Alle inzendingen over Dagje moeder

op de klok gelijk wentelt zij naakt gespreid in het hete rulle zand ondanks de hoge factor raakt het vlees in no time verbrand en ik, ik lik het zout van mijn lippen na een dagje digitaal knippen…

Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

Heel stiekempjes lijkt het mij wel eens fijn Eén piepklein dagje terminaal te zijn.…

Opnieuw een dag voorbij Opnieuw was daar die pijn Morgen weer een nieuwe dag Kon ik maar blijven slapen Even een dagje overslaan Een hele dag niet bestaan Wanneer houdt het op Wanneer komt die dag dat ik me niet verstop…

Ik ga er deze week  maar niet op uit En blijf uit voorzorg hele dagen binnen De zomer mag dan eindelijk beginnen Maar die schijnt te gevaarlijk voor mijn huid Nou is het hier 1 dagje lekker warm En ja hoor, een  journaal vol zonalarm!…

Voor Albert Een kind ben je nog, En je begrijpt niet helemaal Wat de tandarts bedoelt Als hij zegt dat je met jouw Manier van poetsen de Goden gaat bezoeken - Lijkt je op zich nog niet Zo'n gek idee, kleine guit, Misschien wordt dat wel Een spannend dagje uit!…

Ik wou dus wel eens zien hoe het bevalt Mij nou maar eens een dagje te vervelen Nou, reken maar dat dat verrekt veel scheelt: Die dag heb ik me kostelijk verveeld.…

Ging je vroeger met 't gezin een dagje uit Naar Duinrell of naar Ponypark Slagharen Liet vader stipt zijn remmingen weer varen Als hij de gift zag op de achterruit 'Voortaan gaan we naar Vlaanderen, want Aan stickers heb ik regelrecht het land!'…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

Vandaag krijg je geen snelsonnet van mij, ’t Is Kerst, ik heb een dagje vrij genomen, Tijd om te contempleren, om te dromen, Het leven gaat al veel te snel voorbij. Straks, als ik met m’n vrouw de glazen klink, Weet dat ik ook op jouw gezondheid drink.…

De zomer viel wat tegen in ons land Maar nu verwacht men vier, vijf mooie dagen Dus ik besloot mijn lief mee uit te vragen Gezellig voor een dagje naar het strand Niet echt een origineel ideetje, blijkbaar Door drukte bleek heel Zandvoort onbereikbaar…

Hoe het is een vel papier te zijn je zuigt er het harde bruin uit zucht jezelf een azuren hemel beslaat de gewelven met ranke houten planken en speelt er koning over een zelfverzonnen rijk en als je een dagje ouder wordt veeg je alles weer uit zoals de krop in je keel…

We gaan vandaag naar Zandvoort bij de zee Een dagje zwemmen en wat pootje baaien Of in een kuil ons lekker bruin te braaien We nemen broodjes en ook koffie mee Daar komen jongelui het strand opstromen Ze willen toch niet op de koffie komen?…

Uw dichter is in Frankrijk, hij rust uit en meldt vanuit de verte vriend en vijand: als lezer heeft u ook een dagje vrij want ditmaal wordt hier geen speedsonnet gespuid. Géén vers nieuws, géén nieuw vers, het is vakantie, vandaag, vergeef het mij, géén vers-garantie.…

Ik had mijn kleinzoontje van zes beloofd om voor een dagje samen uit te zorgen. Als ik hem zie vraag ik: “Zullen we morgen?” Hij pakt zijn notebook, kijkt, en schudt zijn hoofd. “Nee opa ik zit vol. Maar heel misschien kan het op tweede paasdag. Kwart voor tien.”…

Modaal gezin, een dagje met de trein. Een vader, die het niet echt zitten ziet, gemakkelijk in spijkerpak voor de vakantie, staart stug naar buiten waar het bakken giet.…

(na een opofferings-dagje) Een dagje zonder zonnestraal, Een nachtje zonder stergeflonker, Wat zijn ze donker! - Een lente zonder nachtegaal, Een bloemknop, waar geen dauw op druppelt, Een beek, waar geen koeltje* huppelt, Hoe doods en kwijnend allemaal! Maar o!…

Een dagje Hoge Veluwe, natuur! Er even lekker uit, zo met z’n tweeën We spotten zwijnen, herten, dassen, reeën De lucht hier is zo helder en zo puur Geen angst wanneer zo’n wolf dichtbij gaat komen Ik heb mijn paintball-gun ook meegenomen…

uit grijsgrauwe regenluchten klettert het kille lentewater langs de beslagen vensters druilt een schimmige wereld donkere stemmen van de storm fel stoeiend met het prille groen een intieme morgen met warmte en geur een adagio van mozart een dagje gevangenschap het leven is niet onaardig…

De regen reinigt en de regenboog reinigt het oog als hij lijnigt hoog en rondom dat alles wel rond, komt van de grond zelfs al kwam er geen hond maar er kwam wel een hond en een vrouw en het werd een dagje gezond 't was alsof ze een wond dichtte en kerst extra verlichtte…

Hoe je vooral buiten weleens zei die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden, want ijdel tot het eind. De snottebel die tijdens een wandeling soms aan je neus kon blijven hangen, ergerde je, want 'van oude mensen'. En nu is het drie jaar geleden dat je ontleefde lichaam onder een zwart granieten plaat verdween. Agnus Dei, dona nobis…

Dat scheelde maar een haar Remmen met veel tegenzin Oppassen voor ’t gevaar Dan gaan we eventjes pauzeren Een drankje en een hapje eten De kaart nog wat bestuderen Dan weer weg en niets vergeten Tot de avondschemering valt Veilig terug naar onze kooi Over ’t afgekoelde asfalt Ons dagje was weer wondermooi…

Toen het laatst mooi weer was In dit dichtbevolkte land Ging ik met mijn verloofde Een dagje naar het strand Wij zijn vroeg vertrokken 's Morgens om een uur of twee Het is zeven kilometer Van huis tot aan de zee Toen wij het strand bereikten Was het reeds gezellig druk En al struikelend over losse Maar ook vaste ledematen Kreeg ik eindelijk…

in liggende en staande beelden verstard, schijnbaar bevroren kijken ze me aan met uitgebluste ogen waarin elk verlangen naar toendra en oerwoud, steppe en oceaan, al jaren gestorven is…

Een spreekkoor schreeuwt de longen uit zijn lijf: ´Geef ons de vut en dan een goed pensioen Wij gaven toch ons leven lang de poen?´ Maar Balkenende houdt zijn poot weer stijf Wie écht zo boos is en het tij wil keren Moet ´s avonds na zijn werk gaan demonstreren…

Je was een dagje mijn vriendin Zat naast me op het dakterras De eerste die bewoog was af Onwennig hield de stilte aan We wisten niet wie sterker stond Maar voelden dat het oorlog was Ik hield me groot jij kropte op De kou zat in de najaarslucht Te lang voordat het eten kwam Aan tafelzout bleek geen gebrek De messen schoon en pas…

Ik zuig mijn longen vol Ik kijk en consumeer de zee De duinen drukken op mijn rug Nooit meer wil ik terug Mijn stappen sporen in het zand Iedere stap iets minder zwaar Het koude water groet mijn voet Het wordt donker, het is vloed Niet één keer kijk ik achterom Want achter mij valt niets te zien En ik moet verder bovendien De golven…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

‘t Is zeven uur, we staan vandaag vroeg op We gaan gezellig naar het plaatsje Schagen Zo’n dagje uit, dat doen we wel eens meer En daar we ook mijn schoonmama mee vragen Plan ik na ieder drie kwartier een stop ’t Is anders te vermoeiend in één keer Het is wellicht voor haar de laatste keer Haar hoge leeftijd speelt al aardig op Hoe lang nog…