Alle inzendingen over Blaadjes

Je gaat weg, maar zie mij, als een bloemetje, een groen plantje, niet veel hoger dan het gras, met kleine lichtblauwe blaadjes, die je zal herinneren, aan hoe ik was. Vergeet je me niet.…

als glinsterende paadjes een snoer van doodstille blaadjes een beweegt nog even in de sloot hoor ik de op een na laatste kikkers kwaken…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

met je groene blaadjes en je kelken zo lief ben jij voor mij meer dan miljoenen gouden kusjes. in het zonlicht ben je zo mooi zo wonderschoon en zo vol pracht voor mij meer dan schitterend.…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

Oh, mooie donkerrode roos met je fluwelen blaadjes, met de dauwdruppels nog op je blad... Sta je daar heel achteloos, zo puur en rein... Zo mateloos mooi te zijn...…

lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

het stemt niet te stelpen zo diep droef dat groene blaadjes in de lente uitbotten om in de herfst te vallen en weg te rotten voor hetzelfde geld waren ze waterproof…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

De blaadjes van mijn bloeiende roos vallen... Nooit zal het geluk nog door m'n aderen stromen... 't is voorbij…

Uit liefde geboren ongeduld wordt beloond blaadjes verloren is het de vrucht die ze toont.…

In de blaadjes van een roos zie ik haar gezicht In het glasheldere beekje spiegelt ze in het licht Onder de zilveren maan in felschitterend blauw In de vroege morgen een druppel ochtenddauw…

De pinguïn balanceert op een takje rozemarijn bezaaid met blaadjes van cupriet in azijn de kerkuil strijkt neer op het exotisch uurwerk het is nu seizoen voor weergaloos kwatrijn…

Tussen groene blaadjes daagt het in mei. Levenslust stapelt in onverschrokken groeitempo. Zand erover. Losjes begraven foto’s galmen na op deze dagen van mij.…

als álles te hard en veel te veel onbegrijpelijk koester het kleine witte kwetsbare dat tere blaadjes in de tijd verliest eerst één dan nog een het kijkt je aan en jij kijkt terug....…

En oh, ik weet dat ze weer komen de nieuwe blaadjes, natuurlijk wel maar als ik naar die blaadjes kijk gaat 't me allemaal te snel. Is dit nu wat ze noemen, herfst-blues is dit nou de bekende herfst-dip dan mag ik nu wel op gaan passen want een dippie is niet niks.…

De blaadjes zijn gevallen, op een enkeling na de grond bezaaid met verkleurde emulsie, maar geen reden om somber te zijn of verdrietig te wezen, want de blaadjes komen weer, moet 't wel voorjaar zijn, vanzelf.…

De tere blaadjes voegen zich in een wit tapijt. Ze zijn een exponent van tijd Lente maakt plaats voor zomer. De seizoenencyclus weldra rond.…

van slechts 1 roos vallen alle blaadjes op tafel, da's gauw! We kijken nog naar de rest van de rozen, die pronken in de vaas, maar niet eentje verliest de blaadjes is dat nou niet raar!? Ik kijk naar je foto en glimlach, je bent weer eens bezig En wilde dat ik dat ook zag!…

Rode stengel geel gewaad een kwetsbaar leven in het zand door wat de mens daar laat belaagd ook door mijn hand laat het zijn blaadjes gaan wat ik hier pluk is wat hier staat een kruid met welke naam…

In een omgekeerde wereld groeien bomen aan de blaadjes, laten honden baasjes uit, voeden kinderen ouders op, jagen zeerobben op haaien, gaat het volk Jan Peter naaien...…

stevig in de lente praalt de prunus prachtig zachtrose zuiver zijdeachtig suikerspin snoepzoet dwarrelen dunne blaadjes vallen vaag een vederlicht gehaakte sprei met gaatjes .…

Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust Wil stilte Lange lanen Proef zilte dikke tranen Wil bomen en blaadjes Wil ontkomen aan praatjes Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust…

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

Langs de schaduwkant Aan een waterrand Bij een bosperceel Soms heel weinig dan weer veel Bosanemoon In een voorjaarsdroom Blaadjes hartvormig en knuffelzijdezacht Alsof de lente naar je lacht Genoegzaam snuffelend onder beukenbomen Waar doorgaans weinig zon kan komen Jouw verschijning zal in humuslagen gloriëren Totdat de boomblaadjes…

als de blaadjes beginnen te vallen valt mijn hoofd stil de herfstblues dus ik ben duf en rook en fiets naar de ezels met beitske en heb geen verlet meer van niks meer dan rust en mijn bed paddenstoelen en kabouters mijn egel ligt te slapen onder de blaadjes de wegen liggen er verlaten bij en de straatlampen branden alweer van herfst tot…

Wat is ons leven broos als blaadjes van de beukenbomen die dwarrelen in de wind al is de lucht nog vol van zomerdromen... Al is de lucht nog blauw en straalt de zon met vreugde - ons lied is kort van duur hoezeer de melodie ons ook verheugde...…

de vroegboom voor het raam bijt blaadjes af het laatste geel van sacherijn klampt zich aan het zwieren vast dit jaargetij heeft pech had ‘ie maar wat eerder moeten zijn want al het andere gewas dacht dat het alweer lente was…

De laatste blaadjes vallen van de boom aan de overkant van dit huis. Straks wordt het weer lente na het feestgedruis. Vandaag sterven weer mensen in Gaza en elders en worden kinderen geboren. We zoeken en vinden maar moeten loslaten om vast te kunnen houden, want je kan geen water bewaren in een vuist.…

Als de blaadjes van de bomen gaan wordt het zo droef in mij die fijne warme zomer is dan weer voorbij. Je ziet het sterven rond je van wat zo fleurig was het nieuwe jonge leven is er het voorjaar pas. Als er om mij heen de dingen sterven gaan dan voel ik mij verdrietig en lichtelijk aangedaan.…