Alle inzendingen over Camille Vital Naquet

mag ik je mijn veldboeketje geven met sprankjes vitaal leven een toefje ritselkruid met paardenbloemensap voor ongerechtigheden van de huid een slinger madeliefjes geknoopt met jeugd twee rode hartendiefjes wat bella donna tegen helder licht verzacht het ochtendzicht mijn veldboeket bloeit zomerzon is puur een gift voor ons van…

Nu als aspiratie in de nacht in diep zwijgend verlangen naar jouw stoere schoonheid zoek ik de vitale betekenis van onze prille vriendschap onbeschreven zodat we samen verder kunnen schrijven over liefde het leven en de oorlog een ruwe diamant nog ongeslepen is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…

je bent van glas dat in zijn matheid nog maar vage beelden lacht waar het bewegen nog slechts een schaduw is van het echte leven je krachtige lijnen zijn broos en breekbaar door de tijd geraakt het kristal transparante heeft na vele jaren zijn vitale flonkering gestaakt nog ben je niet gebroken maar in de warme middagzon verstrooit…

Wie levenslustig gestorven is, kan nog dagenlang nadien, zijn levend zaad schenken, aan een vitale vrouw, die daarom vraagt. Hier is geen sprake van doodsangst, maar van doodgewone levensmoed.…

mag ik dalen in jou verdwalen voordat de laatste kus ons slapen sust we vlogen samen jij vitaal in diepste donkerblauw zo wolkenvrij je ging hoger dan je veren konden dragen ik relativeerde kwam je halen in dalen verloor ik ook de enig laatste wilde veer…

de droom in je stem heeft mij meegetroond naar vergezichten waarvan ik het bestaan nog niet wist waar ik bij iedere streek in een andere spiegel keek die toch nog deel uitmaakte van het landschap in een vitaal eigen vibreren laat de melodie van leven zich horen in zacht warme geborgenheid die druppelt uit een bron die al…

ik heb gestreden voor perfectie geleden onder foute kleuren in een vals perspectief heb met mijn penselen gebeden ze het fijnste linnen en de mooiste pigmenten gegeven maar het doek oogt dood en heeft de stilte van een graf onder een vale zon zonder vitale kracht toch hoop ik een dezer dagen de streek te kunnen maken die…

Mijn leven lang gewerkt in Klazienaveen Ik vloog van bloem naar bloem, dag in dag uit Mijn vitale functies gaan nu sterk achteruit En zo leef ik naar mijn pensionering heen In “Hersteloord Bargerveen” zit men al klaar Voor mijn gesprek met een Bijenfluisteraar …Het Drentse natuurgebied Bargerveen is ingericht als een hersteloord voor…

ik heb tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht…

ik zie je portret in licht craquelé uit scheurtjes in tijd lekt de kleur van pigment jouw vitaal moment heeft een waas van vergeten leven gekregen zelfs het mystieke van je lach is in diepte wat uitgevlakt ik probeer met de fijnste penselen iets van die magie te helen in retoucheren laat ik de jaren ontdooien zo dat je…

zie hoe lijnen elkaar verrijken in schaduw en contrast vormen in samengaan verglijden zich uitwaaierend weer spreiden punten lichten op in de vitale kleuren van het energierijk leven drink elixer uit heelal mijn muze is er al en straalt vergeten planeten kom dans met mij uit zwart naar rozerood om onze liefde eeuwigheid te…

Vergeeld, vergrijsd, verwaterd of verdrinkend in hun drank voor zo ver nog niet vergaan net als de idealen van weleer o ja, er zijn wel wat nieuwe maar die zijn minder intens dan de grote helden van toen minder vitaal dan de idealen waar hij ooit naar streefde ach, geef hem een echt ideaal waar hij acuut blij van wordt dan wordt hij vanzelf…

ik kende de kracht van je handen wist hun warmte voelde hoe energie overliep in raken laadde jij mij positief op mijn aura kleurde vitaal rood ver van dood waar in koele tinten eigen pigmenten klinken jij interfereert met licht en zon naar hogere niveaus direct uit de voor eeuwig onuitputtelijke bron…

Het is vandaag de derde februari Ik spel de krant, het nieuws is al weer oud Eng is het denkraam, 't maakt een mens benauwd Recht door dit alles heen zingt de kanarie Elk nieuw moment wordt rechtstreeks uitgezonden Nu blaast het door ons heen, een melodie Nog nooit vertoond, met stille euforie Urgent, vitaal, wie is er mee verbonden?…

In de stilte die de dood brengt leven frivole geesten om te dansen en te zoenen voor altijd zal ik je lieven er is geen einde voor dit droombestaan onze liefde is niet aan tijd gebonden : Hoor ik je weer aan mijn deur kloppen het zou de vitale deur van mijn hart kunnen zijn wat je nodig hebt is energieke liefde veel verder van…

heb handenvol zomer geplukt uit bloemen die in het wild hun kleur wilden bekennen onstuimig vitaal bloeiden zij dwars door elkaar hun knoppen op zoek naar de zon wat ongeordend leek bleek een proces waarbij ieder op de juiste plaats in bloei werd gezet ook hier in dit onbekend paradijs geeft natuur zijn schepping en schitterend geheim…

Mooie cocotte(>) Met haren in wrong op hoofd Geen klassieke schoonheid Een Ierse cocotte Erotisch uitdagend Delicaat kleurgebruik Een inkijk voor de Beschouwer wil niet vlotten * De reus: ca. 1810/Francisco José de Goya Museo del Prado/Madrid De kathedraal van Chartres: 1830/Jean-Baptiste Camille Corot/Musée du Louvre…

Vertel me van de liefde die altijd blijven kan en die haar weg zal vinden naar mijn verkilde hart Laat mij weer voelen warme tederheid voorzichtig ontdooiend de bevroren stroom Die vitale levenssappen ooit een bruisende beek te lang met harde knuisten in een ijzige knelling hield Vertel me van de liefde die altijd blijven zal maar…

een vogel brak uit zijn lijst plots was het uitzicht helder geen wolk sprak hem aan geen deur geen raam in het grote gebergte er was nooit één verhaal wel een eeuwig verlangen naar schitterende zinnen dansend op wankele schouders het ontginnen van de mijn de omweg naar de waarheid met vingertoppen betast uit vitale wanhoop…

daar ligt ze dan te wachten op haar dood (te smachten al) ik voel dat ik schrik de kleur in haar gelaat en die gelaten blik vredig maar ik ben totaal buiten zinnen de weg kwijt God weet waar het is dat kruid, het mineraal dat haar weer vitaal maakt en haar voorgoed terughaalt als U voor Moeder Natuur de zevende…

voor de koude teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend…

Het is werkelijk verontrustend dat je mijn naam niet kunt onthouden dat je me Bernard noemt in plaats van Hans het is in mijn dromendans die vitale werkelijkheid van jeugdig falen onbevangen in toekomstig dralen maar ik geef niet op er is nog voldoende drank om op te zuipen er groeien nog stille bloemen in de dakgoot van de tempel…

je wuift lente met zomerbloemen bloeiend in je hand jij woonde al jaren aan de andere kant waar wij modderen in sneeuw en ijs geeft winter spaarzaam een groen kleurtje vrij in zon en op jouw zuiden maar bol en knol hebben in herfstig rust elan vitale kunnen vergaren in lentepril gaat onze kleur en geur het jouwe weer evenaren…

Heb jij dat ook als zestig plus Je jongeheer die geeft niet thuis Je stopt hem weer in je wapenhuis En denkt: een andere keer maar dus Maar strijdbaar als je altijd bent Koop je wat pillen op de hoek Erg duur, maar als een echte vent Duld je geen oorlog in je broek En neemt cialis of een blauwe De vitale opa van weleer, Gaat plots…

Vroeger vitaal en ook nog slank. Nu geen zin meer om verder te leven. De maatschappij kan hij niets meer geven. Er zit een man in het park op een bank. onverzorgd, de kleren omgeven door stank. Door voorbijgangers wordt hij vermeden, niet wetende hoe hij heeft geleden. Er zit een man in het park op een bank.…

Vitaal tot het laatst doof je langzaam uit maar je taaie volharding zal nimmer luwen.…

je haar piekt niet meer nu het herfstig is gesneden in een schitterende mêlee van lichtend grijs en het nog zomers opgelichte blonde bruin het is de nonchalante val die vitaal jeugdige krachten genereert volume geeft en in haar speelse eigenwijze tijd wat kleine lieve stukjes hemel presenteert waar donker dekkend uit dichtbij…

Ik loop dan een stukje met jullie op, dan word ik weer jong en vitaal en haal een oude brutaliteit in m’n kop: Wil jij misschien met mij verkeren?…

jij was als een bloem die blijdschap kleurde liefde geurde uit haar hart tussen onkruid en stenen bracht jij bij slecht tij jouw vitale genen tot vrucht ook zij zijn opgeschoten in regen en wind uit een woelige lucht pas later hebben ze de koestering van zon genoten de kopjes bijeen gestoken door samen groeien hebben zij jou hun…

Ook hier voel je vitale energie. Ook hier wordt een mens bescheiden. Sequoiadendron giganteum is verleden, heden en toekomst. Zijn belang is ons aller belang. Bescherm. Koester. Verwonder.…