Alle inzendingen over De stilte gedragen

De politiek zit vol met rituelen zoals 't vertrekken na een dure fout maar volgens mij snijdt dit gedrag geen hout wie fouten maakt moet helpen wonden helen Wil je je schamen, goed, schaam je te pletter maar ga de fout herstellen Donnerwetter!!…

ik ken je niet, maar ik zou je Odeth willen noemen je wordt gedragen door velen vaandelend hoog noemen zij jouw namen gaan voorbij aan de pijn die jij onmiskenbaar lijdt ik voel slechts Odeth die mijn bestaan niet belet zij is de stille kracht die mijn leven verzacht…

Verlangen zich uitstrekkend naar Mysterie; naar gekend-zijn en gedragen, naar willen en wagen; Mysterie dat wenkt en doet beven, Mysterie dat bron is van leven. Verlangen op zoek naar 't Geheim, vertrouwen en toevertrouwen, verwachting en hoop, openhouden op toekomst en leegte, Aanwezigheid.…

boven een bergkloof cirkel ik Condor, gedragen door thermiek mijn breedgespreide zwarte vleugels zijn getooid door witte verenband hier vlieg ik, meester van luchtruim mijn felle ogen zien alles, wat beweegt leiden mij bliksemsnel naar een prooi scherpe snavel scheurt haar aan flarden…

Tegenwoordig zijn wij zo gauw boos wat is er toch aan de hand, wat is er loos ik ga er ook niet meer tegen in dat heeft helemaal geen zin je moet zo uit kijken wat je zegt voor je het weet worden je woorden anders uitgelegd ik vind het enorm irritant als iemand gauw is aangebrand agressief gedrag? nee, geef mij maar een brede lach!…

ik heb mijn armen vol dromen naar het water gedragen en laten varen voor de kaper die ze vindt geen vogel zal ze najagen geen mens zal ze horen alleen de mooiste wens ligt diep in mij bewaard en zal pas vervliegen wanneer warme armen liefde wiegen…

Waar ik nooit aan heb gedacht Wat kan, wat je niet verwacht Violet paars en aubergine kleuren pracht Het kwam diep uit het binnenste van moeder Aarde Ver naar hier gedragen door de lucht Met veel gedonder en gezucht Te laat en doodop De zonsondergang bijzonder Met dank aan IJsland Was ik daar maar gestrand.…

je streek neer uit volle oogst krulde op in luwte kleurde nog in herfstgloed een laatste groet de wind heeft je gedragen naar het bladerbed waar jij door witte lagen liefdevol werd toegedekt uit jouw humus zal lente weer ontwaken na het warme winterslapen…

Wat dwarrelend blad dat door de wind wordt gedragen samen met het geluid van tjilpende vogels tussen de bomen in het bos waar het klinkt als het zachte zingen van een mooie herfstmelodie.…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

Wereldvrede is je geprogrammeerde tekstverwerker de trap afsodemieteren uit het dakraam je eigen programma schreeuwen geluiden uit je ziel geboren door de wind gedragen naar alle uithoeken van het bestaan geesten zich laven aan je echo ver van het weten vreet je de honger aan van je eigen stemgeluid.…

Een inkeer naar vaste grond, op voeten gedragen naar zelfoverwinning. De schaduw biedt de luwte van beslotenheid, gelijk een vlucht naar veilig gebied. Echter behoed u; er ligt slechts een gang naar Canossa in het verschiet.…

balanceren op jouw vleugels gekscherend in de wind laat ze vieren alle teugels dansend als 'n zomerkind op grote hoogte weer dichtbij vliegen wij dan roekeloos gedragen door liefde van weleer, voordat jij de vrijheid koos…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

het elkaar leren te verdragen in ons anders zijn is niet alleen van nu maar tijdeloze opgaaf het betekent niet elk gedrag te accepteren respect veronderstelt inzicht in wat elkaar aangedaan wordt angst en haat zijn verwoestende manipulerende raadgevers zij vreten onze zielen op verscheuren mensenharten…

zag een glans een steentje bij mijn voeten en een nieuwe kans ik raapte haar ze straalde in het licht van raken de setting daargelaten haar facetten kon ik later met veel zorg weer helder maken ze straalt niet in mijn ring maar briljant uniek boven dat te lang gedragen ding…

De konijnen zijn gnijpende rillend van gillend genot stovende in de pot ik ben aarde hier als het wintert op mijn huid werp ik haar af de epseklepsen worden opgeroepen en de beklozen ten grave gedragen het wezenlijke te berde gebracht op draagbaren de waarheid in ketenen te bedrillen op het teken…

Niemand neemt het van me af jouw glimlach iedere ochtend jouw vertrouwen in mijn soms onbehouwen gedrag jij bent altijd naast mij door vallende woorden heen jij vangt ze voor mij en voedt mijn schrijven wil je alsjeblieft bij mij blijven dan durf ik op je te bouwen.…

Dagelijks drijven in mijn bad, is me gedragen voelen, door levenswater. Is me weer gekoesterd voelen, door mijn lieve moeder, die nu warm als water is. Levenswater is geborgen zijn, in goddelijke baarmoeders. Is waarin dichters drijven, zoals in diepe oceanen, wanneer ze dichten gaan.…

waar kan ik stilte kopen kent u misschien haar prijs gaan deuren zomaar open als ik enkel zwijgzaam wijs hoe kan ik stilte horen en voelen in mijn lijf weet ik dan van te voren op welke zee ik drijf kan ik van stilte leren haar vinden op het net of beter mediteren en zwijgen in gebed laat stilte zich versturen in een dichte envelop…

Stilte 's nachts is zwart zuivert zinnen van hun tuig vrij spel voor dromen --- Stilte is aarde waar klank op bloeit en ver sterft zie al dat onkruid ... --- Stilte is er steeds overdag hoor je haar niet vandaag stil genoeg? ---------------------- haiku triptiek 28 oktober 2012 dag van de Stilte…

Een hagedis bakt zich warm in de kozende zon Steels loerend naar prooi met zijn dubbele tong Een dakloze wesp keurt mijn zonnende tenen Hun onbruikbaarheid doet hem de benen nemen Tor sprinkhaan rups mier verstopt in hun holen Als ei pop of larve voor de winter verscholen Het gezoem van een kever, een bij, dat is al Het beklemtoont de stilte…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

In het tijdloze moment zal ik vinden wat het geluk mij niet verbergt als het licht zwijgt en mijn dierbare stilte mijn woorden weer verwacht…

Langzaam schuiven doorzichtige wolken langs het dunne licht van ’n sikkelvormige maan, die mijn door ranken omzoomde raam als kader koos voor een toverachtige prent Voorbij gedachten vang ik de stilte in dit levende moment het is te kort, te kort…

Soms stilletjes aan verdwenen Dan hoor je de stilte En kan je alleen nog wenen…

De weg gaat verder, en de paden uit elkaar, de stilte blijft over, het is klaar.…

Er vallen stiltes, die er vroeger niet waren, gaten die je niet op kunt vullen, hiaten in gesprekken, je stokt in een verhaal, kan het niet meer afmaken, weet niet meer waar het over gaat. Ik denk, wat nu, wat moet ik nou, je verhaal afmaken, je hiaten opvullen, moet ik zeggen dan waar 't over gaat? Dan ineens trekt er een glimlach over…

halve bol De tijd heeft dit krocht verlaten En zij die daar tierend het raam stuksloeg Met stille tranen van onmacht Ik zat doof van geluk in de hoek Vrijwillig geketend Haar snik trof me niet Het lege huis bleef dicht Tot de zon smolt in het westen In paarse, oranje, roze tinten Ik schrok wakker toen zij ophield In die plotse verkwikkende stilte…

het geroezemoes verstomde toen jij stilte bracht in een lach die alle blikken zag en een welkom voor ieder had geen nederige verontschuldiging voor het onderbreken van gezelligheid maar een verwachtingsvol nieuwsgierig zijn geen woorden wel een massaal mantraal bewegen waarin wij elkaar de zegen geven in vluchtig raken om…