inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.194):

Woorden

Stel dat mijn woorden mijn lichaam
overleven, wat dan nog?
Vind je mij daarin?

Sec gezien zijn het maar bij elkaar
geslingerde variaties op het alfabet.
Spielerei en gewichtig tijdverdrijf.
Toch geen ziel tot ziel communicatie.
Daarvoor is het nepelement te groot.
Letters kussen niet.

Met woorden kan ik toch niet strelen,
of bedoel je psychisch?

Is dat niet veelal inbeelding?
Nee, Joanan, minder cynisch!

Is een warmbloedige arm om je schouder
niet veel warmer dan mooigevormde taal?

Of zit ik ernaast en overstijgt taal
nu juist de breuklijn van Thanatos?

Kan taal de ziel van een mens vormen
en daardoor voor eeuwig helend zijn?

In het begin was het Woord en het Woord
was God, zegt de eerste regel van een
bijbelboek zeer schoon, waardoor ik
nog steeds geloof dat woorden op
magische wijze God illustreren,
het is maar hoe je ze rangschikt.

Wellicht doorbreekt taal paranormale grenzen
en streelt en verwarmt taal op warmere wijze
dan de kille aanblik van dode letters.

Schrijver: Joanan Rutgers, 29 september 2015


Geplaatst in de categorie: taal

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 199

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
30 september 2015
Wie schrijft, die blijft.

Ik las je gedicht 'Mijn moeder' voor aan mijn moeder. Ik was niet de enige die tot tranen toe geroerd was. Zij ook. Jouw woorden gingen van jouw hart naar je computer, via internet de ether in naar deze site, naar mijn hart, via de telefoon naar het hart van mijn moeder, aan de andere kant van het land.

Ja, Joanan, je woorden hebben een energie die blijft leven.
De helende woorden hebben een energie die voor eeuwig helend is.
En ik weet als geen ander hoe helend jouw woorden kunnen zijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)