Alle inzendingen over Botox dame

Verveelt leest zij over verkleinen of vergroten botox voor gladde illusiehuid voldoen aan de norm plastische chirurgie geeft vorm. Jasmien danst briljant zij heeft ogen die kunnen zien oren die horen twee armen twee benen tien vingers en tenen.…

Als er één schaap over de dam is volgen er meer En ik maar tellen Slapen wil ik! Waar is dat hek van de dam? Ik wou dat ik de herdertjes was die lagen bij nacht in het veld uitgeteld…

- glijdt een porseleinen dame het gelaat half verborgen achter een waaier. Over het halfrond van de stenen brug trippelt de dame met begeerlijk knipperende ogen. De zon en de maan - beiden wit - deinen speels aan de hemel om de blikken van de dame te vangen.…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

Ik moet geen botox in mijn hoofd en ook geen messen in mijn lijf, ik ben gewoon zoals ik ben en ik hoop dat ik zo blijf. Voor plastische chirurgen ben ik beslist geen prooi. Want als ik lachend in de spiegel kijk dan denk ik: meid je bent best mooi.…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

ik heb ooit de karakteristieken van je gezicht kunnen lezen maar waar zijn die markante lijnen vandaag de dag gebleven ik wil je leven zien in het ervaren van emoties liefde en verdriet misschien wat vage sporen geven nog enig zicht op wat er van je huid is gewist gelukkig spreken je ogen tegen met wat jij met je mimiek laat…

ik heb ze allemaal weer bijgespoten rimpels wallen en soms ware goten vol verwachting kijken ze me aan maar hoever moet ik nog gaan huid veroudert verliest souplesse strakker trekken helpt maar voor even lijnen willen spreken ervaringen niet vergeten vertellen van het leven en de krassen op de ziel een glad gezicht zal zo…

Ik ben dat meisje van Vermeer dat steeds flaneert langs etalages volle lippen nog eens optrekt die ik dagelijks masseer mijn huidje is zo zacht als boter rimpels zijn mijn onverlaten botox vult er al mijn gaten zodat ik niet craqueleer Ik ben dat meisje van Vermeer waarvan de mensen weleens lazen lippen groot als Zeppelins die ik zo gaarne…

Dat hij zo nu en dan als president gemeenschapsgeld zou hebben uitgegeven ten bate van zijn eigen luxeleven is stellig door Saakasjvili ontkend. En ik geloof hem. Hij wordt vals beticht! Hij zei het immers met een strak gezicht.…

zij hebben alles gewist ik ben gelift gebotoxd en restyled tot nieuwe vormen en gezicht pas later wist ik wat zij misten in tekening van alledag het leven van die jaren zichtbaar op mijn huid de lijnen kwamen samen spraken zich voortdurend uit in het strakgetrokken vel spreken alleen mijn ogen de waarheid nog wel…

ze botoxt strakke lijnen langs haar mond weer rond vult rimpels tot egale huid bant kraaienpootjes uit de lifting komt eraan borstcorrecties zijn gedaan je kijkt haar in de spiegel aan heeft die vrouw wel ooit bestaan…

Al na twee minuten stilte op de dam Klonk er een akelige schreeuw Was het misschien de Nederlandsche Leeuw Die eindelijk bij zinnen kwam. Want de Nederlandse leeuw is pas tam Als hij niet meer schreeuwt op de Dam…

Zie - daar breekt het hart der dame, Puur uit zorg voor de geliefde; Want geen dame in de romance, Die niet iets ter dood toe griefde.…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

Een poepje laten is wat ik wil stiekem, reukloos en heel stil Als een dame, netjes en beleefd zonder dat iemand het door heeft Maar het werd een grote bout stinkend, meurend, echt heel fout Van dame was geen sprake meer Ik was opeens een echte heer...…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

zal je mij vinden en me naar het huis der gedichten dragen waar ik de zee kan opsnuiven of waar de bladeren van ieder seizoen duizelen bij het ontwaken van de dag de stilte zal daar volmaakt zijn zodat ik nooit hoef te sterven met sneeuw op wind en als je me vindt wil je me dan nog zien als een bloem verborgen en met rood doorweven…

Ze zet de wereld op zijn kop als ze de kans krijgt Is een dame in de dop, als ze mijn toiletspullen ziet Ze is aanhankelijk, vreselijk lief en zo’n mooi gezichtje Draait iedereen om haar pink, middelvinger en de rest!…

Schaken dat is op je dametje passen, want als je haar kwijtraakt vergeet het dan maar. Dapper? Zij is eerder onoverwinnelijk, zelfs deze koning kan niets zonder haar.…

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de kracht niet van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, ik herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn koning in het defensief door de dame wordt mat gezet, zonder aan gretigheid te verliezen.…

succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het eigenmachtig en handtastelijk aanvoeren van bewijzen voor datgene dat vooruitstrevend en overdadig voor handen ligt een aantrekkelijke dame…

Een Parissiene is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De Maagd Maria’s adem stokt Relieken zijn in teamverband Gered, met ogen roodomrand Het vuur heeft dorst en slokt en slokt Een Parisienne is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand…

je had een dam gebouwd je waande je veilig hij verdween - onttroond - van de aardbodem jij bleef achter je dam toen zocht en vond je hem ruw, achteloos bedolven onder zwarte aarde daar sta je - ongekroond - een bosje bloemen bungelt hulpeloos in je koude handen…

het lucht zo op het is geweldig even luidkeels schreeuwen maar dat doet een dame niet aan me hoela krijg de tering pukkels, luizen en een zweer maar dat zegt een dame niet ik heb zo'n putje waar ik alles in mik zand erover, klaar is Kees waar, dat zeg ik lekker niet…

de deftige dame - diep in haar tasje een tasje van Zeeman…

De schone dame had de spiegel ongemerkt omgedraaid en schrok...…

Maggie moest opeens streng diëten mocht juist een appelschijfje eten ze kon het niet aan werd net een sprinkhaan die alles begon op te vreten…

koning in het zwart geschaakt door witte dame geeft zich gewonnen…