Alle inzendingen over Brugge

een brug slaan tussen de seizoenen het voorjaar overbruggen tot het zomer wordt en wij zonder schroom de oversteek durven wagen zoals ook gedichten soms een link kunnen leggen en woorden dikwijls de taal van je hart zullen vertolken…

Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen. Het is tijd geworden om vooruit te zien! Water kan weer stromen gaan!…

Moeder wanneer spelen we nog eens een 'Quatre mains'? En dan hoor ik van u nog eens graag 'Tristesse van Chopin' De toetsen van de piano klinken dezelfde taal zonder woorden. Bij het klavier schrok ik van de hevigheid van mijn gevoelens en het verschil voor gevoel en liefhebben als ik uw wangen streel in woorden van fluweel. Het tasten aan…

wintergras - restant van de Champions League-droom…

De bruggen en de rondvaart ook daar dan nog eens bij de Dam met al zijn duiven dit is de stad voor mij.…

Ik wandelde door Delfshaven met mijn ogen gericht op de schepen en met mijn hart naar de gebouwen en bruggen, mijn hart ging tekeer toen ik jou zag, mijn liefste mijn, Ik kon mijn ogen echt niet geloven zullen wij voortaan in Delfshaven wonen?…

Te Brugge in de oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak…

De bruggen zijn verlaten. De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht. Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift van deze warse stad - alleen met wind en water. --------------------------------------------------- uit: 'Vermiste stad' (2004)…

linnen ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

(voor Carry van Bruggen) Nooit, nooit je ogen zien, die felheid, nooit dat zwarte krulhaar, die intense fierheid, terwijl je zo warm overkomt, zo springlevend wanneer ik je lees, maar nooit kan ik je kussen of met mijn vingers door je haar kroelen.…

we bouwden bruggen hingen kabels aan pilaren wisten kloven die gescheiden waren te verbinden ravijnen te verkleinen die in licht nog dieper schijnen omdat de aarde scheurt en donker laat verdwijnen zo konden jij en ik elkaar weer vinden in een landschap waar gods water erodeert hebben geleerd elkaar de hand te reiken in het samen…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal.…

Vandaag ben ik naar Vlaanderen gegaan, Ik dronk een kopje koffie in Oostende, De streek die vele voorouders goed kenden, Ook heb ik op de Brugse Markt gestaan. Maar dankzij 'Aernout' lang gelee - vier eeuwen - Is ons geslacht er één van échte Zeeuwen.…

Als een jonge god Lief en oprecht Begaan met mijn lot Het voelde niet slecht Getild over bruggen Die niet zijn te belopen Ach, misschien was het Omdat we hadden gezopen Kort en krachtig In de lengte van de nacht Ik met de jonge god Die mij passie bracht…

Die man is nooit zo goed in bruggen bouwen.…

je handen zijn gevuld met godsvrucht en venijn ze bouwen bruggen spelen kluchten om maar niet zichzelf te zijn in dialectisch spel beweegt het leven fel tussen genot en pijn balancerend tussen gisteren en morgen voelt vandaag geweldig fijn…

Klimatologen wijzen op het smelten van de polen Het water stijgt, het gaat behoorlijk mis Een Eskimo belde aan en smeekte om een vis Vers of ingevroren zei ik onverholen Een vraag die me voortdurend op de lippen brandt: Lig ik morgen weer in Brugge op het strand ?…

Klimatologen wijzen op het smelten van de polen Het water stijgt, het gaat behoorlijk mis Een Eskimo belde aan en smeekte om een vis Vers of ingevroren zei ik onverholen Een vraag die me voortdurend op de lippen brandt: Lig ik morgen weer in Brugge op het strand ?…

en zal ik de koe bij de horens grijpen en alle bruggen verbranden? ...... zou je dan misschien, heel even, mijn handschoenen willen geven? ja? o, dank je!…

Vandaag zijn wij van AA-plus gestegen naar triple A - ons land is weer een rots; de beursgang van de staatsbank wordt met trots gepresenteerd - de opbrengst valt niet tegen, en Ali B bouwt bruggen op tv. Het leven valt soms ook een beetje mee.…

Zink je in mijn ogen achter de zonsondergang streel je de maan in mijn dromen in het licht, opspringend over bergen, beken, bruggen. Zing je een zeelied bespeel je de snaren van de wind spoor je harten vurig aan. Breng je vleugels dichterbij laten we de hemel plukken zij aan zij.…

Hier sta ik met afgetrapte schoenen ik kan nergens heen ik heb alle ruiten ingegooid alle bruggen verbrand alle stoelpoten weggezaagd ik ben nu vrij maar geen cent op zak, berooid ik zie wat vogels vliegen zij doen wat hun ingegeven wordt en zingen hun vrolijk lied zij doen gewoon en denken niet.…

De oude wereld haalt de bruggen op, ademen onze mussen dan vrijer?…

Just married aan het ontbijt in het hotel met Victoriaanse pot Stille dames stramme heren meterslange namen duivelse bruggen Terug naar de jaren dertig voor twee gulden geknipt Wandelden wij langs water terug naar de haven nu helemaal getrouwd!…

Boven elke afgrond bruggen aangelegd terwijl het licht naar beneden suist Strohalmen voor houvast doekjes voor het bloeden voor het stuurloze hart Geen handen als Hybris struikelt wankelt voor de val In een stofwolk van stilte met de mond vol tanden tussen gebroken porselein…

voor Jocha De mist pakt de polder in, hult elk gehucht in een gewaad en ook de slee- en meidoornhaag, sloten, kreken, bruggen, putten, hutten, een school, de danszaal en een kerk, de mist is als een verlegen regen, ze leekt weemoedig op je neer tot traag de voorhang opengaat en de zon doorbreekt.…

Alleen een gesprek met je eigen Zijn kan uitkomst brengen, afgebroken bruggen naar buiten toe herstelt men van binnen uit!…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

bruggen zijn gebouwd tunnels gegraven bergen geslecht dalen gevuld in een leven vol dagen was het ravijn wel zo diep en het graniet onbegaanbaar bleef de rivier in al die tijd echt onbevaarbaar mogen wij wel de aarde trotseren of is leven van elkaar leren…