Alle inzendingen over Derde dinsdag september

, geboren uit een vorige eeuw van sterke, onafhankelijke vrouwen, ze tennist, zwemt en fietst en ontbijt alleen, iedere morgen hij zou nu bijna negentig zijn, is slechts grijs en broos geworden, de vader van vijf kinderen, deze man uit een vroeger eeuw, van dominee en Domela, nu rust hij in zijn graf, slaapt dag en nacht alleen als derde…

Monsterlijk eenvoudig praat het je leven kaal roept herinneringen op uit diepste zijn dult geen inspraak jong als een kat duik ik door de kier van een deur n'hand leid me naar het licht.…

moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend Nederland de baby's huilen om hun speen omdat moeder Theresa ermee verdween naar de derde…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

De blauwgrijs paarsgetinte envelop Bedrukt mijn toch al zwaar belast gemoed De uitkomst weet ik al, 't is nooit echt goed Ach wordt die treurwilg ooit nog een klimop? Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…

bloemen heb ik niet maar over bloemen zing ik iets van die avond en die rozen als het donker wordt september alweer september ik kijk naar de maan en vraag me af wat ik zie de maan en onder dat zwakke licht loop ik van hier naar daar een wandeling zo mooi is ze zo mooi en ik denk dat ik gelukig ben in het oude…

je ruimt het veld en bergt de zon het bittert in de nectar in kleur jongleur kameleon het suikert in de blauwspar…

in geurende luchten mijzelf verliezen verdwalend in kleuren verdrinkend in tijd verkleurende vruchten wilgen die kniezen herfstgebeuren dompelend in spijt spijt van de dagen die ik onnadenkend doorbracht met vreemden te ver van hun bron verwijtend hun klagen in motregen drenkend herfstontheemden op zoek naar de zon…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok!…

Molenstenen zwaaien rond en rond verdampen tot groezelgrijs graan Blauwe drietanden steken de dag beschaamd weg achter pastelgroene dennenpluimen het licht vervaagt de schaduw zorgt voor mijn smalle ogen ik zag alles heel even maar het was in het gehaakte donker allemaal slechts kostbare as…

Op de laatste zondag van september loop ik langs de scheldekaai. Zonlicht ligt heel dun op 't water, twijfelend... Ik zie kinderen op het strand - blote voeten, kleren aan - één keer nog in deze zomer naar 't water van de Schelde gaan…

Zachte kleuren, milde tijden, na het brute zomergeweld. Iets van rust, bijna symbolisch, wat bezadigd, melancholisch, nu het jaar flink overhelt. Nevelslierten, lucht aan flarden, dauwparels in een spinnenrag, stralenbundels door gebladerte van een koperen, omfloerste zon. Hoe glorieus begint deze dag! Wat kan meer poëtisch stemmen dan…

Mijn gedachten nog bij de zomer Mijn gevoel nog bij de zon Mijn hart nog bij de stilte Wat begon met een zacht warm briesje Begon te veranderen in harde koude wind Die mij zenuwachtige rillingen gaf Lichte mooie zomerdagen Veranderden in twijfelachtige weken Want alles stond op scherp De tijden werden anders Maar de verlangens naar de…

Het is september achter hoge ramen.…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

vallen van oude idealen en wensdromen De juwelier lapt de schoenen voor de onderdanen van verval terwijl aan de boezem van de zee dorstigen ideeën voor later moeizaam bijeen verzamelen Uit rag en web loods ik je weg dwars door helende herfststormen als het nog zin heeft in september.…

De zon al vlugger achter de nok van het dak mijn schaduw langer…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

September hoe lang nog uw bekoren, rustig kloppend hart, dat niet verstilt. Mijn liefde die nooit verkilt. De naam die ik steeds wil horen, schrijdt in volle pracht over oktobertreden. Beladen schoonheid verbergt de droefnis Van de eerste novemberbeden overschaduwt het eeuwig gemis van hen die streden, afwezigen aan de feestdis…

September! laat uw open grijze vanen Door koele luchten, schone straten gaan, Het gave goud ligt op uw zegebaan, Druipt van uw fijne wapperende manen; De pure honig laat ge in harten staan: Gewassen goud in glad-gevlochten spanen, Uw adem is ons tot het lijf gegaan En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen. Op kameraden!…

druppel voor druppel verjaart regen in de oceaan atomen van haperend vlees verwarren zon met maan o, hemel nergens zichtbaar in wolkenloos rookgordijn onbeschreven blad, leeg door verregaande letterpijn kantlijn klinkt als evenaar lachen als een hard gelag alle huid, mergel, aarde sterft op deze laatste dag…

De bomen groeien niet meer tot aan de hemel, ze zijn moe de herfst laat hun bladeren verkleuren september laat haar eerste tinten zien je wringt je in jouw sociale positie alleen en moeilijk om te vergeten je verdrinkt herinneringen in pijn ons geheugen houdt van de aarde een stille herfstavond tot wasdom gekomen maakt een einde aan zomerse…

De laatste donderdag van deze maand Dat is er altijd eentje van gewicht De It’s werd deze dinsdag al gedicht Nu wordt er een gedichtengolf gebaand Dit dagelijkse snelsonnettenblog Is er sinds de laatste eeuw en morgen nog!…

Duizend kerken bieden Mij het antwoord niet, Zo lang ik niet de vrede Van mijn eigen hart geniet Paderborn, Libori-Kirche Dinsdag 12 augustus 2014.…

wie ben jij om mij het licht te ontnemen uit m’n ogen het was niet dat jij mij kende noch degenen die ik liefhad en in allerijl vertrokken vanmorgen voor een doodgewone dinsdag in maart…

Doods het erf Het licht vergeeld Vogels die moeizaam De dag bezingen En hakk'lend slechts Hun woorden zingen Om in 't donk're avondrood Zwanger van zwaarte Ongerust slapen te gaan Een lome nazomerdag In september Thema: zonsverduistering, september 1961 Bron: I. van der Wal, docent geografie…

September Eind september. Ik doezel in de Indian Summer als een tijdloos lied. Oktober De avondlucht zuigt een vogel verlaat zijn nest om thuis te komen. Blues Als geluk pijn doet en hoop hangt uit het lood dan huilt mijn gitaar. Haiku Vijf lettergrepen gevolgd door zeven en vijf dat is een haiku.…

Onopvallend komt een vlinder te sterven op een leuning van een tuinstoel nu het september is en hij gewoon doodop…

Op internet is al gepubliceerd, Wat Beatrix ons dinsdag voor gaat lezen, Dan meldt ze wat de burger heeft te vrezen, Dat doet ze langzaam en gedetailleerd. Ze kan de rede beter aan ons mailen; Zou dat dan ook in haar betaling schelen?…