Alle inzendingen over Camera

Legio beelden worden Door een vleesgeworden Camera in mij opgenomen, Net als de werkzame stoffen Van wat medicatie heet, Ontelbare gedachten worden In dit brein geboren, Er in genomen voor de eeuwigheid, Om te voorkomen dat ze Een voor een naar buiten komen, Doch de opslagruimte is beperkt, En als de hogedrukkraan open knalt…

De Rechter voelde zich onverhoeds belaagd Door GeenStijl.nl die hem iets vroegen Waarna bij Jaap Smit de stoppen door sloegen En hij nu zelf voor de Rechter wordt gedaagd Er op los meppend wil hij als zo velen Ook graag privé voor eigen Rechter spelen …Rechter Jaap Smit van de Amsterdamse Rechtbank slaat camera GeenStijl.nl kapot……

die verrotte ganzen iedere keer wil ik ze vangen wanneer ze samen dansen met z'n tweeen of met veel meer door de lucht doch steeds ontglippen ze me weer gewapend met camera te midden van een bos turend en hopend als ik daar sta vliegen ze over in een onmogelijke hoek tot zover maar vandaag lijken ze me goedgezind daar sta ik…

Ik heb helaas vandaag geen camera, ik kan niks vastleggen en weet even niet hoe grijs ik al ben.…

er zijn glimmers gegapt uit het museon alle beveiliging faalde, oh zo vaag dan rijst bij mij meteen de logische vraag hoe diefmans langs alle lasers lopen kon detectie, camera, bewakers faalde terwijl hun handlangers de buit weghaalde in het museon zijn velen diamanten geroofd, maar door wie is nog een raadsel (officieel dan)…

camera's legden alles vast met bivakmuts en beige vest was het gemeend of was het een test net gemist, gelukkig wel gepast!!…

Op het grasland gaat het paard er speciaal voor staan, heft dan onaangeroerd de staart en laat voor camera en veulen haar tot drol gedraaide maaisel gaan.…

Met hun voorhoofden tegen elkaar lijken zij een Siamese tweeling hun bedelnappen gevuld met wensen in slaap met de trein naar Lier op de ruiten racen regendruppels als doldwaze, geile spermatozoa tegengesteld aan de reis vooruit weg van de achtervolgingswaanzin boven maakt een camera een opname van de aanwezigen in de treincoupé voor de…

Klein fragiel fladder jij door mijn tuin op zoek naar de laatste bloem in deze late septemberdag alsof jij op mij wacht pak ik mijn camera vereeuwig jou daar ik het zachte licht van de zon en is jouw leven al lang vergaan kijk ik nog steeds naar de kleuren geportretteerd, vereeuwigd blijf jij voor altijd bestaan…

Het zou verbazen dat ze veinst ze kijkt de camera in, verwacht wellicht applaus of aanmoedigingskreten van een dolgedraaid publiek dat allang niet meer weet of zij de dame was die in verband werd gebracht met een timmerman, van wie Tim Hardin zong, door de Four Tops van de nodige soul voorzien ontastbaar als bedauwde rozen te zacht om…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

Ik leg mijn pen neer doe mijn camera uit laat de leegte vol ontzetting stromen wereldse tranen vloeien bij het aanschouwen van welke moeder houdt 't droog bij 't lezen over mannen die (zogenaamd) onze veiligheid waarborgen houden onderzoeken tegen daar gewin in 't spel is hoe ziek zij wij ?…

we moesten opletten hielden camera's en iPhones klaar het duurt maar even voor je 't weet is het moment daar een prachtig uitzicht gouden bergen, eeuwig leven wisten wij veel we waren pas halverwege nu is het te laat alles verdwenen uit het zicht de herinnering vervlogen soms zwart, meestal overbelicht…

Van hem is de uitspraak: “Wat nergens op lijkt, is echt” en het volgende gedicht: rotterdam is geen illusie, door de camera gewekt, rotterdam is niet te filmen, rotterdam is veel te ech.…

het meeste lawaai maken verbonden door een unie voelen ze zich super ze roepen en ze tieren, en sneren voor een camera. hou op en staakt het vuren of anders zullen we jullie kraken wat een een larie, wat een flop want zelf weten ze wel beter... hier kunnen we niet tegen op.…

toestel aan borst geklemd uit invalshoek van camera en haar ooghoogte legt zij talentvol de natuur bloot vanuit bewogen inspiratie etst zij het landschap in een totaalshot door fluitende wind pakt zij haar kansen in een onweerstaanbaar spel laat ze het licht glanzen als een engel in het struweel het bos bespeelt haar in juichende…

Nee schrik maar niet, word maar niet boos ik stond hier al een hele poos en kwam alleen iets dichterbij om jou in deze waterpartij in al je gratie te fotograferen en beslist niet om je te irriteren Maar naar mijn “sorry” heb jij geen oren, en terecht, want ik had je nooit mogen storen Na een haastige klik met mijn camera toeter je mij dan ook…

Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer tot een labyrint in Edelweiss, een kruidig cryptogram; als weerlicht door een camera vereeuwigd. Zij schenkt nog ongedachte perspectieven aan degene die zich laat beschijnen; hij kan dan verder leven zonder grieven. Het is een blauwe maan-dag.…

zij straalt als vuurwerk spreekt tot onze verwondering beweegt als zwanen ogen als candid camera's ze verzamelt filmpjes van haar glimlach in een geldkluis haar bedoelingen zijn als aardbeientaartjes als ze op haar vingers fluit komen eekhoorntjes toegestroomd ze trekt aan haar oorlel en bomen verschieten van kleur haar borsten…

de aangeslagen snaren verdwijnen in de stilte het ingesneeuwde leven onvindbaar blijft de voorjaarswind het prille niet wiegen kan de camera de dief is die de zielen steelt het vloeibare voorgoed overgaat in het vaststaande de ondoorzichtige vensters niet open gaan het huis geen pad heeft om naar toe te lopen de tak afbreekt…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

Via zijn lens werd de wereld Geïnformeerd Vietnam, Yom Kippoer en Cambodja Kwamen voorbij Philip Jones Griffiths Gaf met zijn hart aan de Fotojournalistiek een ziel Door middel van zíjn camera Zou de wereld moeten hebben Geleerd *Vietnamese burger, gelabeld (1967), n.a.v. een foto van Philip Jones Griffiths die deze week…

Er zit in de boom naast me een specht te sms-en wat zou hij toch zeggen ik hoor zijn duim op de toetsen slaan hij seint naar deze of gene of misschien wel naar de maan hij hip hopt van de ene tak naar de andere ik kan daar niets aan veranderen en kan hem met mijn camera niet verslaan even is hij in zicht en vliegt dan met zijn laatste…

In de cockpit klinken Wagner en Nirvana doelbewust doelgericht doelwit in het kader ruïnes even later van god verlaten karkassen levenloos ondoorwaadbaar oord straten opengereten gedrenkt in bloed in de val schreeuwen ratten hun wanhoop in de koele camera's van Al Jazeera allah en god knijpen het oog van de dag…

Als ik per trein door Nederland wil toeren Dan moet ik me begeven op stations Met van die grote billboards op perrons, Die mij in het geniep bekoekeloeren. Sta ik daar met reclame oog in oog - Zoiets bedenk je hooguit aan de toog.…

O camera. O beeld van welbehagen. Laat me van dit de antipode zijn. -------------------------------------------------- uit: 'De os op de klokkentoren', 1981.…

Haar beeld ontgroeid en nog het meest in haar gedachten zoekt zij bij twijfel naar de vertrouwde blik maar de jonge fotograaf van 3 kijkt even snel voordat hij achteloos op camera vastlegt wie zij is zij is de koele hand op 't warme voorhoofd en de knuffel die hem kust zij lacht met hem verzonnen woorden en hoort hem in zijn drift…

ze kende het huis niet voor ze hier kwam alleen van een foto in de krant waar de schrijfster die er woont langs het strand loopt in de wind haar ogen op een camera gericht als na een vraag een foto met op de achtergrond de helling waar het huis staat tegen begroeide rotsen onderbelicht door de mist uit zee of door de stuivende wind die…

In het licht van de leeg gewaaide januarilucht, de ijsblauwe zon net onder, de sterren lui en nog niet op, het doet er weinig toe hoe ik mij voel, met wie of wanneer ik de dag zal delen of dat ik er morgen nog zal zijn, of ik de ontnuchterende morgen kan velen, ben ik een makkelijk te verwijderen beeld op de hemelse camera, waarmee…