Alle inzendingen over Cupido

Toen u mijn zuchten steeds mijn liefde kwamen melden, Die ik herkomstig zwoer uit uw volmaakt gezicht; Toen ik geen godheid had dan u en 't minnewicht, Die ik tot Afgoôn van mijn ziel en zinnen stelde. Toen ik in proos, en vaars uw grote glans vertelde, Die ik veel schoonder vond dan 't hemels zonnelicht. Toen mij de weedom van een dodelijke…

Indien gij u zegt te branden Door een lonkend aangezicht, Of door twee ivoren handen, Vriend! zo is u 't hoofd te licht: Want de min heeft geen vermogen, Noch in handen, noch in ogen. Liefde krijgt alleen haar luister, Uit het schoon en glinstrend goud; Zonder dat zo is zij duister, En geheel verflauwd, en koud. Had Cupied geen…

De muzelman weerstaat god Bacchus, De monnik god Cupido; Men biedt die goden trots: God Hypnus slechts is onweerstaanbaar; Hem volgt, gedwee en willig, En turk en kloosterling. De wijn baart dronkenschap, de liefde Onkuisheid; maar het slapen Schenkt nuchterheid en tucht.…

Over een stoel lagen enige kleren, Cupido raakte mij volledig vol. Haar hand was zo teder op mijn arm, terwijl haar mondkapje zo lief bewoog. Op dat moment kreeg ik het zo warm, waarna ik op alle vragen loog. Een kwartier lang mocht ik bekomen – zat ‘k enkel nog van haar te dromen.…

Onrustige nacht Passionele gedachten Dagen verstrijken Weken vervliegen Vlinders fladderen in 't rond Dromen behagen Maand na maand passeert Beelden spoken door het hoofd Niet te ontwijken Jaren gaan voorbij Doen verlangens verwaaien Dromen vervagen Een leven verder Nieuwe kansen, nieuw begin Cupido treft doel…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

God, Cupido, Thor. -------------------------------- uit: 'Buigzaamheden', 2002.…

God, Cupido, Thor. Zo denkt men zwijgend dat er in het begin iets geweest moet zijn waarmee het allemaal begonnen is. --------------------------------------- uit: 'Buigzaamheden', 2002.…

Over de toppen van de horizon vomeert een regenbouw dauw slaapt verder in het bekken van de rust Vreemde kabouter gniffelt onbezorgd over zijn terracotta kluis ziet grijnzend onweer verschijnen Ongrijpbare cupido voor geldwolven springt energiek recht uit zijn klaveren bedje voelt de eerste druppels al en vlucht naar binnen Donderwolk…

Een wild fantoom van zang stijgt op uit lang vervlogen erotiek de vrucht van samen die ons kon bekoren Gij vroeg was deze hang een zucht van kundalini's passievrucht of was ze puur uit cupido geboren Ik zei het kan geen weemoed zijn geen terugverlangen heimwee vlucht in een melancholie eerlang verloren Ons samenzijn…

Dan Cupido wil met gonst mijn lust bedelven: Want vliedende voor haar, die om mij zucht, En volgende naarstig, die voor mij vlucht, Zo strompel ik rechtevoort over mij zelven.…

een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige dromen over tedere nimfen en eeuwige jeugd maar de weerwolf is er ook en ik slaap deze nacht in zijn bek terwijl zijn tong mij toedekt Cupido…

Ik denk dat ik escape in amoureuze avonturen erotomaanse escapades zeusiaanse zevenmijlen zeven zeeën tegelijk Lavendelhoning vlinderende geurenspreidende odeuren eennachtijs festijn van lotus flora's mysterieuze geuren Godennectar ambrozijn hemelklank van libido amor liefdes schijnbeweging zoetgevooisd als cupido Verwacht van…

in houden van zit veel besloten het omvat vooral wisselende seizoenen cupido is er vaak op een onverwacht moment of je wordt door fonteinen vol gelukzaligheid verwend doch ook wat in liefde wordt gegoten blijkt vaak een droom of is onwerkelijk verwachten met lege woorden als versleten schoenen en stilte die…

Nou nee, zij brak in  honderdduizend stukken En zag haar waardigheid te gronde gaan Jij kon haar liefde niet beantwoorden Om redenen die er niet meer toe doen Zij ging er merkte zij aan onderdoor Moest loslaten, verbreken alle koorden Zij gaf aan Cupido een afscheidszoen En gaf aan Venus' eindadvies gehoor…

Werd je wakker vannacht Overspoeld door gevoel Onbevredigd verlangen Luchtledige handen Konden we leven Ons lichaam bewegen Als in de droom Van l'Image du jour' Met Gratiën Nimfen Onbereikbare idylles Hunkerende belles In uitdagende posen Als cherubijnen Uit Gods paradijs Met Cupido's pijlen Bonzend hart Vuur en vlam Oh…

de schandpaal genageld Met vet en eigeel op haar kleed Slaapt zij met versteende lippen Het ooglid valt lodderig dicht Zij was iets waarnaar ik gis Een vermoeden dat me ontglipt Nu haak ik met lege klauwen naar lucht Een tamme wolf met een heilige honger Haar wangen, een wassen zon Haar huid, een belofte Ik lik het pril zout van de dij Cupido…

Een leeuw en een schorpioen zijn we, tezamen een tweeling en een weegschaal, soms steenbokkend of kleurenblind stierig, mekaar bekampende boogschutters maar met pijlen van Cupido. Door jou voel ik mij thuis in mezelf … een 4 Sterrenhotel.…

fragile sneeuwklokje Zo maagdelijk wit, zo rein en puur Als het hart van het kind Dat spelen wil in sneeuw die niet meer is De grote mensen spelen hun eigen spel Met harten van rood Waar vuur en passie oplaaien In opmaat naar de lente Heilige Valentinus Beschermer van prille liefde Die steeds weer op ontluiken staat Cupido…

Diep gezakt in borrelend bagger Verzwolgen in droesig drijfzand Drassige grond die anders wordt gekoesterd Als basis voor een hongerend liefdesleven Nu zijgt het vooruitzicht tot peilloze diepten Waar genegenheid is verbannen Naar onbereikbare vale vlakten En waar Cupido wordt verafgod als Satan Word ik eniger tijd uit deez' zompige grond…

De wind fluisterd hoorbaar je naam De bomen wiegen heen en weer De regendruppels verklaren de liefde op het raam Ik mis je en dat doet zeer Het sneeuwt en buiten is het guur Vroeg donker, sneeuwvlokken tegen me gezicht Mis de passie, mis het innerlijke vuur Cupido`s pijlen zijn verkeerd gericht Vogels fluiten,bijen die zoemen Lammetjes…

O, machtige Cupido, schiet nog eenmaal een pijl voor mij af, recht in het meest begeerlijke doel van dit dwaze heelal. Doe voor mij die bloem ontluiken! Laat die harde tepels in mijn mond glippen! ze zijn malser, heerlijker dan haringen!…

Het eeuwige licht doorklieft de duisternis van al het voorgaande, de schone taal heeft zich vergist, deze taal is ongrijpbaar, indringend, alle zielen treffend als de blote Cupido met een pijl vol onaardse weelde. Nooit eerder ziet men God zo naakt, zo arm, zo erotisch, zo artistiek.…

ik liep er zomaar tegenaan het voelde alsof het heel gewoon was zo vertrouwd zo fijn zo aangenaam een traan een lach een oogopslag zorgt nu mijn leven aan dat zijden draadje hangt dat cupido mijn hart weer steekt ben jij het dan die mij straks vangt als dat draadje misschien toch breekt?…

Velen hebben je muziek omarmd als waren ze geraakt door Cupido, muziek waar de soul vanaf spat, duidelijk met geniaal stemgeluid, in alle klanken zie je beelden van hoe het werkelijk is geweest, hoe de outlaws hun kostje steelden, rangers reageerden als een roofbeest, hoe de vogelvrijen botsten op onkruid, laffe vallen en oergemene overmacht…

evenzeer verliefd op mij, misschien Valentijn, ik ga ‘t je maar toevertrouwen ik wil namelijk dat jij mijn gedicht brengt Zeg haar, ze is een fantastische vrouw en een flink pak slaag voor wie haar krenkt En tja Valentijn, ze is om van te dromen zo fraai worden ze nu niet meer gemaakt Valentijn laat liefde in haar hart stromen; Zorg dat Cupido…

Het onderdrukte verlangen blijft ons tergen en zelfs na vele jaren smeedt Cupido ons weer aan elkaar, komen de vulkanen weer in beweging en doen wij opnieuw minstens weer aan astraal vrijen.…

Achter de zuil van Guillaume Apollinaire kun je mooi Cupido-pijlen afschieten op slenterende wandelaars met bedrukte gezichten. Ze in vuur en vlam zetten achter het graf van Gérard de Nerval. Zou hij prima vinden, deze grootmeester. Bij het graf van Amedeo Modigliani laat ik mijn schoenen achter, ik weet ook niet precies waarom.…

Want cupido's pijl was hetgeen dat mij doorboorde. Mijn gevoel op dit moment is niet te beschrijven. Verdrietig, verraden en verloren zijn de beste woorden. Men zegt dat de liefde één groot spel blijkt te zijn. Het begin is euforisch en utopisch en nog meer, maar het einde doet altijd verschrikkelijk veel pijn.…