9342 resultaten.
Ze keert
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 220 Haar zwijgen draagt een andere stilte
dan gisteren
toen bloesems voorjaar bloeiden
nu keert ze woorden
om en om
zoekend naar de zin
van een gebroken lenteloot
alsof de wind
enkel dorre bladeren
van bomen waait…
PAS ONTLOKEN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 Tussen dorre beuken
geurt allerlei jonge bloei.…
Voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Niks duurt...
voor altijd
ook al denken
of wensen, wij
mensen, dat
ooit eens!
Niets is voor altijd
alleen het land
waar altijd alles
is, is voor altijd!…
Firmament
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 142 Daar boven aan de avondhemel,
zit een persoon,
die daar niet zit om doodgewoon
te zitten en te wijzen, neen,
Daar boven aan de lucht,
zit een persoon die NU verzucht,
Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen,
met het scheppen
van de aarde,
alles lijkt van nul- en generlei waarde.…
Strandleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 Mensen leven als egootjes,
op een eenzaam bolletje,
waarvan er meer zijn,
dan zandkorrels,
van een strand.
Mensen denken onvoorstelbaar.
Zo kunnen we gaan denken,
dat we erg eenzaam zijn.
Dieren denken dat niet,
denkt een dichter.
De dichter ligt nu in bed.
Hij waant zich eenzaam.
Alleen, vannacht.
Onbegrepen.
Hij denkt na.
Hij schrijft…
ROZENBLAADJES
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 448 jou hebben wij
vanmorgen verse rozen gepeld
tot mooie bloedrode blakende rozenblaadjes
waarmee we jouw kist met jouw lichaam
nu diep rustend in de aarde
zullen bedekken tot een bed
van troost en hoop en wederzien!…
gedachten
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 925 zinken
voor altijd liggen op de bodem
van de zee
stenen aan m'n voeten binden
onsterfelijk
maar lopend in de regen
ruikend naar dorre bladeren
ga ik weer naar huis
verder met mijn leven
niets geen beeindigen aan…
steppevrees
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 466 zoek geen schoonheid
in bedrogen ogen
zij kijken zonder glans
de kilte heeft ze gewogen
en naar de schaduw geleid
daar spreken dorre takken
met zout getraande bladen
over desolate vlakten
die als verstomd
hun verleden verraden…
grimmig sprookje
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 181 toen ik achterbleef
belaagd door dorre takken
in het fluisterende bos
verstopte de maan zich
doofde haar licht
en lachte
de paden groeiden toe
er was geen weg meer
en geen terug
enkel onmacht
en de grijze wolf
die wachtte…
ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.575 ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen -
Mijn handen zijn zo hete en droge -
en het lichte water van haar stem -
mijn keel is in dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren -
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.…
Camera
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 236 De film is bekeken
wat overblijft is
een dorre woestijn
Geen camerabeelden
verhalen over de voetstappen
en het droge gras
op de rotsen
We waren nomaden
gingen van oord tot oord
tot de lens de plek vergrootte
die eens onze thuishaven was…
moment opname
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 98 Als een watervogel
strandt...
op kreupele takken
suist venijnige wind
over hoge populieren
terwijl het akkerland zucht
van zon en van droogte
want het water
blijft hangen
in een fel heldere lucht...
het beekje stond stil...en
gras werd er steeds dunner!…
De laatste kus
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.461 Passioneel bevlogen
Jij kuste onbewogen
Een kus van kille dood
Lijkbleke lippen waren rood
Het voelde als een dorre woestijn
Als een soort afstandssein
Of als zout in mijn wonden
Alsof we niet meer kussen konden…
Verbijstering alom.
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 269 Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering
Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering?
Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is
Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis.
De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in
Gekir van een peuter…
ERGENS
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.404 Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
Mijn handen zijn zo hete en droge
en het lichte water van haar stem
mijn keel is een dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.
-----------------------------
uit: Verzen (1890)…
Prachtig
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 844 De lente
begroet
de dorre takken
omhelst ze
met haar zachte
nieuwe
groen.
Bekleedt hen
met een
doorzichtige mantel
van fluweel.…
Waar ben je
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 3.038 waar ben je lief,
ik kan je niet bereiken
ben jij aanwezig
in dit schijnbaar dorre lichaam
zie ik jou nog
als ik in je doffe ogen kijk
kan ik je nog vinden
in je onverstaanbare taal
je bent er nog, ik zie je wel
ver weg,
maar je bent er
nog wel…
Tot moeder aarde,
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 482 Maar kunnen zon en wind
een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden,
Dan, Moeder aarde,
Ben ik weer uw kind!…
aarde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.032 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
Aarde
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 684 Mijn vingers beroeren de aarde.
Witgekleurd drinkt mijn huid van
het zuivere water,
zoals het verdorde blad,
verdwaald op haar levenspad.
Mijn handen wiegen de zon.
Verkleumd verwarmt mijn huid zich in
het pure licht,
zoals een gesloten roos,
gevlekt en oh zo kleurloos.
Mijn armen openen in de wind.…
t(er)reuraarde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 790 ijselijk gepolijst
dan weer doordrenkt haar windzang
de broze stilte met twinkelend refrein
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar
ze beeft, ze breekt
als verdoken broosheid
apocalyptische woede vonkt
tot zij drachtig van vuur
grommend uit haar voegen barst
ze spreekt niet, stelt geen vragen maar
gekweld door geweld
drijven mens en aarde…
De aarde
gedicht
2.0 met 63 stemmen 15.660 Ik heb de aarde in
Twee hutten verdeeld: een
Voor mij
En een voor mij zelf.
Als een rivier voeten
Loop ik naar de monding
Mijn woorden
Over verbrande akkers.
Het trage zilver van mijn spoor
Bevlagt de dagen tot waar
Zij heimelijk gaan:
De echo van geluidloze paarden.
------------------------------
uit: Winterrunen, 1967.…
De aarde aaien
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 3.208 De vogels fluiten
Ik zit buiten in de vrolijke zon
En aai heel zacht en heel voorzichtig
De aarde; met mijn voeten het gazon…
Depressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 851 Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de
Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat,
Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…
aarde
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 388 Moeder natuur, geef mijn leven weer zin,
ik ben de aarde op deze planeet
sinds mensenheugenis,
vanaf het prille begin.…
De aarde
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 627 De bal is rond,
de aarde ook.
De bal wordt
gétrapt, de
aarde vértrapt!…
geëgd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 332 aarde is geëgd
de akker effen gelegd
winter voor de deur…
Mijn kleine wereld
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.353 voor Gijs
Er komen dieren binnen,
die blijven om wat eten
en een warme plek
ze hebben geen hobby's
en hun leven is kort
ze klagen nooit
en sterven dicht tegen de aarde,
die verzoent
steeds omhelzen wil -…
ochtendgloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 985 De aarde rust onder een
deken van mist
en is voor even uitgewist
voorzichtige zonnestralen
spelen een spel en
laat alles zweven
contouren komen
langzaam tot leven
dan ontwaakt de aarde
uit de donkere nacht
als een blad
gedragen door de wind
komt zij tot volle glorie
in al haar pracht
als een nieuwe dag
weer begint…
Terras
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 549 Wat is een terras
't heeft aarde onder de
voeten dus heel wat…