Alle inzendingen over Dorre Aarde

Abrahams stam-boom Dorre takken ongesnoeid Onkruid komt in bloei…

tranen verdring ik niet meer als verloren takken prikken ik laat nu vrijelijk komen louter mijn geharde aard verzacht de geblakerde bomen tot groen herlevende gaarden waar duister zonder dreigen vocht en verkoeling brengt vallende druppels ruisen blaren en dorre korsten mos drenken de verdroogde gronden van mijn lege sprokkelbos op…

Je ziel spreekt tot de mijne, laat alle dorre vlaktes verdwijnen. Jij laat mij zien wie ik werkelijk ben en was, niet duister en alleen, maar vol licht en voltallig als het groene gras. Je bent als de aarde, vol groei en leven. Je bent als het water, groots en verheven. Je bent als de lucht, zo helder en zacht.…

zoals een vogel die onbegrensd vrijmoedigheid wenst op vedervleugelslagen dromen mee kan dragen een lichtschelp eindeloos stralende zelfs als in de schemering de aarde lijdzaam wacht op een donkere nacht jij bent zo jij de waterdruppel die achterblijft liefdefleuren wrijft op schaduwblaadjes van een dorre bloem het dansende…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard.…

Ik loop langs geplette tranen, op een elfenbank, verstild op een vermoeide bloemenwang, ik voel de aarde wenen.…

Uitgemergeld schonkig vee vindt slechts gebarsten aarde waar zich de bron bevond Donkere dorstende ogen zien de geblakerde leegte op de plek waar zij zich laafden Gelaten door stofnevels omgeven treuren ze bij elkaar Het zwakste dier zakt door zijn hoeven zijgt snuivend neer Gekrijs vult de stilte in de dorre lucht Gieren…

't Kruipend rupsje, moe gekropen, Afgetobd in de enge cel, Brak zijn kluisje fladdrend open, Klapwiekte uit zijn dorre schel. Zie, daar wiegt het, zie, daar zweeft het, Aardse damp en druk ontvlucht; Hoger vliegt het, hoger leeft het, Zat gespeeld in lager lucht.…

wij waren, voor we heengingen over de aarde, een tel bijeen. ---------------------------------------- uit: Polaroid (Amsterdam 1976)…

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

Bomen dorren in het laat seizoen wachten roerloos op de winter het is stil doodstil de laatste rozen bloeien tussen het laatste groen.…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

het woord reikt verder dan de blauwepen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

de naam van de roos is de naam van de liefde hij, die haar wil plukken zal haar niet vinden in de dorre woestijn zal hij verdwalen hij, die haar bemint om eigen schoonheid voelt haar bloeien in zijn eigen hart…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Nooit denk ik zonder zuchten aan die langste dag hoe in de kleine, zo benauwde kamer wij afscheid van mijn moeder namen de aardse tent al afgebroken was nu zoveel jaren later mijn schoonmoeder zucht, benauwd in de te grote kamer, de langste dag weer nadert richt ik mijn ogen naar de lucht zie voor me wat er overblijft, de dorre plekken…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

dag dorre dag nu ga ik slapen ik vervloek je zonovergoten vrolijkheid, je tijd, je mensen, en je niet aflatend gezeur, je iedere dag weer 'zin' te geven.....…

Het is juist de dorre boom die hoog uitsteekt In lege grootspraak "…

Vandaag is de “ dag van de aarde” ‘k wist niet eens dat ‘t bestond, onze globe met een fantastische waarde, waar menig mens het leven vond! Vandaag, de dag van de aarde besef ik me eens te meer, dat de mooie aarde- waarde niet meer is dan van weleer!…

Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…

Daar fluistert de wind heel zacht Waar onbegrip droeft en neersabelt in harde woorden daar zwijgt slechts de stilte in het goud Zachte stroom van liefde kabbelt in duizenden waterdruppels als regen op dorre bodem Dorstig drinkt moeder Aarde kwistig ontkiemen zaadjes en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren Groene struiken wuivende…

Mijn roodborstje zingt Serenades in de stronk Het kleurt het grauwe, Het dorre van de kou De lente nadert snel Mijn vogeltje rukt in Bezonnen maar gestaag Doodt het leven vaak…

O, pluk de donkre rozen vóór zij dorren. En kus de lentewind: hij waait snel over. Geen tweemaal wandelt gij onder 't zelfde lover. Machtloos als al uw vreugd is al uw morren.…

Amandelvormige ogen laten de zon helder schijnen Dorre vlakte verdrinkt in het hof van Eden Kaneel proeft naar gestolen zoen De minaret omhelst schone bede.…

Winter (HAIKU) blijft het dorre blad langs de paden Duizendschoon fraaie zaden - bloei het nieuwe leven - groene planten krijgen kleur vurige vlammen…

Een opeenvolging van dorre feiten? gebeurtenissen vormen één verhaal men mag een leraar enkel nog verwijten dat hij geen uitleg geeft bij wapenschouw: achter een 'grote man' schuilt toch een vrouw...…

wanneer de kaarten worden gedraaid geen hond nog de dorre grond bezaait de maan zich verslikt in kometen water zichzelf heeft volgevreten de ontbeerde burcht is ingestort regeert de dood van haven tot port…