Alle inzendingen over Confetti-feest

Confetti van de bomen Waait op mijn jas Feestelijk gevoel Ik ben zo in mijn sas Zomaar uit het niets Een confetti-feestje op de fiets!…

we moeten zijn terugkeer vieren er een feest van maken zijn er voldoende slingers in huis voor als hij straks thuiskomt en zijn driften weer voor even heeft beteugeld confetti, die we omhoog werpen en dan als stuifsneeuw op zijn dronken harses zien neerdalen een bedwelmde man valt om ligt stil, bedolven onder olijke vlokjes sneeuw…

We vieren elf in plaats van tien Tien is te gewoon; we hebben 't laten zien 't Narrengetal betekende elf dagen feest En niet voor niets als u verder leest 't Startschot, zo klonk 't, kwam uit kanonnen 'n Wervelende show met confetti en ballonnen In actie kwamen vuilnismannen en kinderen om feest Te vieren Verenigingen, bedrijven, B.N.…

mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw handen stonden waakzaam in het huis op wacht je had nog zoveel om te leven in wat je later had ontdekt genoeg om stoffer en blik een schrobbering te geven het was te laat kon jij maar opnieuw verwekt ik zou dan confetti…

Hadden wij dromen, liggen die als confetti op de nieuwjaarsvloer.…

Bloesem van bomen dwarrelt neer als confetti het is weer lente.…

Door kieren en gaten, laat koken die zon - verbranden in zenit verschoten gedachten uit fletsblauwe nachten tot kolkende bron, dan zindert het feest dat de zomer begon.…

op zo'n soort vondst zou ik mijn zinnen willen zetten "als velourszachte woorden die ontluiken van de knop tot een wonderschone bloesempracht die zachtjes dwarrelt als confetti" dan pas is het voor de dichter feest…

Een mens oogt engel als een handvol confetti hier plots neerdalend. Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…

de nieuwjaarsklokken luiden blij gezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint op 't oudejaar werd gefuifd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek al dagen ligt een vernieuwde planning klaar laat…

Het is hier zo stil terwijl vlak achter mij een soldaat een jongen als confetti verstrooit. Een bodemloos tegoed aan tijd verwijdt het land, en elke stap past zomaar in de voetstap van een dode. Het is hier zo groen.…

en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in sporen van de beeldspraak van de tijd om de juiste klank te vormen, blijft een kwestie van een goede smaak…

De nieuwjaarsklokken luiden blijgezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint waar in de nacht gefuifd werd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek een vernieuwde…

non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt elk detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven kunsten, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot confetti…

en uitgestrooid over het pad van een beeldverhaal, elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had en wat ik niet schrijven kon uiteengespat in een woordenveld, zwermen confetti gezaaid in de sporen van de beeldspraak van de tijd om de juiste klank te vormen, blijft een kwestie van een goede smaak.…

Nachtvorst op het gras, terwijl de krokus zijn kop laat zien. Is de winter van pas of de lente te vroeg misschien. Het voorjaar geurt op en de dagen gaan langer zijn, moeder natuur op haar kop, de merel zijn nest te klein. Wat een drukte alom, gefladder heen en weer, Japanse kers in blom, de kachel hoeft niet meer. De lente vergeurt, het…

Bubbeltjes en kriebeltjes Dwalen door mijn geest Stil ontwaakt de liefde Terug van weggeweest Dromen komen tot leven Glanzen midden in de nacht Maken woorden overbodig Zolang jij maar naar me lacht Met jou word ik onstuimig Ben ik niet meer te blussen Met een knipoog naar morgen Strooi ik confetti op Mn kussen…

Uit, " Wind vol confetti" Pama…

scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti…

De roos die als confetti op zijn schouders sneeuwde, de slierten lang gehouden haar - resten serpentine om de leegte van zijn schedel op te sieren -, de schamele guirlande van zijn baard die de krachteloze kin bewimpelde: ontluistering die ik herken in bange ogen blikken van zelfbespiegeling. -------------------------------- uit: 'Echo…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

Acht dagen in het jaar duurt deze lentetooi, de halve buurt is uitgelopen wachters zuchten o wat is ze mooi dan valt ze uitgebloeid als confetti over ’t groen, zo opent deze tango in feestkleed het seizoen.…

Tussen confetti waaien letters van het Woord die samenbindend meer dan letters zijn, vormend een sneeuwend confettigordijn Waar naar de letter vooral wordt gehoord zal de bruid niet in wit mogen gaan In vreugd en vertroosting van het Levende Woord wordt genadig de Bruidegom getoond die zijn bruid wit als sneeuw met zijn liefde…

Je huid is het glanzend papier Je ogen het verwonderde kind Je krullen de dansende slingers Je sproeten de gestrooide confetti Je billen zijn natuurlijk de ballonnen Je lach de vrolijk zingende visite Je wipneus de kers op de taart Je hart het huis waarin wij kunnen vieren Liefste, jij bent het cadeau van mijn leven…

Ongenodigden hebben geen enkel idee – wat wie hier graag wil.…

'De stoet der zotten' is weer uit het zicht verdwenen Prins Carnaval met zijn gevolg en allerlei bontgeklede muzikanten Confetti, serpentine daalden als regen op ons neer Oor en oog mochten we de vierders lenen We kennen uit ons hoofd de kleuren van lawaai Het blijft fraai en is het niet het interessante?…

Toch geen bloeiende krokus in de tuin, wel confetti op de grond. Terwijl ik die warmwensen via whatsApp verstuur naar de buren Denk ik : het is goed nieuws voor onze energiefacturen……

Afgesneden door de dichtvallende deur wordt muziek slechts windgeruis De ketting klettert op de keien ik stoot mijn kets vannacht de tweede keer de fiets zwalkt met mij door verlaten wegen richting niets Ik schreeuw kreten tegen de storm maar wil terugzweven naar het feest om te dansen in jouw ogen helder , maar te zelfbewust stralende…

Ik moest de Hema in. Voor vruchtentaart. Goed en goedkoop. Want junior verjaart. Als je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw dan wil je wel naar huis. Naar die van jou. ------------------------------------------------------ uit 'Voor de goede orde' van Anton Korteweg…