Alle inzendingen over Draai om dat bord ..

leven” zo dus dien dat bord maar op (Samen met mijn dochter Giulia deze tegeltekstwijsheid overhandigt aan Hare Majesteit Koningin Maxima)…

geleerd Tijd heeft geleerd dat zij 'n comfortabele mooie stoel verdienen echt standvastig in hun leugen kabbelen zij voort op hun gedrag van bedrog & geenszins deugen Hun hersens heilloos vertroebeld en inmiddels structureel tot niets echt helemaal niets verworden twijfel overheerst met een schuldgevoel dat nekt kop en borden…

Liefde is als een bord erwtensoep met uien lang nagenieten…

Lagen op een bord bij de poelier Kerst te zijn. Deeltjes proefkonijn.…

Haar hoofd zo vol, haar hart zo leeg de slaap wilde niet komen wat was het al weer lang gelee dat ze heerlijk weg kon dromen Vakantie, maar niet voor haar het onderhoud en ook nog schuld ze had zo graag wensen vervuld zomaar iets doen met elkaar De fiets wachtte in de schuur ze ging een route rijden plezier was heus niet altijd duur er…

Draai rond, draai rond, mooi meisje uit fraai achterland. Draai je volle heupen hoog. Wij willen je rond zien gaan als gretige vlammen in droog hooi. Draai rond mooi meisje. Je navel is een lonkend oog. Jouw lichaam een gespannen boog. Draai rond, draai rond, ontspan, rond je mond is alles mooi.…

Draai, draai, draai me maar rond. Hoog in de wolken Met mijn voeten van de grond. Zwevend door de blauwe lucht. Voel ik me als een vogel zo vrij. Maar als ik weer op de grond sta. Is het gevoel weer voorbij. Duizelig klim ik er snel weer in. Draa, draai, draai me maar rond, Zoals in het hele begin.…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

Het leven kent vele borden. Zoals in het verkeer telkens weer het ons belemmeren kan in een vrije doorgang. De vrijheid van bewegen houdt ons vaak niet tegen. Geeft ons het gevoel mobiel te zijn uit een eigen belang. Soms wat gek, maar dat doet leven. Verbindt het ons zicht op al die borden die ons richting moeten geven.…

schoon het beschrijven van wit en zwarte schijven op een houten bord…

Het feest is gevierd, er is gedronken, gevreten tot ziekmakends toe, en de aanrechten staan vol met overblijfselen zoals roodgerande glazen en botjes en vet op verder smaakvolle borden.…

Moeder zal 'n hempje naaien, laat het wieltje lustig draaien draaien, draaien, draaien.…

Wanneer ik alleen wakker word, Mijn tafel dek met een tweede bord of ineens overvallen word door kou. Als ik in mijn eentje Oprah kijk, op mijn eigen kookkunst zeik. De leegte van mijn bank aanschouw. En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Tijdens het krijten bij de opdracht op het bord snerpte jouw vingernagel het krijtje was te kort je schreef over de liefde geschoold als ijsjesfrik en schetste schuine letters van zwart-witte-wijzersblik bij allergie voor piepen komen krassen te hard aan blijf hier het liefst niet eten maar sla een stemvork aan steels luisterend naar…

alles stroomt asfalt lucht en blik auto’s rijden in een kooi van felwit licht achter een beperkte wereld ze hebben ook rode lampen en knipperen seinen groeten zonder inhoud lezen blauwe borden stoppen bij gele praatpalen bij mechanisch ongemak dan zie je opeens mensen die daar toch niet horen maar luisteren naar een verre stem…

Met wijd geopende oogen zitten heel Scherp jonens naar het verre bord te turen. Stoffige lege banken, waarop veel Inktvlekken en ingesneden figuren Werpen hun schaûwen langs de doffe deel, Gesleten door het schuiflend voeten-schuren.…

Ik kreeg een bord vol vlindertjes Een wild stormachtig feest, Ik werd er wat verlegen van… Maar ik genoot het meest.…

De lerares zag in de klas, wat op het bord geschreven was: d'r naam stond in een hoekje. Ze vroeg daarom meteen, wie dat zo foutloos opgeschreven had. Het antwoord kwam van Loekje. Die zei toen: 'Juf, ik heb u tuk. Ik schreef het, want een ongeluk zit in een heel klein hoekje.'…

ik reed verder en kwam terecht in een dorp en wie schetst mijn verbazing, op het bord stond: dorpstraat. ik sloeg rechtsaf en kwam in de esdoornstraat en wie schetst mijn verbazing, er stond niet één esdoorn. ik sloeg linksaf een zag een paar hazen en wie schetst mijn verbazing, op het bord stond: hazenpad.…

Eentonig bromt de stem der lerares. Het woelig meisje wendt zich om en gluurt naar gindse tuin, waar 't bieke honig puurt en zomerzonne blinkt op bloem en bes. Op de enge schoolbank zwiert de blonde tres. Hoe vaak heeft niet haar blik zich blind getuurd naar 't strookje blauw - de hof is hoog ommuurd -! - ‘Die blijde vogels! hen kwelt boek…

De werkelijke reden van dit bord Wil ik u niet onthouden. Waarom wil men met dit verzoek De toegang vrij gaan houden? Daar het woord van god, dat weet toch ieder kind, in een geloof altijd toegang vindt.…

Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert, ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee. Toch goed dat er een God is.…

dit grenst aan afwezigheid het domein is een aanrecht dat het bord onttroont gebakken aardappelschijfjes, nog warm van geboorte achtergelaten bij gebrek aan eeuwigheid mijn oom weet niets van sterrenkunde maar wist mij wel te vertellen dat er zelfs nog een gat zit in de meest onpeilbare diepte je zou er honger van krijgen…

De laatste gast eet het toppunt van eenzaamheid van een koud leeg bord…

Warme zwoele nacht wakker voor de roomservice één roos bij haar bord.…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…

twee kippenbouten als drumsticks op de borden - tok – tok – tokke – tok…

En er nu een bord voor je staat dat smaakt.…

Ik hoor nu nog de zee en zie haar golven ontstaan en in een beweging voor verre tijden blijven bestaan Ik voel nu nog het zand dat door de zee wordt gekust en straks door de wind in gladgestreken slaap is gesust Ik ruik nu nog het zout en deze zon op mijn huid en de kijkende lucht van het stiekeme mensengeluid Maar er komt een moment…

leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg Hou die lippen nu maar op elkaar Het zou beter zijn als je zweeg Draai…