Alle inzendingen over Dag van de Moedertaal

O dag, waarom die wijsheid en niet spelend in de nacht verdomde dag, steel niet mijn dromen noch de vrouw waar ik naar smacht. Het zwart-wit beheerst mijn denken en frustratie zet me klem, mijn gevoel zit stil te wenen want mijn hart verloor de stem.…

De kranten vertellen: de oorlog is over - en hoe het gelukt is, dat wij zijn bevrijd. maar hier is geen water en niets meer te eten geroofd of gestolen zo zijn we bevrijd. ik bedel om drinken bij vreemde soldaten geweer in de aanslag want wij zijn bevrijd, verminkt en vernietigd. Hoe lang zal het duren voordat onze wonden geheeld…

Pijnlijk laten bloesems hun schoonheid los Vogels roepen je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat Aarde bedekt de werkelijkheid De zon verschuilt zich in verbijstering Trappers vertragen de weg Plassen verdriet takelen zich omhoog Vermoeide wind baant zich een weg Bomen hebben hun leven weg gegeven De kist omsluit ons leven.…

Een dag die zijn zwarte broer lijkt bouwt met zijn ontwitte tanden van ijle lucht, een kooi de wolken van zijn gedachten smelten in zure druppels, ze sissen op het rozenblad, dat verdrinkt in een metamorfose tot netel zijn ijzige adem snijdt de grond onder mijn voeten tot blootgapen van de wonde het bloed klampt vluchtend om mijn trillend…

zo klein en zo voorzichtig zo broos en ongerichtig zo lief zo rose zo teer zo heel volmaakt en meer na al het lange wachten beleven in gedachten van al wat komen zou kijk ik naar jou en weet dat ik dit nooit vergeet dit eerste moment met jou ik fluister zacht je namen voel mij vertrouwd zo samen en kijk naar jou…

weet je nog van een dag samen (gezegende uitzonderingen) maakten we een klasseweek een voormiddag met rustig maan- en dinskarakter de middag had een woensgangetje en donderse siësta-uren gleden mooi in vrije stijl naar zaters later en dat bleek tedere zon te zijn en als het even kon bleef ook de nacht daar deden we dan een maand…

Een vader wordt te weinig in het zonnetje gezet Een vader is een kameraad maar is door zijn werk zo vaak druk bezet... Vaders moeten vaak de ´Boeman´ spelen... Vaders worden verafgood of verguisd Vaders moeten straf uitdelen en dat vind ik erg onjuist Vaders,zijn onmisbaar voor hun kind´ren Groot en stoer en weten veel…

ik groet de koning met gebogen hoofd een serene stilte de stemmen geroofd de zon nog onder mijn ogen gericht op de koning der bomen nog buiten het licht een aarzelend fluiten heel even, heel zacht betekend het einde van de stille nacht het koor zwelt aan het duister verdwenen de angsten ver weg de wonderen beschenen…

een dag zonder jou is een dag zonder licht een gelaat zonder gezicht eenzaam en stil en koud en kil een dag met jou een hele fijne geur opstaan met een goed humeur de ganse dag jou verwennen mijn liefde voor jou neerpennen een avond met jou genieten van elk moment dat je bij me bent jouw tederheid ervaren in jouw mooie lieve oogjes…

Als ik één dag God zou mogen zijn, Dan verloste ik iedereen, iedereen van pijn Als ik éen dag God zou mogen zijn... Dan zou ik alle tranen drogen, Naar ziekenhuizen gaan En zeggen: Kom, Je bent weer beter en kan weer naar huis gaan Als ik één dag God zou mogen zijn...…

Eerst was er het vergeten van kleine dagelijkse zaken die langzaamaan verergerden en jou verdrietig maakten Daarna ging het wat sneller en kreeg de ziekte vat op jou, onze sterke moeder die nooit een ziekbed had. De pijn om toe te moeten kijken toen jij nog met vlagen wist dat je geheugen minder werd op den duur zelfs werd uitgewist.…

Gedenk de dode dieren van vandaag: De kippen en de varkens en de koeien, Die men vanwege ziekten uit moest roeien Of die verdwenen zijn in onze maag En denk in het bijzonder aan de zwaan Die ook al wordt bedreigd in zijn bestaan.…

Ik zie de ondergaande zon in je ogen, die langzaam lijken te breken. Ik kan je nog niet missen, lief, blijf bij me, wil `k je smeken. Ik hou je hand vast, stevig in de mijne; ik streel voorzichtig huid en haar. Zolang ik je vasthou kun je niet verdwijnen, blijf bij me, lief, nog even maar. `k Heb jou nog zoveel te vertellen; je kijkt me…

Zo lief, zo liefdevol Tot het einde bleef je geven Ondanks alle verwardheid Behield je de liefde voor het leven Dank je voor je warmte, voor alle aandacht en je gein Ik ben trots op wie je was Dank dat ik je kind mocht zijn…

Ben alleen in de kamer Ga zitten op de grond Tranen branden, sluit mijn ogen Voel een trilling rond mijn mond Haal je sleutel te voorschijn Steek hem straks nog eenmaal in het slot Aan al het goede komt een einde Maar wat komt dit einde vlot Dag lief huisje, ik zal je missen Ik moet nu ergens anders heen Een andere stad een ander huisje…

dagen vol hoop en dagen vol verwachting dagen waarin alles een ballade leek dagen dat droefnis de vreugde opslokte en dagen die op hun sterfbed niets meer waren dan een verlossing ik bundel ze in een woord dat niets kan doen dan zichzelf zijn en zachtjes om jou smeekt…

Het jonge boefje onder voorarrest gaat voortaan overdag naar school of werk. Op deze wijze stelt men paal en perk aan invloed waardoor hij vaak wordt verpest. Zo stuurt men ’s ochtends al dat jonge gajes dus van de ene naar de and’re bajes!…

Ik slaap vandaag een gat in de dag Geen afspraak en geen visite verwacht Ik hoef voor niemand meer naar de kerk Ik ga voor niemand vandaag aan het werk Slaap maar lekker door Ik slaap vandaag een gat in de dag De club speelt uit, ver weg, dus het mag Het is zondagochtend en er is niks te doen Of vind jij dat ik mijn tijd maar verdoe ?…

Maar duiven vliegen nooit naar grijze kusten ze laten zich in bonte kleuren verven zodat ze op spechten lijken tikken zomertijden weg de tillen staan leeg er druppelt bloed het afgehakte kopje reikt oogloos naar de sterren die zachtjesaan verdwijnen tussen wiekgeklapper en vale maan het wordt herfst een laatste vlinder waaiert versleten…

De zoete geur Van de nazomer Zacht gekleurd in nevel In de vroege morgen Heerlijk koel De zoete geur Brengt ons samen In de nazomer Warmen we ons Aan de heerlijke warmte De zoete geur Brengt ons liefde Die wij samen delen In de zachte kleur Van deze nazomer…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

zijn zacht jouw ogen strelen je haren beroeren een briesje zo zacht zal ik zon zijn jou in warmte omhelzen zorgen laten verdwijnen in jouw hartje schijnen schenk ik jou de maan als hoop in het duister omringd door sterren met zacht gefluister wil jouw droom zijn dat hart van je voelen de traan in jouw lach elke dag…

werkelijk van je hou Wat een pijn ik moet verdragen Hoe koud en leeg mijn wereld is Iedereen had zijn mening Over ons en ons bestaan Maar nu ik je heb verlaten Staat er niemand voor me klaar Misschien is dit voor hen dan wel het allerbeste Maar ik verlang nog steeds naar jou Tranen lopen uit mijn ogen En niemand die me troosten kan De dagen…

. __________________________________ DE EERSTE MEI Viert hij wel vandaag de dag van Lenin Die ene Revolutie van oktober Voert hij wel een rede, lang en sober De zegening verheerlijkend van Kremlin? Het Rode Plein blijft leeg de eerste mei Voor Kiev staan ze nu in lange rij...…

Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd, graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden, die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien Het meer van woorden waaruit mijn vader put is aan het verdrogen en het water is troebel en donker. De laatste vissen happen…

Wat kan een dag je dan onverwachts geven dat je dat zomaar plots mag ontvangen, kan dat je gemoed dan iets laten verweven waardoor je je hoofd niet langer laat hangen.…

als vandaag zou verdwijnen morgen niet meer verschijnen een lach zich wil verschuilen in tranen nog te huilen een ster de aarde raakt de wereld liefde smaakt bloemen niet meer opengaan dromen in de stilte vergaan zal een stem in zacht gefluister jou leiden door het duister waar een dag verdwenen gisteren was verschenen…

de lente is de ochtend van het jaar. een vogeltje speelt voor wekker en er staat een ontbijt van geuren klaar. deuren en gordijnen gaan open en het mooie meisje wast haar haar ze kleedt zich in lentekleuren, en ik huppel over een bloementapijt naar haar. de zomer is de middag van het jaar. de wereld is op z’n heetst en harten smelten…

Dag pen, je bent zwanger van tekst. Van kleine lettertjes, lieve woordjes en volle zinnen Dag pen, wat wil je schrijven vandaag?…

Wanneer de nacht de dag bevrijdt vanuit haar duistere onderkomen hevelt het licht mijn diepe dromen in ontdekking van de werkelijkheid sluimerend voel ik me misleid omdat ‘n leven mij werd ontnomen waarin ik zonder me te schromen kon dwalen door een eeuwigheid ontdaan van zorgen, pijn en strijd zonder knellende banden die tomen wandelde…