Alle inzendingen over Bezieling / Taal / Troost /

woord kamp is onverbiddelijk verbonden met beul het woord neger is zwart gemaakt zelfs het geluk is een kwade reuk zoek geraakt Onder de huid van de taal gaat geluk schuil evenals haat.…

gevoelens kon je niet vertrouwen mijn kansen kwamen in de jaren van verwarring toen hormonen je vertelden dat relaties eisen stelden vrouwen werden leuk voor jou ik mocht weer spreken met je ogen en je handen de taal van liefde was toen in contacten vriendschap werden liefdesbanden met je mond mocht ik de liefde proeven maar je…

Over geluidloze paden van klankloze akkoorden liepen wij zonder woorden over akkers van het stille zwijgen de hoge bomen van het onbegrip de diepe sloten vol diepgang gegoten konden ons niet raken om verbinding te maken wij distantieerden ons van ons verhaal zo gingen we de treden af ieder in zijn eigen Babylonische taal gd…

zoals ik dat heb gedaan zoals je mag verwachten wat ik zou bedoelen denkend in taal raken wij elkaar voor altijd aan als jij mij ontvangt…

mensen Die wanhoop beleven Hun laatste toeverlaat Onze god Met zijn Pracht en praal Schenkt Velen van ons weder Een heerlijk feestmaal Lijkt Verschillende gezichten die tonen En wil de goedheid van mensen belonen De god van de vluchteling Die van de straat De god van het pracht en praal Kon hij ons maar doen laten spreken In dezelfde taal…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

gisteren was de tijd jonger toch waren mijn helden al zoveel ouder wanneer ik vandaag naar het werk van de oude helden kijk zie ik dat de poëzie ze jonger doet lijken de taal zó fris en de strofen zó teder dat ik wel moet geloven dat de taal kan toveren…

hun tijd geborgen in haar ziel zal rijpen om zichzelf te plukken wiel van aanrollende vloedgolven van de herfst en winter tot in de bolster van elk gedicht, word ik er letterlijk door gedolven in de opgedraaide stilte van het tanend licht, is voor het enige wapen dat mij kan verslaan, teksten uit het bestaan door middel van de taal…

ik rijg de klanken van je naam aan elkaar ik koester woorden die elkaar vinden ik absorbeer zinderende onderhuidse zinnen ik bemin je als je zwijgend alles zegt…

Om toch weer originele clichés te vinden en de teksten goed te praten met toegankelijke inhoud voelbaar die kennelijk even zijn zoekgeraakt, boven de taalgrens waar alles oeverloos wordt, vrij te ademen soms in de beeldvorming die we aan de dubbelzinnigheid van twijfel overlaten. Soms dicht een vers zichzelf en soms slaat het…

Uit de vlaag van onder- bewustzijn, ontvalt mij de keuze terug te keren naar de woordspeling in zichzelf als bedoelde afdronk van de taal, telkens in de stroming als verhaal in eigen vorm of compositie, ligt de verbinding in het gezamenlijk delen, of passioneel bepaald, daar ligt de norm hoe je het hebt vertaald.…

Tussen breedsprakigheid en nietszeggendheid spreekt de nuance. Tussen kortzichtigheid en misverstandigheid lacht de humor ons toe. Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren…

het koude zand, ik doe mijn best Ik ga niet liggen De tenen van mijn voeten komen mij tegemoet Naast zijn stappen We hebben dit vaker gedaan vroeger, niets aan de hand Altijd waaide de wind zout in mijn haren schuim in mijn woorden die verstoppertje spelen in mijn hoofd, en de meeuwen krijsen er schril doorheen Ik verdwaal in taal…

de liefde zingt in muzikale tonen de taal van het hart…

Woorden zullen moeten wijken, wanneer we elkaar raken willen. De noodzaak om ons te uiten, kent zo een noodzaak niet. We hoeven alleen maar ... Een gevoelige hand te geven. Een schouderklop te slaan, In elkaars ogen te kijken. Ook omhelzen gaan zoals, mensen hartelijk doen. Geliefden zijn aandachtig. Onze harten kennen redenen, die…

de taal om met de ontslapene te praten bestaat uit zwijgen oog in oog niet spreken in stilheid alles ondergaan ik kan huilen zonder tranen jij kon ooit lachen mét maar ik voel mijn oude winterhart en in mijn borst is het koud bij het verre noorderlicht zullen eeuwen anders zijn dagen als vervreemde vrienden voor animus en gezelligheid…

een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

in 34 geluiden de ander feilloos verstaan desnoods 18 kilometer verderop jouw vocabulaire divers en zoveel groter ook na veel meer dan 18 kilometer verderop wiens communicatie loop de spuigaten uit legt gewicht in de schaal in wiens woorden wonen schatten van woorden gelaagde taal van heldere betekenis…

OK, ik speel des duivels advocaat Stel dat de BBC en Hollywood Ons hele Nederdiets gedachtegoed Van negen eeuwen zó verdwijnen laat Dat wie naast lezen ook 't schrijven ontbeert En als een nitwit feeling mist voor taal En functioneel analfabetiseert: Een taal van Frans en Duits en zelfs Latijn Een schatkamer voor 'n queeste…

Monsieur Chapeau, wat weet ge het niveau Op deze site weer aardig op te krikken Uw weerzin tegen Poetin aan te dikken Met defaeceren, uitwerpsels en zo Verdiep u in het snelsonnet terdege En laat die graffiti-taal achterwege…

Grieks en Latijn staan weliswaar te boek als oude talen maar wat is oud, de oudste taal als dieplood der beschaving is een die ieder kent, althans zo denkt men in het algemeen Dat is te zeggen: menigeen c.q. de massameerderheid der markerwaardse achterhoekse urker kabeljauwse twisten nederweerts in koeterwaals Alsmede al die zuiderzeese…

Wellicht doorbreekt taal paranormale grenzen en streelt en verwarmt taal op warmere wijze dan de kille aanblik van dode letters.…

Wat kan mij nog deren nimmer weer te keren; ook al spreekt mijn hart een andere taal. Naar een land waar de meerderheid de minderheid kan discrimineren; haar woorden spreekt in gebreidelde taal. De bevolking niet mag leren hoe het in verscheidenheid leven kan.…

Het is de grondtoon Van jouw canto Die het leven leefbaar Lijkt te maken voor de Mens die aan zijn Eigen leven lijdt Met ondertonen van Vrede en verdraagzaamheid En de boventoon een Sprankeling die hoopvol Uit doet zien naar De eeuwigheid…

Jij kijkt toe In de ruimte waar Ooit chaos heerste en Waarin nu langzamerhand Weer wat orde Zichtbaar wordt, Licht dat niet meer Zo hard en donker is Maar eerder zijdezacht - En terwijl Je klodders Latex naast muur En plafond ziet landen Vraag ik Je Of je voor mij - Al is het maar even - Een tipje op wil Lichten…

Liefste, ja, ik wil, ik zal lachend wegkijken – van al jouw fouten.…

Taal bezigen is in wezen liefde bedrijven.. Lichaam en geest overstijgen om meer te leven! Het over en weer aanvoelen en begrip tonen. Elkander in de ogen kijken, genieten van het schone. Om dichter bij elkaar te komen. Opdat de ziel luistert aandachtig. En alles wordt gezien als waarachtig.…

Kleine kinderen, kleine zorgen je troost ze waar je troosten kan neemt ze op je schoot en kust ze kleine tegenslagen leren ze van Grote kinderen, grote zorgen hun verdriet is mijn verdriet als moeder wil je toch het beste maar oplossen kun je het niet Want grote kinderen of kleine hun tegenslagen treffen ook jou berusting en verdriet gaan…

Dat jij de enige niet bent, dat is een troost die je al kent, dus huil maar even. Een ander troosten voor verdriet dat kan ook niet, dat kan ook niet, maar huil toch even. Altijd maar flink zijn is niet goed: als je niet weet hoe 't verder moet, huil dan toch even.…

Niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou Niemand die mij troosten kan in mijn verdriet om jou Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis Niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is.…