vragen: "Houdt ze wel houdt…

tegen stekeligheden die in het leven grauwe kleuren gaven je pakt een kleurpotlood en tekent de oude boom een gezicht dood en verval liggen in herfst besloten het masker, reeds jaren afgestoten krijgt nu een plaats in het museum iedere letter is voortaan leven.…

De kinderen rond de tafel de kleinkinderen aan het spelen op de wip de grote schommel, de glijbaan af en toe even bij de grote mensen om wat te drinken Opa en oma veertig jaar getrouwd in de tuin van Heidelust ik was net negen een van de oudsten van de vijfentwintig die er later zouden zijn Als enig kind van de oudste zoon voelde…

Wat mogelijk gaat storen, 2013 heeft zijn onschuld al verloren. Het plaatje laat misschien Wel het duidelijkst zien, Wat wij feitelijk verstoren. Genetisch zijn we als mens Toch gelijk; homo sapiens.…

de crocus in bloei belooft in geur en in kleur het wordt weer lente! de zee glooit en gloeit wij zwemmen en zweven op golven van geluk... de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

Zij de Majesteit: "Wij Beatrix bij de gratie Gods" is de beste 'Koning' van Nederland in vredestijd! Zij en wij van harte gefeliciteerd Zij leve hoog, zij leve hoog en uit-einde-lijk in de Gloria! Hoera, hoera, hoera!…

een halve eeuw terug klonk ja en nadien ik mijn duifje heb geringd Bij dat ogenblik is ‘t dat ik nu stilsta daar ons huwelijk nog steeds swingt In elkaar opgaan en altijd méér één vanwege die liefd,e die ons verbond Mijn liefje riep het jawoord meteen zodra ze daar een gaatje voor vond Gezelligheid, ach dat kent geen tijd zesenveertig jaren…

het lijkt een onbereikbaar ideaal toch strijdt men hier hartstochtelijk voor vrede de wapens heten wijsheid, recht en rede geen oorlogskreten, doch juristentaal de stenen van dit trotse tribunaal zijn dienstbaar aangereikt door mogendheden die lessen trokken uit een wreed verleden de toekomst kreeg een zonnig voorportaal de witte duiven…

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

Het is de moeite waard Die benoeming van het paard. Zonder het te weten Hebben we allemaal paard gegeten Of bent u dat nu al weer vergeten? Eigen paard is goud waard…