Alle inzendingen over Dagen

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

buiten de tulpenboom enkele bladeren slechts intens gekleurd geel het oude huis verstikt in loden leegte de trap naar het vertrouwde boven bezweek onder doodse stilte we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt de tijd kan niet helen ik hoor je in mijn verlatenheid nu je er niet meer bent buiten de tulpenboom er komt geen dag dat ik niet…

het volk het wil dromen bij dag en nacht meedraaien in een strofenkolk waarin het naakte bestaan tijdelijk wordt verzacht of de kunstenaar in het vlees steekt met uw eigen dolk als dan de avond valt en bundels zijn versleten doe ik de gordijnen toe ik wil van geen rijm meer weten…

Ik wist het, maar had me gezegd dat je zo vroeg vertrekken zou in het donker, ik sliep nog. Ik wilde nog iets kwijt over de pretogen van mijn broertjes verjaardagshond, kamperen in de tuin, stilzitten, kauwen op gras en klaver, de maan uitzwaaien in een warme slaapzak naast jou. Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien,…

als de kralen van een paternoster glijden de dagen gestadig door verveelde vingers nu alle uren even lang duren geen dwang bevatten noch vlucht nadert snel het geduchte moeras waar de jaren wegzakken in vergetelheid graaien handen vertwijfeld naar houvast maar verdwalen in het drijfzand der herinnering…

meesterlijk zonder twijfel de welving van je borst die ik verlang en ’t leven stroomt iedere morgen dans ik mij dichter- bij het dal dat jouw schoot op mijn buik vormt barst blindelings open - ik wil ons elke dag.…

en zo worden zelfs onze lichtste dagen bezwaard met leegte…

Ik wilde dat je praten kon, dan zou ik luisteren Ik wilde dat je horen kon dan zou ik vertellen Ik wilde dat je kijken kon, zodat ik je kon laten zien dat de wereld nog zo naar niet is. Ik wilde dat je voelen kon dan zou ik je aanraken Ik wilde dat je wereld groter werd in plaats van kleiner Maar ik neem je mee zolang niet…

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

in de hoop dat groen opnieuw geboren wordt ze kromt haar rug en graaft dieper trekt brede vorens in het land plant haar voeten tussen de regels en poot kleuren in het rulle zand kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje het is de wereld, de wereld draait door zegt ze, en even zie ik in haar ogen weer het licht van wijsheid, groter dan de dagen…

Wie ’t leuk vond, en wiens dag ik soms verpestte: u allen wens ik hier het allerbeste.…

Een ruikertje of een delicatesse Een live-album cadeau van Lynyrd Skynyrd De baas wordt vaak aan deze dag herinnerd Door zijn eigenste secretaresse Want al is het dan vandaag opnieuw dé dag Een beetje prijzengeld afdwingen mag…

in de lentezon vertoeft dagpauwoog tussen winterviolen…

Gein moet je trappen, gewoon omdat je dat wilt en lachen vanzelf omdat een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.…

Ach moeder toch, ach moeder lief, wat ben ik razend op die dief die elke dag een stukje pakt van jouw verstand, eens zo intact.…

Ik word door camera’s geregistreerd Durf wat ik vind nog nauwelijks te zeggen Men weet mij duizend regels op te leggen En in mijn stad word ik steeds gefouilleerd Hoera het is vandaag de vijfde mei Ik woon in Nederland, dus ben ik vrij!…

Ik staar naar het laatste teken Dat jouw aanwezigheid verraadt Een afdruk in een stoffig pad Herinnert mij aan het verraad Gekwetst door zielen Gillend in het duister Kruipt ze door kamers Hopend dat er iemand luistert Zwakke woorden Proberen verdriet te overwinnen Je ziel geef je weg Opdat we opnieuw kunnen beginnen Duizend demonen…

Over de dwaze dagen van hartenkreten die navrant verstilden over glooiend land en in de storm van een hand zich stoeiden met de som van vragen En zo de dagen zijn vergeten en een glimlach zich verbrandt aan dat wat rauw versleten door de zeug werd doodgebeten en in weemoed, schooierij door honden werd bestand Over de dwaze dagen van…

meer krijg je niet net voldoende voor verdriet en dan moet je kiezen na een leven verliezen wat laat je achter voor de eenzame wachter word je gemist liggend in een kist of ben je het gesprek van de dag verbrand tot op het bot, fijnstof mag ?…

vrouw, waar ik zo ontzettend veel van hou En alle dagen, alle, alle dagen, denk ik alleen nog maar aan jou.…

Het was zo na de zesde dag en na het scheppen van de vrouw dat Hij met vergulde lach nagenoot van wat hij zag en nog staande in de kou een heel klein luchtje scheppen wou Het paradijs leek nu echt af en niemand die Hem iets verweet tot de duivel -echt heel laf- aangesneld kwam in een draf en nog steels in God zijn zweet twee muggen bij…

Wil met je delen m'n nieuwe dag...…

Lang geleden zagen wij hoe maanlicht van de hemel gleed laag gedragen door het staren in een rimpelvrije vijver we dachten dat de dag geen licht verdragen kon althans de glans niet die in nacht geboren werd nu zien we slechts nog duister water oppervlakkig fronsen en onze morgen daagt geen schijn zelfs niet zijn eigen dromen…

het was allemaal voorbedacht de fanfare speelde de dichter schreeuwde de trompetters en de trommelaars vielen perfect in de dressuur allemaal tegelijk muisstil je kon voor een moment messcherp zijn verheven liefdeslied horen dat kwam er dan even boven uit hij stond zo te zweten dat je dacht man hou toch op je voelde hem door je huid je…

zilverzacht glanzend haar omlijst je lieve trekken rond diepbewogen ogen neus en mond jouw lijnen zijn gegrond in toppen en in dalen waarvan jij nog verhalen kunt door en door ervaren gekende bloei verloren bekoort nu zijden huid ruim gedrapeerd om je wezen blikken die het bewuste lezen waaruit ze zijn geboren…

aan de arm van inspiratie liggen woorden geknoopt later op papier staat er zomerzotheid ondersteboven in iedere vezel ontwart de knoop tot enkel jij…

Een plaatje was je echt die dag dat mocht ook ieder weten je trouwde immers in een jurk die niemand kon vergeten Twee duiven hield je in je hand en liet ze daar uit eten toch jammer dat zij in hun vlucht jouw jurk onder scheten…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

Je sprong huppelde struikelde en viel spuwde blies beukte tegen kademuren en ik ik stond daar aan de rand nat te worden likte zout van je lippen smulde lachte speelde toverbal met je tong en we smolten we versmolten iedere avond ballerina in een pose voor de zon wist ik dat de nacht later nooit meer rond zou zijn als toen geen…

Heel nieuwschierig sluimert de ochtend op mijn ogen gaan over het land veel dauw erop de dauw wordt meer naarmate de zon hoger staat en verdwijnt als het avondrood zijn gloed straalt Verhelderd wanneer de zon achter het water verdwijnt dan komt de maan wat somber boven die half schijnt gevoelstatig zo hoog daar achter de sterren verdrietig…