Alle inzendingen over Ademhalen

En binnenkort gaat de EU bepalen: De burger krijgt een taks op ademhalen!…

schaduwen worden dieper langs de oevers van het meer ik vraag me af hoe je in open wonden eenzaamheid kan herkennen ik kan niet inademen en ademhalen vlaag na vlaag ik zal weer aan mijn eigen stem moeten wennen het water lijkt bijna zwart zo naakt…

zoals je daar zo ligt zo rustig en vredig ik hoor je ademhaling dat geeft mij rust lekker tegen mij aan ik voel je warmte jouw lichaam dicht tegen mij aan een liefde ongekend is wat ik beleef jij bent mijn nr. 1 jij bent mijn zoon…

zwart krullen donkere wolken geen zilveren lijntjes boosaardigheid sluipt in als egoïsme opkruipt ademhalen benauwend is huiveringwekkend de stilte die valt als woorden genegeerd worden een deur knalt dicht keukenkastjes klapperen storm op tilt…

Ik geloof dat ook de regen eens zal ademhalen en verliefd worden. Daarom streel ik de regen. Daarom sla ik de zon. ------------------------------------ uit: 'Gedichten 1957-1970', 1972.…

Dan is er nog het naar buiten kijken, rustig ademhalen. Iets nieuws leren, vast wel. Lachen om een grapje, maar wie schetst mijn verbazing als jij er niet meer bent.…

1 seconde lang, beinvloed nu al mijn hele leven, ik was voor het eerst doodsbang, en ben dat ook gebleven ... !…

Onwetend ben ik ontstaan Onwetend geboren ook Zonder adem lig ik Hier blauw van de kou Op de geruïneerde Buik van jou Die me net Gekregen hebt En die zachtjes schreit Uit opluchting om het Einde van de doorstane pijn, Ik heb geen adem nog En zie er niet naar uit Ooit adem te halen - Wat zou het me baten? Dit is wat het…

De muziek speelt door mijn hoofd Paradiesvogel van James Last Prachtige muziek...maar nu niet meer Jouw lievelingsmuziek Tot aan je sterfbed Ik hoor je zware ademhaling Zachte muziek, fluitende vogeltjes M'n hoofd vol watten En ik waan mij weer onderuitgezakt In de stoel naast je bed Ik zie je bleke gezicht Je stotende ademhaling Ik…

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…

Wie cannabis wil roken krijgt geen lucht Omdat die drug steeds vaker gif bevat Dat legt de ademhaling bijna plat Daardoor is onze nederwiet berucht De blowers zijn benauwd voor deze kick Toch heet zo’n joint van oudsher al een stik…

Als je mij jouw hand reikt Neem ik deze lieflijk aan Kijk ik je aan en zie Hoe jouw ogen mij beminnen Raak ik je aan en voel De hartstocht mij verlammen Kus ik jou en hoor Je ademhaling versnellen Begeer ik jou en ruik De geur van pure passie…

Als woorden niets meer zeggen, Louter stuiten op een muur Van betonnen onbegrip, Dan is er het beeld Dat laat zien hoe het was, Hoe ik het heb beleefd, Dat opluchting geeft en Een onbelemmerde ademhaling Mogelijk maakt, Zodat ik in mijn beelden, De trauma's van de wrede tijd Geleidelijk verwerken kan…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

Terwijl haar gedachten vorm kregen en haar geweten rust vond sloop ze langzaam en in stilte weg Haar ademhaling vierde het ritme van haar hartslag Toen... bleef het eeuwig stil Slapen zonder dromen Rust zonder opstaan Een dodelijk, zuivere helderheid…

van ruimte berooid onder een donkere stolp het loden landschap hoe beschrijf je licht tinten van de dageraad wolken wind water ondoordringbaar dof de tonen van de regen het gemis van lucht en toch was het hier dat we konden ademhalen toen jij een lied zong…

Even voel ikzelf weer dat ik opnieuw leef en iedere ademhaling wordt een zegen. Liefde o liefde, waar zou de wereld toch Zijn zonder jou?…

Stil inhaleer ik de diepte neem de tijd om het op te snuiven mijn geur alleen onsamenhangend nieuw Ik snuif veeg de druppels van mijn betraande neus Stil inhaleer ik de ruimte die leeg lijkt zonder iemand naast me mijn ademhaling klinkt alleen voorzichtig maar toch voort…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…

zacht ruisen de gordijnen in stilte die beweegt jij rust in de regelmaat van ademhalen ogen rollen in het ritme van een droom jij lacht strekt een arm en keert je af draait dan weer terug straalt in ontspanning met een zucht van geluk…

Angst voor het leven angst voor de dood je stikt en krijgt ademnood je moet je er van bevrijden anders is het alleen maar lijden dat is het bijzondere van een mens gevoelens kennen geen grens die moet je zelf bepalen dan kan je weer vrij ademhalen weg met het negatieve gevoel genieten van het leven dat is je doel.…

Mijn stilte omringt door één ademhaling in een gevangenschap zonder jouw zuurstof die kern beschermde altijd onze uitvlucht wat nu het eindstation heeft bereikt.…

het -hoorbaar-ademhalen van zee Haar gefluister en lachen haar ach en wee herkennen we niet ....onze emoties? wandelend of joggend langs de verhalende zee.…

Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------ uit: 'Alles is er nog', 2003.…

Kunnen ze nog horen deze letters van ademhaling boven het vingerlicht gekras van bevende vingers stervende ogen op het laatste woord? Kunnen ze nog wijzen op de schoonheid van de draad ragfijne kabels doorweven van leven? Om te luisteren met het hart in de hand en de lippen onbewogen naar het zachte zingen van de taal.…

de slapelozen van de nacht gevangen in het geluid van de ademhaling belegerd door melancholische tobberijen en altijd de angst om de kust te verlaten…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

Laten wij, mensen, leven voor vrede op aarde en elke ademhaling hierbij stilstaan. Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

ik heb een hoge boom zien vallen plof in een klap neer hij slaapt nu al zo'n zeven dagen verder doet hij niets meer het enige geluid is zijn ademhaling zijn takken zijn beschadigd zijn wortels liggen bloot maar zijn kruin baart mij de grootste zorg hij is op sterven na al dood…

Sprak ik de geest van de doos op het naaktstrand verlegen als een verlaten vogel op de vlucht tussen al die bewegende benen op het zand vond ik de brievenpost opgedronken in een geheime whiskyfles toen ik het ophield en verstokte in mijn ademhaling bij schoonheid die op zichzelf geschreven toch bestond liep ik daar zelf nu in mijn blote…